Ο 68ος μουσικός διαγωνισμός της Eurovision πραγματοποιείται αυτή την εβδομάδα στο Μάλμε της Σουηδίας. Μετά τον πρώτο ημιτελικό της Τρίτης (7/5), σειρά έχει απόψε ο δεύτερος ημιτελικός της διοργάνωσης και το ερχόμενο Σάββατο (11/5) ο Μεγάλος Τελικός.
Μάλιστα, όπως έχει γίνει ήδη γνωστό από τις προηγούμενες ημέρες, μία από τις λαμπερές εκπλήξεις της αποψινής βραδιάς θα είναι και η επιστροφή της Sertab Erener στη σκηνή της Eurovision, μετά από 20 ολόκληρα χρόνια. Η Τουρκάλα τραγουδίστρια είχε κερδίσει τον διαγωνισμό όταν αυτός πραγματοποιήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας το 2003, ενώ την επόμενη χρονιά άνοιξε τη διοργάνωση στην Κωνσταντινούπολη, ερμηνεύοντας το νικητήριο κομμάτι της, Everyway That I Can.
Είναι η πρώτη φορά στα 12 χρόνια από την αποχή της Τουρκίας στη Eurovision που καλλιτέχνης της ανεβαίνει στη σκηνή του διαγωνισμού (έστω και ως καλεσμένος) και η επίσης η πρώτη φορά που βλέπουμε τη Sertab Erener και πάλι στον θεσμό, αφού δεν είχε εμφανιστεί ως guest σε καμία προηγούμενη διοργάνωση τα προηγούμενα 20 χρόνια.
Με αφορμή αυτή την ιστορική – για τα δεδομένα της Eurovision – επιστροφή της Τουρκάλας ερμηνεύτριας, αξίζει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τις στιγμές που οδήγησαν στη νίκη της το μακρινό 2003.
Το 2003 τον διαγωνισμό της Eurovision κλήθηκε να διοργανώσει η Λετονία, μετά τη νίκη της την προηγούμενη χρονιά με τη Marie N και το τραγούδι I Wanna. 26 χώρες αναμετρήθηκαν στη μία και μοναδική βραδιά του Τελικού, αφού το σύστημα του ημιτελικού εισήχθη την αμέσως επόμενη χρονιά λόγω της ραγδαίας αύξησης των συμμετοχών από τις 26 στις 36.
Η Sertab Erener εμφανίστηκε στην 4η θέση και δεν ήταν εξαρχής το μεγάλο φαβορί για τη νίκη. Αντιθέτως, Ρωσία και Ισπανία διεκδικούσαν το τρόπαιο με μεγαλύτερες αξιώσεις στα γραφεία στοιχημάτων αλλά η αγωνιώδης έκβαση της ψηφοφορίας απέδειξε το αντίθετο. Τουρκία, Βέλγιο και Ρωσία κονταροχτυπήθηκαν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, δίνοντας τελικά τη νίκη στη Sertab Erener με μόλις 2 βαθμούς διαφορά από τους Urban Trad και 3 από τις Ρωσίδες t.A.T.u, που θεωρούνταν το απόλυτο φαβορί.
Την ίδια χρονιά η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τη Μαντώ, καταλαμβάνοντας τη 17η θέση με το Never Let You Go, ενώ η Κύπρος από τον Στέλιο Κωνσταντά, που τερμάτισε 20ος.
Τα παραλειπόμενα της διοργάνωσης και η δραματική ψηφοφορία
Ήδη πριν τη διεξαγωγή του Τελικού, οι Ρωσίδες τραγουδίστριες Yulia Volkova και Lena Katina είχαν κάνει εμφανείς τις προθέσεις τους, βγάζοντας προς τα έξω μία αρκετά εριστική και αμφιλεγόμενη στάση απέναντι στα media. Μάλιστα, δεν είχαν διστάσει να κακοχαρακτηρίσουν την εκπρόσωπο της Γερμανίας, Lou, σε τηλεοπτική τους συνέντευξη, ενώ την ημέρα της προγραμματισμένης τους πρόβας δεν εμφανίστηκαν ποτέ στη σκηνή της Ρίγας.
Επιπλέον, η EBU είχε προειδοποιήσει τη ρωσική αποστολή πως θα μετέδιδε μαγνητοσκοπημένα την εμφάνιση της χώρας τους, εάν οι δύο τραγουδίστριες προχωρούσαν σε απρεπείς χειρονομίες ή πράξεις την ώρα του live performance, που δεν συνάδουν με το οικογενειακό προφίλ της Eurovision. Τελικά, η μετάδοση του τραγουδιού έγινε κανονικά χωρίς διακοπή, με τις t.A.T.u να δίνουν ένα παθιασμένο φιλί σε ζωντανή μετάδοση.
Η νίκη της Sertab Erener ήρθε κυριολεκτικά στο τελευταίο λεπτό της βαθμολογίας, με τους Τούρκους να ξεσπούν σε ζητωκραυγές για την πρώτη τους θέση μετά από 28 χρόνια. Η Ρωσία κατέθεσε ένσταση κατά της Ιρλανδίας, η οποία λόγω τεχνικού προβλήματος δεν έδωσε τη βαθμολογία του televoting αλλά μίας back-up επιτροπής που είχε συσταθεί για ώρα ανάγκης. Λόγω της σχεδόν ανύπαρκτης διαφοράς ανάμεσα στις 3 πρώτες χώρες (Τουρκία 167, Βέλγιο 165, Ρωσία 164), η ρωσική πλευρά θεώρησε υπαίτια την Ιρλανδία για τη στέρηση της νίκης.
Ωστόσο, η κίνηση της ιρλανδικής τηλεόρασης προβλεπόταν από τους κανονισμούς της Eurovision και μάλιστα, όταν δόθηκε στη δημοσιότητα η βαθμολογία του televoting, αποδείχθηκε ότι η Τουρκία θα κέρδιζε και πάλι τον διαγωνισμό, αν και η αλήθεια ήταν πως η Ρωσία θα βρισκόταν δεύτερη και όχι τρίτη.
Κείμενo: Γιάννης Καρακασίδης