Η πρόεδρος του Ιδρύματος «Το σπίτι του ηθοποιού», Άννα Φόνσου, μίλησε στην εκπομπή La biri biri για τη Νανά Καραγιάννη και πως ήταν ο χρόνος που περνούσε μαζί τους τα τελευταία 3 χρόνια. Η ηθοποιός έκανε λόγο ακόμα για την πικρία της Νανάς που δεν την καλούσαν στις τηλεοπτικές εκπομπές.
«Η Νανά ήταν δικό μας κορίτσι, αυτή η κουκλίτσα που χάσαμε, γιατί έμενε κοντά μας και ερχόταν και έτρωγε σ’ εμάς, ήταν χαρούμενη ότι θα παχύνει. Εγώ είχα να τη δω μια εβδομάδα, πριν φύγω στη Ρουμανία και μάλιστα μου είπαν τα παιδιά ότι πριν 3 μέρες είχε πάει και είχε πάρει το φαΐ της… να φάει. Ήταν ένα χρυσό κορίτσι, έξυπνη, με χιούμορ, τι να πω… αυτή η αρρώστια…»
Σας είχε καθόλου πει πριν μια εβδομάδα που την είδατε, ότι ήταν πιο αδύναμη; Ότι ένιωθε να την εγκαταλείπουν οι δυνάμεις της;
«Όχι, ήταν πολύ εσωστρεφής η Νανά… δεν έλεγε ποτέ ούτε ότι ήταν άρρωστη, την άλλη φορά που αρρώστησε έτσι ξαφνικά και πήγαμε και στο νοσοκομείο της είπαμε: «μα δεν μας έλεγες κάτι…», δεν ήταν ένα κορίτσι που εκδηλώνεται ή ήθελε να τη λυπούνται… Όχι, δεν μας είχε πει τίποτα. Ερχόταν, γελάγαμε, μάλιστα μου έλεγε «φέρε μου τα ρούχα σου, αυτά που ήσουν τότε πολύ αδύνατη για να τα φοράω και της τα είχα χαρίσει όλα… Ήταν δικό μας κορίτσι δηλαδή, έχω στεναχωρηθεί πραγματικά.»
Συμμετείχε και σε κάποιες παραστάσεις (στο Σπίτι του ηθοποιού) ή μόνο έπαιρνε το φαγητό…
Όχι, όχι δεν συμμετείχε, όταν παίζαμε ερχόταν εκεί θεατής και μας βοηθούσε κιόλας, όταν είχαμε πολύ κόσμο, μας βοηθούσε στα φαγητά και στους καφέδες, να πηγαίνει έξω και στα πάντα! Ήταν πολύ πρόθυμο κορίτσι.
Νανά Καραγιάννη: Συγκλονιστική η περιγραφή της Χριστίνας Λαμπίρη! «Όταν ήταν στο STAR…»
Εσείς την προσεγγίσατε ή η ίδια;
Η ίδια ήρθε μια φορά στο Σπίτι του Ηθοποιού και της είπαμε εδώ πέρα να το θεωρείς δικό σου και να έρχεσαι όποτε θέλεις. Εδώ και 3 χρόνια ερχόταν κάθε μέρα.
Εσείς μεταξύ σας της δίνατε κάποιες συμβουλές, της λέγατε να επισκεφθεί κάποιον γιατρό;
Επειδή ξέρω πολύ καλά αυτή την ασθένεια, γιατί έχω χάσει μια φίλη μου, της έλεγα όχι αυτό που λένε όλοι «αχ πάρε κιλά» και αυτά, της έλεγα πάρε κιλά σιγά – σιγά και σιγά – σιγά να δεις τον εαυτό σου όπως πρέπει να τον δεις και αν θες να σε βοηθήσω να σε πάω σε κανένα γιατρό… Είχε γιατρούς πάντως πήγαινε. Σε δικούς της γιατρούς. Μου λέει «έχω δικούς μου γιατρούς…», «θέλω να απαλλαγώ από αυτόν τον εφιάλτη», δηλαδή θεωρούσε ότι είναι εφιάλτης η ανορεξία.
Το γνώρισε δηλαδή ότι είχε νευρική ανορεξία;
Βέβαια, το γνώρισε πολύ καλά.
Γιατί ξέρετε ότι σε αυτή την ασθένεια δεν έχεις σταθερή εικόνα του εαυτού σου κάπως έτσι.
Τα ξέρω. Βλέπεις τον εαυτό σου εκατό φορές πιο χοντρό α’ ότι είσαι… α ξέρω όλα αυτά αλλά είχε επίγνωση . Ήταν πολύ έξυπνη γυναίκα με πάρα πολύ χιούμορ. Αλλά δεν τελειώνει εύκολα η ανορεξία. Θέλει το χρόνο της ή φτάνει στο θάνατο.
Είχε όνειρα; Σας είχε πει κάτι που ήθελε να πραγματοποιήσει;
Ήταν πικραμένη που δεν την φώναζαν οι εκπομπές… γιατί δημοσιογράφος ήταν δεν ήταν ηθοποιός. Αυτό το είχε έτσι σαν παράπονο, «ότι κανείς δε με φωνάζει». Είχε και οικονομική ανάγκη πάντοτε η Νανά, δεν την φωνάζανε οι εκπομπές επειδή ήταν αδύνατη. Βέβαια, το να είναι αδύνατη δεν είχε καμία σχέση με το να σε φωνάζουν οι εκπομπές, αλλά πάντως δεν την φωνάζανε και αυτό το είχε παράπονο.