Από την εκπομπή Πάμε Δανάη, η Δέσποινα Καμπούρη συνάντησε την Αλέξια σε μια μοναδική κουβέντα όπου συζήτησαν για όλα… Σχετικά με την εξέλιξη της δισκογραφικής της πορείας, η Αλέξια ανέφερε:
«Οι πρώτοι μου τρεις δίσκοι που τους αγαπώ πάρα πολύ επισκίασαν την εξελικτική πορεία, είναι γεγονός. Γιατί η επιτυχία η μεγάλη… Ακόμα οι μουσικές ακούγονται, μου στέλνουν μηνύματα για τα τραγούδια, Τα κορίτσια ξενυχτάνε, το Έλα μια νύχτα, Άσπρο Μαύρο, το Δίλημμα… Βέβαια, υπάρχουν στίχοι μου με τους οποίους δεν συμφωνώ.
Η μουσική που επιλέγω να ερμηνεύω και να ανακαλύπτω με βοηθά να μην έχω διλήμματα. Με βοηθούν να ζω με ποιότητα οι μουσικές που επιλέγω. Έκανα πολλά πριν αποφασίσω να ακολουθήσω άλλους δρόμους. Δεν γύρισα την πλάτη μου στην Ελλάδα ή σε κάτι, απλά γύρισα την προσοχή μου προς μια κατεύθυνση άλλη που με καλούσε. Όταν δημιουργώ κάτι δεν σκέφτομαι να εντυπωσιάσω, αλλά να εκφράσω».
«Ήταν έξι το πρωί όταν μας ξύπνησε η μητέρα μου και μας είπε ότι έχουμε πόλεμο. Νομίζαμε ότι είχαμε ήδη πεθάνει. Τρέχαμε να σωθούμε, ενώ μας βομβάρδιζαν τα αεροπλάνα», εξομολογήθηκε η Αλέξια για την εισβολή στην Κύπρο.
Πώς αισθάνθηκε όταν επισκέφθηκε την Αμμόχωστο μετά από τόσα πολλά χρόνια; «Άρχισα να κλαίω ασταμάτητα. Ενώ πήγα με αυτοπεποίθηση, πήγα θυμωμένη, όταν άρχισα να πλησιάζω και να βλέπω την πόλη από μακριά… Είναι άδικο αυτό, όπως και κάθε πράξη βίας είναι άδικη», είπε.