Γιατί zappit και γιατί τώρα

Η διαδικτυακή έκδοση του zappit σήμερα στην καρδιά της κρίσης φέρνει αμέσως στο μυαλό δυο ερωτήματα.
Γιατί ένα τηλεοπτικό site στο διαδίκτυο; Και γιατί τώρα;

Η τηλεόραση λοιπόν , τώρα που όλοι κι εγώ πρώτος, την κοιτάμε με κάποια απόσταση, μοιάζει αρκετά με τη στάση μας απέναντι σε όλα τα θέματα. Ενοχική. Την παρακολουθούμε με μανία και την κριτικάρουμε με ακόμη μεγαλύτερη.

Δημιουργούμε το zappit σημαίνει λοιπόν πρώτα από όλα μιλάμε για την τηλεόραση με την μοναδική δυνατότητα του διαδικτύου.
Μιλάμε δηλαδή όλοι. Κι εμείς κι εσείς. Γιατί η τηλεόραση που μας παθιάζει στην υπερβολή της αλλά και στην υπερβολική καταγγελία της είναι μέρος του πολιτισμού, της νοοτροπίας που αναδείξαμε και θέλουμε τώρα να επαναπροσδιορίσουμε.
Να δούμε όπως και σε όλα τα άλλα τι θα κρατήσουμε και τι θα αφήσουμε πίσω μας. Όλοι και πρώτος εγώ που
υπήρξα από τα κεντρικά της πρόσωπα με την ανάλογη ευθύνη στα καλά και τα κακά της.

Το zappit είναι όλο τηλεόραση. Με τους πρωταγωνιστές, τα όνειρα, το κους κους, τη λάμψη , τη διασκέδαση. Αλλά και τη γνώμη. Τι βλέπουμε , πως βλέπουμε, γιατί προτιμούμε φέτος το Νησί και την Ελλάδα του Τσελεμεντέ.

Η τηλεόραση είναι και ζωή. Ζωντανή, αντιφατική, υποκειμενική και πλούσια. Την καλωσορίζουμε εδώ που χτυπά η καρδιά του μέλλοντος μας. Στο διαδίκτυο.

Αναλάβαμε την ευθύνη της έκδοσης του zappit τώρα, μεσούσης της κρίσης, για δύο λόγους. Πρώτον γιατί έχουμε την αποκοτιά της απόφασης μας να πετύχουμε στο Internet προσφέροντας υπηρεσίες και ιδέες χρήσιμες στην καθημερινότητα και βοηθητικές στην κατανόηση του τι συμβαίνει γύρω μας. Χωρίς αναφορά στην τηλεόραση, μια
 τέτοια προσπάθεια θα ήταν ατελέσφορη και οι υπηρεσίες ημιτελείς.
 Δεύτερο γιατί βλέπουμε το τεράστιο ενδιαφέρον, το δικό σας, για κάθε διαδικτυακή πληροφορία για την τηλεόραση.

Η τηλεθέαση , σύμφωνα με τα στοιχεία, αυξήθηκε φέτος για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια. Αυξήθηκε απρόσμενα, σε χρονικές ζώνες, που τις θεωρούσαμε γυναικείες, ή για ηλικιωμένους.

Συγκεντρώθηκε σχεδόν μονοσήμαντα σε σειρές που μας αφηγούνται αλληγορικά , μας κάνουν να αισθανόμαστε στο γυαλί, ότι και στη δουλειά και στη συζήτηση και στην παρέα.
Νησί, καρτερικότητα, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια, το εικονικό χωνευτήρι μοιάζει να αλέθει και να προτείνει νέο αξιακό πρότυπο που θα μας συνοδεύσει (;) στα επόμενα χρόνια.

Για να βγούμε από την κρίση πρέπει να την κοιτάξουμε στα μάτια. «Ανοίγοντας» την τηλεόραση ενισχύουμε αυτή ακριβώς τη διεργασία.