Την Ελένη Ψυχούλη φιλοξενεί αυτό το Σάββατο η Νάνσυ Ζαμπέτογλου στην εκπομπή JoinUs του ΣΚΑΙ και μεταξύ άλλων…
…εξηγεί γιατί μαγειρεύει φορώντας χρυσαφικά:
Στο μαγείρεμα δεν βγάζω ποτέ τα δαχτυλίδια. Γιατί να βγάλεις τα δαχτυλίδια για να μαγειρέψεις; Ο χρυσός ποτέ δεν έκανε κακό στο κοκκινιστό.
…μιλάει για τον άντρα της ζωής της:
Βρήκα τον άντρα της ζωής μου στα γηρατειά. Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που επιτέλους γνώρισα έναν άνθρωπο που είναι ο καθρέφτης μου. Όταν γνώρισα τον Κώστα ήξερα ότι αυτό είναι, ότι έκλεισα ως γυναίκα. Τον ήξερα και είχαμε μια επαγγελματική σχέση. Είναι βιολογικός παραγωγός ελιάς και αγόραζα από εκείνον το λάδι για το εστιατόριο. Μετά κάναμε μια φιλική κουβέντα και είπα «Δεν το πιστεύω. Δεν μπορεί να μιλάω εγώ με το στόμα ενός άλλου ανθρώπου». Μέχρι να προκύψει το κουράσαμε. Ήμουν σε άρνηση και τον πέρασα από πολλά γυμνάσια για να δω αν ήταν όντως θαύμα ή περιτύλιγμα θαύματος. Και τελικά στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι ήταν κάτι ακόμα ανώτερο. Με τον Κώστα γύρισα πίσω στην παιδική μου ηλικία, ξέχασα τι μου είχε συμβεί προηγουμένως και μεγάλωσα ξανά μαζί του. Ξαναείδα τον έρωτα για πρώτη φορά.
…και για τη νομαδική ζωή που κάνει:
Τώρα δεν ζω πουθενά. Είμαι νομάς. Είναι ένα θέμα το που κοιμάμαι τα βράδια και πού θα ξημερωθώ. Τελευταία ασχολούμαι τρομερά με αυτό που λέγεται νέα ελληνική τοπική παραγωγή. Τώρα έχει γίνει για μένα η βασική μου δουλειά. Για παράδειγμα, αν μου πεις ότι κάποιος στα Γιαννιτσά κάνει μανιτάρια θα πάω να τον βρω. Στη διαδρομή μέχρι τα Γιαννιτσά θα βρω κάποιον άλλο, θα σταματήσω, θα κάνω γνωριμίες. Τα κάνω ρεπορτάζ. Στο δρόμο για τα Γιαννιτσά θα κοιμηθώ όπου τύχει, όπου νυχτωθώ. Ο σύντροφός μου με ακολουθεί. Μετά από όλο αυτό επιστρέφω στο Βόλο, αλλά όχι πια στο Βόλο- τώρα πια μου φαίνεται τεράστιος. Είμαστε στην εξοχή, μόνοι μας, χωρίς κανέναν τριγύρω και ζω αυτή την κάθαρση, τη λιτότητα. Επιστρέφω στις βασικές αξίες. Να δεις τον ήλιο το πρωί, να κόψεις τα ξύλα για το τζάκι, να μην έχεις ηλεκτρικό να συντηρήσεις την γεννήτρια. Κάθε μεσημέρι τρώμε ελιές και παξιμάδια.