Η Άννα Φλωρινιώτη με αφορμή τη συμπλήρωση 6 μηνών από την απώλεια του πατέρας της Γιάννη Φλωρινιώτη, μίλησε στη «Super Κατερίνα» για το συναίσθημα που δεν είχε βιώσει ποτέ ξανά στη ζωή της.
«Έβαλα πολλή αγάπη και φαντασία να φτιάξω το μνήμα. Στην αρχή είχα απογοητευτεί γιατί είχα προσεγγίσει πολλούς μαρμαράδες και μου είπανε ότι δεν γίνονται αυτά που λες κι είναι υπερβολικά και πρέπει να κάνεις κάτι απλό. Εγώ είπα ότι δεν θα κάνω κάτι απλό στον μπαμπά μου.
Είναι στιγμές που οπωσδήποτε θέλω να τον δω και να του μιλήσω και μπορεί να έρθω και βράδυ ακόμα. Το σκέφτηκα και του έβαλα φώτα, ώστε να μη φοβάται. Φορούσε 50 χρόνια αυτήν την κολόνια. Το ήξεραν κι οι πέτρες. Όποτε θα τη μυρίσω, νιώθω ότι είναι ο μπαμπάς μου. Βάζω παντού κολόνια όταν τελειώνω το καθάρισμα. Δυστυχώς δεν τον βλέπω στα όνειρά μου και τον παρακαλώ κάθε μέρα. Στην αρχή ερχόμουν και του φώναζα έξαλλη. Γιατί μου το κάνεις αυτό και δεν έρχεσαι να μου μιλήσεις; Για να ξέρω ότι είσαι καλά. Με παίρνουν φίλοι και γνωστοί και μου είπανε ότι τον είδαν και λέω γιατί σε εμένα δεν έρχεσαι;» ανέφερε η Άννα Φλωρινιώτη.
«Για εμένα σταμάτησε ο χρόνος εκείνη την ημέρα, αλλά μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ ότι δεν θα τον ξαναδώ κι αυτό με τρελαίνει. Δεν το έχω ξανανιώσει αυτό το πράγμα. Νιώθω ότι λες και μου έχουν ξεριζώσει τη ψυχή. Νιώθω ότι περιτριγυρίζομαι από χιλιάδες κόσμου κι είμαι ολομόναχη» είπε συγκινημένη η Άννα Φλωρινιώτη.