Από παιδί γνώρισε τη διαδρομή παράδεισος – κόλαση κι αντίστροφα. Ό,τι του έδινε η ζωή τη μία στιγμή, του το έπαιρνε την άλλη. Και πάλι απ’ την αρχή. Έμαθε και εξασκήθηκε. Από τη στιγμή που νίκησε και τον καρκίνο, αν και, όπως παραδέχεται, «ζεις με αυτόν», δείχνει ασταμάτητος. Ο Στέφανος Κορκολής εξομολογείται στον Άρη Βασιλειάδη για το περιοδικό PEOPLE…
«Όταν παθαίνεις μια τόσο σοβαρή ασθένεια, δεν ανέχεσαι τίποτα που να σε βλάπτει. Ούτε καν κάτι περιττό. Έτσι, βέβαια, έπρεπε να είμαι και πριν την αρρώστια. Αλλά μεγάλωσα σε ευγενικό περιβάλλον και η ευγένεια στην εποχή μας ισοδυναμεί με βλακεία. Κι όταν είσαι ευγενής, σε θεωρούν κι εύκολο θύμα. Αυτό το σταμάτησα. Με εκμεταλλεύτηκαν πολλοί άνθρωποι. Συμφωνώ να δίνεις σε κάποιον που αξίζει, αλλά στον αγνώμονα γιατί;
Αυτό σημαίνει ότι κλείστηκες στον εαυτό σου και είσαι καχύποπτος;
Πάντα ήμουν κλεισμένος στον εαυτό μου. Καχύποπτος δεν ήμουν. Τώρα είμαι.
Τα προβλήματα τα περνάς μόνος ή τα μοιράζεσαι με τους ανθρώπους σου;
Τις δύσκολες καταστάσεις τις ξεπερνάς μόνος σου. Αν δεν το αποφασίσεις ο ίδιος, κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Η παρηγοριά δεν είναι παυσίπονο.
Τον καρκίνο τον ξεπέρασες;
Δεν ξεπερνιέται αυτή η αρρώστια. Την αποδέχεσαι, ζεις με αυτήν και πορεύεσαι. Βέβαια, αλλάζει η ζωή σου. Από τη μέρα που έκανα εγχείρηση, τον περασμένο Οκτώβριο, μαζεύτηκα στο σπίτι μου. Το σώμα δεν αντέχει τα μακρινά ταξίδια, από την Ιαπωνία ως τη Βραζιλία, που έκανα πριν δίνοντας κοντσέρτα. Έκοψα το τσιγάρο και το αλκοόλ.