Ο ρόλος που έπαιξε η εξωτερική του εμφάνιση στην καριέρα του, οι δουλειές του εξωτερικού, η δύσκολη δοκιμασία με τον καρκίνο της μητέρα του, η σχέση πατέρα – γιου με τον Κώστα Βουτσά. Ο Άνθιμος Ανανιάδης μίλησε στον Πάνο Γιαννακόπουλο και στο περιοδικό ΕΓΩ! Weekly για όλα.
Ποιες ήταν οι δύσκολες στιγμές της ζωής σας;
Όταν χώρισε η μαμά μου με τον Κώστα Βουτσά. Πρέπει να ήμουν γύρω στα δεκατέσσερα. Μέχρι τότε είχα ένα πρότυπο πατέρα δίπλα μου. Όταν έφυγε, αυτό ήταν πραγματικά δύσκολο. Θυμάμαι δεν τον είχα δει για ένα χρόνο και μια μέρα που ξύπνησα για το σχολείο, άνοιξα την τηλεόραση και τον είδα καλεσμένο στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη. Δεν είχα το τηλέφωνο του. Έτσι κάλεσα στο στούντιο και τους είπα «είμαι ο Άνθιμος, ο γιος του Κώστα, θέλω να του μιλήσω». Του μίλησα live. Έκλαιγε ο Κώστας στην εκπομπή έκλαιγα και εγώ στο τηλέφωνο. Έπειτα από αυτό γίναμε οι καλύτεροι φίλοι.
Για ποιες στιγμές σας είστε περήφανος;
Για πολλά πράγματα, μα πάνω από όλα για τη μητέρα μου που αντιμετώπισε καρκίνο. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος και για εκείνη και για εμένα. Ήταν μόνη της στην Ελλάδα, αλλά έκανα μαζί της αυτό το ταξίδι μέσω skype και τηλεφώνου.
Παρόλο που στην Αμερική έχετε κάνεις δεκατέσσερις ταινίες, στην Ελλάδα συζητήθηκε περισσότερο αυτή που ενσαρκώνετε έναν ομοφυλόφιλο και ειδικά η σκηνή που βγαίνετε από το ντουζ φορώντας μόνο μία πετσέτα. Γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό;
Ήταν μια έκπληξη και για μένα γιατί δεν ήταν η πρώτη ταινία που υποδυόμουν άνθρωπο από αυτόν το «χώρο». Δεν ήταν γκέι ταινία. Άλλωστε ο έρωτας δεν έχει φύλο.
Μπορείτε να ερωτευτείτε έναν άντρα;
Όχι, δεν μπορώ.
Είναι πιο εύκολος ο έρωτας όταν είσαι αναγνωρίσιμος;
Μάλλον πιο δύσκολος. Άλλες φορές διστάζουν να σε πλησιάσουν και άλλες φορές σε… παραπλησιάζουν. Για κάποιους ανθρωπους είναι σκληρό να είσαι στο επίκεντρο και να έχεις προτάσεις. Είχα μια σχέση που ήταν δύσκολο να διατηρηθεί λόγω αυτής ακριβώς της κατάστασης. Χρειάζεται ελευθερία σκέψης ο έρωτας.