Το 17ο οδοιπορικό τού Νίκου Μάνεση μας οδηγεί στην Κίμωλο, σε ένα νησί που παρότι είναι κουκίδα στον χάρτη, οι 300 περίπου κάτοικοί του δηλώνουν ανέμελοι και ευτυχισμένοι. Μια από τις λιγοστές περιοχές της Ελλάδας που επισκέφτηκε η εκπομπή και δεν άκουσε παράπονα, παρά τις αντιξοότητες.
Οι ιστορίες ξετυλίγονται…
Σαλπάρουμε για τον περίπλου. Τα 5 μποφόρ γίνονται 6. Αδύνατη η αποβίβαση στα «σύρματα», τα λαξευμένα καταφύγια για τις ψαρόβαρκες. Πηδάμε στα βράχια χωρίς να δέσει το πλοίο. Η εικόνα μαγευτική. Οι ψαράδες «πολεμάνε» για το μεροκάματο και ελπίζουν τα «σύρματα» να μην μετατραπούν σε… ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Επίσκεψη στις υποθαλάσσιες ιαματικές πηγές και κατάδυση στο ναυάγιο της Κιμώλου.
Τα 6 μποφόρ γίνονται 7. Το σκάφος αδυνατεί να συνεχίσει προς τον Βορρά. Τα κύματα μάς σκεπάζουν. Αλλαγή πορείας προς Πολύαιγο. Εκεί που μένει το ζευγάρι των κτηνοτρόφων. Ο Πέτρος και η γυναίκα του είναι οι ερημίτες του νησιού.
Επιστροφή στην Κίμωλο. Καβαλάμε μουλάρια και άλογα και γινόμαστε μάρτυρες ενός άγριου καβγά. Νικητής; Η… φοράδα! Μετά από αυτή την περίεργη… διένεξη, πηγαίνουμε στο Σκιάδι, το έμβλημα της Κιμώλου. Πρόκειται για έναν βράχο που από τον αέρα έχει μετατραπεί σε ομπρέλα!
Πίσω στο Χωριό, τη χώρα του νησιού. Εκεί, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε τους Αθηναίους που εγκαταστάθηκαν μονίμως στην Κίμωλο: τον υπεύθυνο του βιολογικού από τον Νέο Κόσμο, τη σερβιτόρα από τον Πειραιά, την ιδιοκτήτρια μπουτίκ, τη μοδίστρα και την κομμώτρια από την Αθήνα αλλά και τη νοσηλεύτρια που φτιάχνει… παγωτά!
Στη συνέχεια, βάφουμε τα σοκάκια με τους «Κιμωλίστες», την εθελοντική ομάδα του νησιού, και επισκεπτόμαστε το σπίτι τής Μελίνας Μερκούρη, η οποία έζησε στην Κίμωλο, όταν ήταν 16 ετών καθώς ο Μεταξάς είχε εξορίσει την οικογένειά της στο νησί.
Η ώρα της επιστροφής έρχεται και ο επίλογος αυτού του οδοιπορικού γράφεται με ένα γλέντι μέχρι πρωίας, παρέα με όλους τους κατοίκους της Κιμώλου.