Συνέντευξη στο περιοδικό «ΕΓΩ» και τον Τάσο Μεργιάννη παραχώρησε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης που μίλησε μεταξύ άλλων για την συμφιλίωσή του με το χρόνο.
Ένας άντρας που έχει περάσει το κατώφλι των πρώτων -ήντα πόσο διαφορετικός είναι από το 20χρονο παιδί που υπήρξε κάποτε;
Πάρα πολύ. Αν δεν διέφερε, θα μιλούσαμε για παλιμπαιδισμό. Μπορεί οι άντρες να μένουμε παιδιά μέχρι να πεθάνουμε, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την εξέλιξη μας μέσα στα χρόνια. Αν ήμουν όπως στα 20 μου, θα έπρεπε να αυτοκτονήσω. Χαίρομαι πάρα πολύ για το χρόνο που περνά. Γεύομαι κάθε ημέρα, κάθε έτος, κάθε δεκαετία. Με διαφορετικό τρόπο, βέβαια… Η δεκαετία των 50 που διανύω είναι η πιο δημιουργική για μένα. Έχουν φύγει οι αγωνίες του παρελθόντος και έχει μείνει η ουσία.
Σας ενδιαφέρει η υστεροφημία σας;
Δεν με απασχολεί καθόλου. Όταν φύγω από τη ζωή, δεν θέλω να αφήσω ούτε ένα στίγμα. Όπως ήρθα και δεν με ήξερα, έτσι θέλω να φύγω. Αν οριοθετήσω ένα σημείο στο βάθος του χρόνου για να αφήσω κάτι πίσω και να με θυμούνται, αυτομάτως θα μπω στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και θα με φάνε οι ναφθαλίνες και οι σκόροι. Εγώ εάν δεν το κάνω, θα αισθάνομαι απόλυτα ελεύθερος. Επιλέγω το δεύτερο.