Η Αλεξία Κουλούρη καταγγέλει τις πρακτικές που έχουν υιοθετηθεί το τελευταίο διάστημα από την πρόεδρο του Κοινοβουλίου Ζωή Κωνσταντοπούλου, με συνέντευξη που δίνει στην εφημερίδα Real και την Χρύσα Κακιώρη…
Όλα αυτά τα χρόνια, κάθε νέος πρόεδρος πρόσθετε το δικό του λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια εξωστρέφειας του κοινοβουλευτισμού, μέσω της Τηλεόρασης της Βουλής, καθώς βάσει του ειδικού κανονισμού του, το κανάλι υπάγεται απευθείας στον πρόεδρο. Στο ίδιο μήκος κύματος φάνηκε να κινείται αρχικά και η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού μας δήλωνε ότι ήθελε να ανπτύξει περισσότερο την ενημέρωση και να μας ενισχύσει όπου είχαμε ελλείψεις.
Γρήγορα άρχισε να επικρατεί αλαλούμ, το δελτίο ειδήσεων εξοβελίστηκε, ενώ οι βουλευτές διαμαρτύρονταν για τα κριτήρια επιλογής της ζωντανής μετάδοσης ανάμεσα σε δύο επιτροπές που συνεδρίαζαν ταυτόχρονα, αφού διαπίστωναν κατ’ επανάληψη ότι επιλεγόταν εκείνη η επιτροπή στην οποία προήδρευε η κ. Κωνσταντοπούλου. Αναφέρω ως παράδειγμα την απότομη διακοπή μαγνητοσκοπημένης επιτροπής προκειμένου να μεταδοθεί ζωντανά η συνέντευξη Τύπου της προέδρου, με εντολή συνεργάτη της.
Εν τω μεταξύ κι ενώ αυξάνονταν οι απαιτήσεις, λόγω της ιδιαιτέρως πληθωρικής δραστηριότητας της προέδρου, ο σταθμός άρχισε να αποδυναμώνεται, καθώς οι συμβάσεις έληγαν η μία μετά την άλλη.
Υπάρχει δόλος;
Τι να πω. Δεν δείχενι αθώο πάντως, ούτε τυχαίο. Όταν ρώτησα, μου είπαν ότι δεν συμπεριλαμβάνομαι στο πρόγραμμα. Τους λόγους φαντάζομαι τους γνωρίζει όποιος δίνει εντολή για τον σχεδιασμό του προγράμματος.
Αληθεύουν οι καταγγελίες του συναδέλφου σας Αριστείδη Φατούρου, ο οποίος αναφέρθηκε στο «κανάλι της ζωής» λέγοντας ότι έχει απολέσει τον πραγματικό ενημερωτικό του χαρακτήρα και έχει μετατραπεί σε προσωπικό εργαλείο της προέδρου της Βουλής;
Προσυπογράφω την επιστολή του Άρη Φατούρου, ο οποίος είναι ιδρυτικό στέλεχος του καναλιού και ο στενότερος συνεργάτης του Κωνσταντίνου Αλαβάνου. Είμαι σε θέση να γνωρίζω πώς έφτασε στο σημείο να απευθύνθει στην πρόεδρο της Βουλής σε αυτόν τον τόνο, με μια ανοιχτή επιστολή, αφού ολες του οι προσπάθειες να τη συναντήσει και να της εκθέσει δια ζώσης την ανησυχία του για τη ζοφερή εικόνα που παρουσίαζε το Κανάλι της Βουλής έπεφταν στο κενό. Είχε ενημερώσει τον γενικό γραμματέα για την ανησυχία του σχετικά με το μέλλον του ενημερωτικού τομέα στο κανάλι, την έλλειψη πολιτιστικού προγράμματος, την υπερπροβολή της προέδρου και τις ανάρμοστες συμπεριφορές.
Η κ. Κωνσταντοπούλου όμως είχε κλείσει την πόρτα της σε όλα τα στελέχη και τους δημοσιογράφους, επιλέγοντας ως μοναδική συνομιλήτριά της από τον σταθμό μια κυρία συνταξιούχο, κατά γενική ομολογία ακατάλληλη, λόγω περιορισμένης γνώσης των πολιτικών και κοινοβουλευτικών θεμάτων, αλλά και λόγω εξαιρετικά κακής έως και απειλητικής συμπεριφοράς προς τους εργαζομένους, στο όνομα της προέδρου.
Όσα λέω καταγγέλθηκαν στην πρόεδρο της Βουλής και στον γενικό γραμματέα. Μάταια, όμως περιμέναμε αλλαγή του κακού κλίματος. Οι εν λόγω συμπεριφορές εντάθηκαν. Σε τόνο αγοραίο και με εκφράσεις του τύπου «εδώ μέσα κουμάντο κάνω μόνο εγώ».
Στους διαδρόμους της Βουλής ακούγονται πολλά. Για «φαβοριτισμούς», για προωθήσεις «ημετέρων» κ.α. Ο πολίτης, ξέρετε, θα αναρωτηθεί: γιατί τα λέτε τώρα; ή μήπως εν τέλει υπάρχει πρόβλημα με την πρόεδρο της Βουλής;
Δεν ισχυρίστηκε κανείς πως στο παρελθόν η Βουλή ήταν «εκκλησία». «Ημέτεροι» υπήρχαν και θα υπάροχυν πάντα. Αυτό όμως που συμβαίνει στην παρούσα Βουλή δεν έχει προηγούμενο. Και πραγματικά δεν θέλω ούτε να φανταστώ ότι υπάρχει σκοπιμότητα. Σε ότι με αφορά, έσπασα ρεκόρ υπομονής. Και πιστέψτε με ειλικρινά, σεβάστηκα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου ως εκπρόσωπο του θεσμού, όπως και όλους τους προκατόχους της. Πίστεψα μάλιστα ότι μία τόσο νέα πολιτικός θα έχει σίγουρα μία πιο φρέσκια ματιά. Πως θα επενδύσει σε νέα μυαλά και όχι σε φθαρμένα υλικά με παλαιοκομματικές νοοτροπίες. Και επειδή έχουμε «πρώτη φορά Αριστερά», άργησα πάρα πολύ να αντιδράσω, εξαντλώντας κάθε όριο ανοχής, αντοχής και αξιοπρέπειας, ακριβώς γιατί δεν ήθελα να υπάρξει ούτε καν υποψία πολιτικής υποκίνησης. Της έστειλα επιστολή, της ζήτησα ραντεβού. Σιγή ασυρμάτου. Είμαι όμως από τους ανθρώπους που απαιτούν εκείνοι που διεκδικούν την ψήφο του ελληνικού λαού και διαφεντεύουν τις τύχες της χώρας να είναι σε θέση να μιλούν στα ίσα. Οποιαδήποτε άλλη στάση δηλώνει ένδεια επιχειρημάτων.