Ο Γιάννης Ζουγανέλης με αφορμή την μουσική του παράσταση μίλησε στο Έτοιμο το πρωινό για λάθη και πάθη, την κόρη του και τη σχέση που έχουν, αλλά και τους δύσκολους μήνες στη φυλακή.
Τα λάθη
«Στην καθημερινότητα μου κάνω πολλά λάθη. Μιλάω άσχημα στους ανθρώπους, εκνευρίζομαι, αγχώνομαι, δεν έχω νηφαλιότητα, τρελαίνομαι με την αδικία, αντιπαρατίθεμαι στους δρόμους, δεν μένω αδιάφορος στις κακές συμπεριφορές. Το έλλειμμα της ψυχραιμίας με κάνει χειρότερο.»
Η Ελεονώρα Ζουγανέλη
«Δεν νιώθω μόνο πατέρας της Ελεονώρας. Η πατρότητα είναι ένα συναίσθημα που εκφράζεται σε όλα τα παιδιά. Μπορώ να πω για την κόρη μου ότι την θαυμάζω γιατί αυτή μου το επέτρεψε. Αν δεν μου επέτρεπε να τη θαυμάζω, ίσως να την αγαπούσα ακόμα παραπάνω. Το μόνο που ήθελα στην αρχή όταν η Ελεονώρα ασχολήθηκε με τη μουσική ήταν να ταυτιστεί με εμένα. Πήρα όσο γίνεται μεγαλύτερη απόσταση. Ακόμα και στις οντισιόν που πήγε σε μια παράσταση που έκανε ο Νταλάρας κάποτε και από εκεί ξεκίνησε, το μόνο που της είπα και το κατάλαβε, ήταν μην πεις ότι λέγεσαι Ζουγανέλη. Για να αισθανθεί ότι ό,τι κατακτά, το κατακτά από τον εαυτό της και μόνο. Και έτσι ίσχυσε. Έδωσε στο Εθνικό θέατρο και την κόψανε και μάλιστα την έκοψαν στο τραγούδι, για να καταλάβετε τι γίνεται. Την εποχή που έδωσε ήταν διευθυντής ο Νίκος Κούρκουλος. Εγώ με τον Κούρκουλο είχα τρομερή σχέση και διασύνδεση. Δεν θα μπορούσα ποτέ να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω ξέρεις κάνε κάτι, είναι η κόρη μου.»
Η φυλακή
«Παρότι δεν θέλω να το λέω γιατί όλα πωλούνται και αγοράζονται, ήμουν από τους άτυχους που έπιασαν στο Πολυτεχνείο. Ήμουν φοιτητής στο Πολυτεχνείο τότε το ’73. Σε αυτή τη χυδαία περίοδο την οποία εύκολα ξεχάσαν οι Νεοέλληνες, την Χούντα και την καταπίεση που οι άνθρωποι και κυρίως οι φοιτητές και όσοι ήθελαν να εξελιχθούν περάσαν. Με πιάσανε και έγινε αυτό το πράγμα. Πέρασα σκληρά μέσα. Δεν είναι εύκολο. 17 χρονών ήμουν. Δεν είναι εύκολο διότι συμβαίνουν κι άλλα πράγματα στη φυλακή. Κι αυτοί οι χυδαίοι τότε, όπως και παλιότερα, έβαζαν τους πολιτικούς κρατούμενους, μαζί με τους ποινικούς. Θα μπορούσαν να συμβούν χίλια δυο πράγματα. Από τύχη δεν συνέβησαν.»