Ο Αντώνης Βλοντάκης μίλησε στο περιοδικό ΛΟΙΠΟΝ και την Κατερίνα Σταυρίδου και τα είπε όλα…
– Η Μαρία Μπεκατώρου έδωσε τελικά την απάντηση για τι ήταν το «Just the 2 of Us»; Εννοώ… ένα παιχνίδι στο οποίο ο κόσμος δεν ψήφιζε με κριτήριο ποιος πάτησε καλύτερα στη νότα.
«Μα αυτός ήταν ο σκοπός του συγκεκριμένου προγράμματος. Πέρα βέβαια από το φιλανθρωπικό του χαρακτήρα. Να περάσει ο κόσμος καλά, να ξεφύγει για λίγο από την καθημερινότητα και κλείνοντας πια την τηλεόραση, να του έχει μείνει ένα χαμόγελο στα χείλη. Πραγματικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετείχα σε αυτό το σόου».
–Δεν ήταν όμως η πρώτη φορά που πιάσατε μικρόφωνο. Το είχατε επιχειρήσει και σε μια εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου…
«Ναι, απλώς συνοδευόταν από 2 μπουκάλια κρασί!». (Γέλια.)
– Είναι αλήθεια ότι η κόρη σας ήταν αυτή που ενθουσιάστηκε περισσότερο, όταν σας έγινε η πρόταση;
«Ναι, η δεύτερη μου κόρη, η Μαλένα, της οποίας της αρέσουν πολύ η τηλεόραση, η μουσική, όλα αυτά. Κάθεται μπροστά στον καθρέφτη, φοράει τιάρες και στέμματα, κάνει ότι τραγουδάει. Της άρεσε λοιπόν πολύ η ιδέα και στεναχωρήθηκε όταν έφυγα από το διαγωνισμό. Εγώ φυσικά προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι δεν είναι αυτή η δουλειά μου και έπρεπε κάποια στιγμή να φύγω. Μάλιστα, όταν ένας συμμαθητής της στο νηπιαγωγείο τη ρώτησε γιατί δεν ήμουν σε κάποιον αγώνα, εκείνη του απάντησε: “Ο μπαμπάς μου τώρα είναι τραγουδιστής!”».
– Σας εξέπληξε όλος αυτός ο ντόρος στα ΜΜΕ;
«Δεν το περίμενα στο μέγεθος που συνέβη. Πηγαίνοντας εκεί νόμιζα ότι είμαι αρκετά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσω ό,τι κι αν συμβεί. Τελικά όμως, ποτέ δεν είσαι αρκετά προετοιμασμένος. Δεν περίμενα όλη αυτή τη δημοσιότητα, το τηλέφωνό μου χτυπούσε ασταμάτητα! Νομίζω ότι ήταν ένα τσουνάμι το οποίο σιγά σιγά αρχίζει και υποχωρεί».
– Πήρατε όμως το μάθημά σας: Ποτέ μη λες κάτι στην τηλεόραση πριν σκεφτείς τι θα ακολουθήσει!
«Εντάξει, η τηλεόραση ήταν ένας χώρος τον οποίο δεν γνώριζα και σαφώς το διάστημα που ασχολήθηκα μαζί της κι εκείνη μαζί μου ήταν ένα μεγάλο φροντιστήριο για μένα».
– Ο αθλητισμός σας βοήθησε πάνω στη σκηνή;
«Με βοήθησε στην προετοιμασία για τη σκηνή, όπου ήμουν εξαιρετικά πειθαρχημένος και ακολουθούσα κατά γράμμα ό,τι μου έλεγε η Ραλλία, την οποία ευχαριστώ πολύ για την υπομονή και την κατανόηση που έδειξε. Ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο γι’ αυτήν να ξεκινήσει να μάθει την “αλφαβήτα” σε έναν άνθρωπο που είναι εντελώς άσχετος με το τραγούδι».
– Αν σας πρότειναν να κάνετε τηλεόραση θα το σκεφτόσασταν;
«Ναι, αν ήταν κάτι που δεν με πρόσβαλε και μπορούσα να το υποστηρίξω, γιατί όχι;».
– Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, ποια στιγμή θα θέλατε να ξαναζήσετε;
«Δεν θα άλλαζα με τίποτα τις στιγμές που ήρθαν στη ζωή τα 3 μου παιδιά, στις οποίες ήμουν κι εγώ παρών. Όπως και πολλές ακόμη που έχουν να κάνουν κυρίως με την οικογένειά μου. Υπάρχουν επίσης πολλές στιγμές που έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό, τις οποίες μακάρι να μπορούσα να τις παίζω σε replay κάθε μέρα, όπως η κατάκτηση του Champions League με τον Ολυμπιακό, η τρίτη θέση στο Παγκόσμιο με την εθνική ομάδα, κάποια πρωταθλήματα κ.ά.».
– Τώρα που πέρασε πια καιρός πώς αντιμετωπίζετε τον τίτλο του φωτογενή πολίστα;
«Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι μέσα στον απόλυτο πανικό μου και σε όλο αυτό που δέχτηκα υπήρξα υπερβολικός. Το παίρνω πάνω μου, λοιπόν, και λέω ότι θα έπρεπε να γελάσω και όχι να παρεξηγηθώ».
– Οπότε, φαντάζομαι ότι κρατάτε τον τίτλο και δεν τον χαρίζετε στον Γιώργο Καπουτζίδη…
«Δεν τον χαρίζω σε κανέναν Καπουτζίδη. Θα περάσει πάνω από το πτώμα μου για να τον πάρει!». (Γέλια.)