Zappit

Τέμπη: «Κοιτούσαμε σοκαρισμένοι, έρχονταν μόνο πτώματα και δεν μπορούσαμε να βοηθήσουμε»

Σοκάρουν οι περιγραφές των γιατρών του γενικού νοσοκομείου Λάρισας.

Δύο γιατροί του νοσοκομείου Λάρισας, μίλησαν στο «Πάμε Δανάη» για τις συνθήκες που επικράτησαν μετά το δυστύχημα στα Τέμπη. Ο Σέργιος Βουτυρίτσας, ειδικευόμενος γιατρός ορθοπεδικής στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, αναφέρθηκε στις πρώτες στιγμές του δυστυχήματος.

«Ήμουν στο σπίτι μου δεν είχαμε ιδέα τι συνέβη. Χτύπησε το τηλέφωνό μου γύρω στις 00:00 μας είπαν “ελάτε αμέσως στο νοσοκομείο, είναι επείγον”. Το προσωπικό ανταποκρίθηκε αμέσως. Εντός 20 λεπτών μαζευτήκαν όλοι στα επείγοντα. Στην αρχή τα περιστατικά ήταν πιο ελαφρά. Κάποια στιγμή που μάθαμε πόσοι επέβαιναν στο τρένο, ξεκινήσαμε να καταλαβαίνουμε το μέγεθος. Το πιο δύσκολο ήταν αργότερα, επειδή από ένα σημείο και μετά, όποιο ασθενοφόρο έφτανε στα επείγοντα έφερνε μόνο νεκρούς.

Καθόμασταν όλοι μαζί και κοιτούσαμε σοκαρισμένοι. Έρχονταν μόνο πτώματα και δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι να βοηθήσουμε. Οι νοσηλευτές όλων των κλινικών, ήταν όλοι εδώ και βοηθούσαν όπως μπορούσαν. Οι γιατροί ξεκινήσαμε να δουλεύουμε σε ομάδες. Ένα από τα θύματα δυστυχώς ανήκε στο προσωπικό του νοσοκομείου. Οι παλιότεροι που δουλέψαν μαζί της ήταν συντετριμμένοι.

Βλέπεις νέα παιδιά που δεν μπορούσες να τα αναγνωρίσεις, ήταν πολύ οδυνηρό. Έρχομαι σε επαφή με συγγενείς κάποιων που βρίσκονταν στο τρένο, γιατί νοσηλεύονται στην κλινική μας, ευτυχώς πάνε καλυτέρα. Δεν υπάρχει κάτι που μπορουμε να πούμε στους συγγενείς των θυμάτων. Μόνο συλλυπητήρια και κουράγιο σε αυτούς τους ανθρώπους», είπε ο Σέργιος Βουτυρίτσας.

Ο Κωνσταντίνος Λαχανάς, γενικός γιατρός, υπεύθυνος για την υποδοχή συγγενών στο γενικό νοσοκομείο Λάρισας περιέγραψε τις έντονες στιγμές που βίωσε: «Δεν μπορώ να σας το περιγράψω, μου έχει αφήσει χαρακιά στην καρδιά μου, την οποία θα την κουβαλάω για πάντα στη ζωή μου. Θέλει περίσσεια δύναμη ψυχής. Όποιος και να ήταν στη θέση μου, θα γινόταν το ίδιο πράγμα. Πάνω από όλα να είμαστε άνθρωποι, όλοι κάνουμε ένα επάγγελμα. Θέλω να υπάρχει ανθρωπιά, αγάπη!».