Η Δήμητρα Φραντζή που γνωρίσαμε στο Nomads διαγνώστηκε με αλλεργικό και βρογχικό άσθμα τρίτης κατηγορίας όσο ήταν ακόμα μωρό. Οι γιατροί της είχαν απαγορεύσει κάθε αθλητική δραστηριότητα, αλλά το πείσμα της νίκησε. Η Δήμητρα Φραντζή μπήκε στον στίβο, συνέχισε να αγωνίζεται και κατάφερε να γίνει μέλος της εθνικής ομάδας.
«Γεννήθηκα και με άφησαν σε κρύο μάρμαρο. Εκεί μας βρήκε ο πατέρας. Λιπόθυμη τη μητέρα μου και εμένα βρώμικη στο μάρμαρο. Μετέπειτα είπαν οι γιατροί ότι ίσως αυτό ήταν η αρχή του κακού. Μετά από ένα χρόνο εμφανίστηκε το αλλεργικό και βρογχικό άσθμα που είχα, που ήταν σε πολύ έντονο βαθμό, με αποτέλεσμα τα μισά μου χρόνια να τα έχω ζήσει μέσα στο νοσοκομείο. Δηλαδή θυμάμαι τον εαυτό μου να μένω μήνες στο νοσοκομείο.
Έρχεται μια μέρα η αδελφή μου στο σπίτι χαρούμενη και λέει ότι θα λάβει μέρος στο σχολικό πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου. Εγώ ζήλεψα. Την επόμενη χρονιά που ρώτησε ο γυμναστής ποιος θέλει να λάβει μέρος σήκωσα το χέρι. Λέω δεν γίνεται θέλω να το κάνω! Την πρώτη φορά που έκανα το ζέσταμα, στα πρώτα 100 μέτρα πήγα στο νοσοκομείο. αυτό γινόταν κάθε φορά. Απλά κάθε φορά κέρδιζα 2 μέτρα παραπάνω. Το ήθελα τόσο πολύ! Το συναίσθημα του πρώτου αγώνα δεν μπορώ να σου το περιγράψω. Θυμάμαι βγήκα 6η. Την επόμενη χρονιά βγήκα πρώτη. Και μετά σιγά σιγά έπαιρνα καλές διακρίσεις.
Με είχε κουράσει ψυχολογικά αυτό το «μη». Δεν το άντεχα. Μην τρέξεις, μην κρυώσεις.
Ο άνθρωπος έχει τέτοια δύναμη μέσα του που μπορεί να κατεβάσει ένα βουνό με τα ίδια του τα χέρια» εκμυστηρεύτηκε η Δήμητρα Φραντζή στην Νάνσυ Ζαμπέτογλου.
Η αθλήτρια παραδέχεται ακόμα πως «Φόβος μου είναι πως αν κάτσω για μεγάλο διάστημα αδρανής, δυστυχώς οι πνεύμονες μπουκώνουν και ξανακυλάω προς τα πίσω».