Το αδιέξοδο στην ΙΜΑΚΟ…και η επιστολή του Πέτρου Κωστόπουλου.

«Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τη συμπεριφορά σας στις δύσκολες στιγμές που ζήσαμε τελευταία. Είχαμε πει ότι θα ανανεώσουμε το ραντεβού μας για να πούμε πως πάνε τα πράγματα. Δυστυχώς η αγορά δείχνει να καταρρέει και ο δικός μας κλάδος, των media, είναι από τους πιο χτυπημένους. Αυτό το πρώτο τρίμηνο του 2011 η τηλεόραση είναι σε διαφήμιση κάτω 65% από πέρσι που ήταν 45% κάτω από πρόπερσι. Τα περιοδικά είναι σε διαφήμιση 25% κάτω από πέρσι που ήταν 30-35% από πρόπερσι. Ακόμα και αυτά τα μειωμένα λεφτά τα εισπράττουμε εφτά μήνες ή και ένα χρόνο μετά απ’ όταν παίξουμε τη διαφήμιση. Οι κυκλοφορίες όλων των ομίλων είναι 30-40% κάτω από πρόπερσι και αυτά είναι και τα μόνα χρήματα που εισπράττουμε άμεσα, με το που θα μαζευτούν τα τεύχη. Αυτά τα δύο μεγέθη που είναι οι κύριες πηγές εσόδων συνθέτουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό, αυτό του cash flow, που έχει ως αποτέλεσμα τις καθυστερήσεις των πληρωμών.

Μία εταιρία όταν βλέπει τις πηγές εσόδων της να πλήττονται το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει είναι να παίξει άμυνα περικόπτοντας τα έξοδά της. Και ξέρετε ότι αυτό αρχίσαμε να το κάνουμε ακόμα και ένα χρόνο πριν την κρίση καταφέρνοντας να μειώσουμε μέχρι και 40% το κόστος. Αν δεν είχαμε αρχίσει να το κάνουμε αυτό έγκαιρα δεν θα είχαμε επιβιώσει. Ξέρω ότι αυτό το 40% μείωσης του κόστους δεν είναι μόνο νούμερα σε χαρτί. Είναι υπέρβαση και κόπος από ανθρώπους που το βλέπουν αυτό εδώ όχι μόνο σαν δουλειά αλλά σαν σπίτι τους. Και γι’ αυτό σας ευχαριστώ.

Με τη ραγδαία πτώση της αγοράς και αυτού του τριμήνου περάσαμε σε νέες, αιματηρές, πια, περικοπές που αφορούν σε προμηθευτές, χαρτιά, εκτυπώσεις, φωτογραφικές παραγωγές, κ.λπ. Όπως μπορούν να σας πουν άνθρωποι που εργάζεστε μαζί τους και ξέρω ότι εκτιμάτε, είναι πια τα τελευταία που μπορούν να γίνουν. Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ό,τι μπορούσε να γίνει σε αυτό το επίπεδο έχει πια γίνει. Δεν έχει άλλο.

Δυστυχώς το μόνο πράγμα που μένει είναι αυτό που σας είχα πει όταν είχαμε συναντηθεί από κοντά, η μείωση μισθών. Θέλω να ξέρετε ότι προσπάθησα πολύ για να μην χρειαστεί να περάσουμε σε αυτό το μέτρο. Τις ημέρες που ακολούθησαν τις δεύτερες περικοπές μισθών στο συγκρότημα Λυμπέρης και στις Αττικές, εντατικοποιήθηκαν οι προσπάθειές μας για περικοπές οπουδήποτε αλλού ώστε να κερδηθεί χρόνος και για να δούμε δείγματα της αγοράς.

Τα δείγματα, λοιπόν, είναι απαισιόδοξα. Θα ζήσουμε, ή μάλλον ζούμε, ή καλύτερα η Ελλάδα ζει, ιστορικές στιγμές σε αχαρτογράφητες περιοχές. Κανείς δεν ξέρει που πάμε ή αν θα βρούμε διέξοδο. Θέλω να ελπίζω ότι η διέξοδος όπως πάντα, θα βρεθεί μέσα από σκληρή δουλειά, πίστη σε αυτό που κάνεις και δύναμη να σταθείς ξανά στα πόδια σου αφού έχεις φάει τη σφαλιάρα. Και δεν ξέρω για την Ελλάδα, αλλά σε αυτό εδώ το μαγαζί ξέρω ότι η πλειοψηφία έχει όλα τα παραπάνω και αυτό είναι η μόνη σκέψη που με κρατάει. Σας βλέπω να δουλεύετε, σας βλέπω να πηδάτε κάγκελα για να δουλέψετε και μου δίνετε κουράγιο να συνεχίσω τον αγώνα επενδύοντας στην εταιρία ακόμα και τα τελευταία μου χρήματα. Πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας μέχρι να περάσει η μπόρα. Πρέπει να επιβιώσουμε. Δυστυχώς τα νούμερα λένε ότι αν δεν περάσουμε σε περικοπές μισθών ή αν το μέτρο αυτό δεν έχει την καθολική αποδοχή σας υπάρχει και περίπτωση να μην επιβιώσουμε. Ξέρω ότι ζητάω μία θυσία ακόμα. Γι’ αυτό ευχαριστώ εκ των προτέρων εκείνους που θα με βοηθήσουν να συνεχίσει να υπάρχει μία εταιρία που δίνει δουλειά σε πολλούς ανθρώπους.

Πέτρος Κωστόπουλος»