Άγγελος Πυριόχος: «Οι 4 μήνες που έζησα πέρυσι που δεν είχα φράγκο στην τράπεζα ήταν…»

Στην εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη μίλησε ο Άγγελος Πυριόχος για τη ζωή του στην Ζάκυνθο, το μύθο γύρω από το όνομα του και τα λεφτά, την τηλεόραση, το χαμό του πατέρα του, αλλά και το ατύχημα που είχε όταν πριν χρόνια είχε πέσει το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε.

Τα χρήματα
«Δεν μετανιώνω καθόλου, πάντα κάνω αυτά που θέλω. Πολλές φορές δεν έχω να φάω. Πέρυσι ας πούμε αναγκάστηκα να δώσω κάτι χρυσαφικά που είχα γιατί έπρεπε να πληρώσω την ασφάλεια μου και δεν με είχαν πληρώσει από το θέατρο ακόμα. Δεν μετάνιωσα για τίποτα. Δεν έχω λεφτά. Δεν είμαι πλούσιος. Αν με ρωτήσεις ποια είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου είναι οι 4 μήνες που έζησα πέρυσι που δεν είχα φράγκο στην τράπεζα.»

Η τηλεόραση
«Στην τηλεόραση δούλευα για να βγάζω λεφτά. Δεν επεδίωξα ποτέ να κάνω καριέρα στην τηλεόραση. Ήταν ένα καλό μεροκάματο. Είχα το θέατρο, δόξα τω Θεώ έκανα πολλές επιτυχίες. Δεν βγάζει λεφτά το θέατρο, οπότε δεν θα μπορούσα να χτίσω ένα σπίτι που ήθελα από το θέατρο και λέω τηλεόραση.»

Ο χαμός του πατέρα του
«Ο πατέρας μου έφυγε σε ηλικία 88 ετών όταν του είπαμε ότι δεν μπορείς να κάνεις πια ποδήλατο. Όπως έφυγε και η Σπεράντζα που όταν έφυγα από την Αθήνα μου λέει «εγώ τώρα τι να κάνω; να πεθάνω;» «Είσαι τρελή» της λέω «σε δέκα μέρες θα γυρίσω» και δεν πρόλαβα να φτάσω στην Ζάκυνθο, είχε φύγει η Σπεράντζα. Το θάνατο του πατέρα μου δεν τον έχουμε ξεπεράσει γιατί δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την αναχώρηση του. Δεν μας είχε προετοιμάσει και αυτός.»

Το ατύχημα που λίγο έλειψε να του κοστίσει τη ζωή του
«Όταν έπεσα με το αεροπλάνο και είχα εκείνες τις παραισθήσεις που είχα, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις εκείνη τη στιγμή τι είναι πραγματικότητα και τι είναι μέσα στο μυαλό σου. Υποτίθεται ότι είχα πεθάνει, αυτό μου το είπαν οι γιατροί, ότι ήμουν κλινικά νεκρός. Υποτίθεται ότι είχα πεθάνει και είχαμε πάει κάπου με κάποιον, που το είδαμε όλοι όμως. Το είδα και εγώ, το είδε και ο Βλαχοδημητρόπουλος, το είδε και το άλλο το παιδί που ήταν μαζί μας, ο Αλέξης. Είχαμε δει ότι ήταν μια οντότητα δίπλα μας, κάπως σαν περίγραμμα ένα πράγμα. Εμένα με είχε πάει κάπου, τους άλλους τους είχε βοηθήσει αυτός και όταν φτάσαμε εκεί μου λέει γύρνα πίσω.»