Πέτρος Τατσόπουλος: «Χρωστώ ευγνωμοσύνη στη βιολογική μου μητέρα που με γέννησε και δεν με έριξε»

Ο Πέτρος Τατσόπουλος, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Βίτσα και την εκπομπή Εμείς, μίλησε για πολλά που θα συζητηθούν…

Θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές;

Δεν ξέρω με ποιο κόμμα θα είμαι υποψήφιος. Τα κόμματα διαλέγουν τους υποψήφιους όχι το αντίθετο. Δεν θέλω να προκαταλάβω ένα κόμμα. Η Νέα Δημοκρατία και δικαίως κατά τη γνώμη μου, έχει επιδείξει μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε εκείνους τους υποψηφίους που αυτοαναγορεύονται ως υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο της. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, δεν έχω βγει από κάποιον πολιτικό σωλήνα. Κάλλιστα μπορώ να ζήσω και εκτός πολιτικής. Δεν είναι για μένα αυτοσκοπός.

Η εμφάνιση του Καραμέρου με το αδιάβροχο

Ήταν χυδαίος λαϊκισμός! Να πάω εγώ στο στούντιο και να εμφανιστώ με το φωσφοριζέ μου αδιάβροχο για να σας δείξω ότι ήρθα από το μέτωπο είναι όσο πιο χυδαίος λαϊκισμός… Όσο ο λαϊκισμός θα πουλάει, τέτοια φαινόμενα θα τα βλέπουμε.

Ο Αλέξης Τσίπρας είναι απαίδευτος

Δεν εκτιμώ τον Αλέξη Τσίπρα πια γιατί έχει κάνει μια σαφή επιλογή: Την ώρα που έπρεπε να πει την αλήθεια ή να διαλέξει τον σίγουρο δρόμο του λαϊκισμού, ήταν το δέλεαρ μεγάλο. Κάποια στιγμή του είπαν θα το παίξεις Ανδρέας Παπανδρέου, έχεις και το ίδιο ηχόχρωμα, θα ξεσηκώσεις και τις κινήσεις -δεν μπορείς να πάρεις τις γνώσεις του- θα πάρεις μονάχα το δημαγωγικό του προσωπείο. Είναι απαίδευτος και αυτό νομίζω ότι φαίνεται.

Η δήλωση ότι έχει πάρει τη μισή Αθήνα

Δεν θα έλεγα προφανώς αυτή την ατάκα αν ήξερα πως θα γίνει η χρήση, η κατάχρηση, πας θα αποφλοιωθεί αυτή η φράση από τα συμφραζόμενα. Διότι αυτή η ατάκα ειπώθηκε για να δικαιολογήσει μια άλλη μεγάλη παρεξήγηση που είχε γίνει με το 1821 και με κάτι άλλο που πάλι δεν είχα πει. Ήταν μια σειρά από παρεξηγήσεις που η κάθε μία παρεξήγηση έριχνε λάδι στη φωτιά για να δημιουργηθεί μια μεγαλύτερη. Αν θες επειδή ήμουν περισσότερο εκδηλωτικός και εξωστρεφής και δεν πρόσεχα και ιδιαίτερα τα λόγια μου ώστε να μην λέω στο τέλος της φράσης απολύτως τίποτε, ακριβώς επειδή ήμουν αυθόρμητος ήμουν και πιο εύκολος στόχος.

Η υιοθεσία

Στα 19 μου χρόνια έμαθα ότι υιοθετήθηκα. Με την ανακάλυψη της υιοθεσίας ανοίγει και το κουτί της Πανδώρας και βγαίνουν όλοι οι Δαίμονες. Υιοθετήθηκα όταν ήμουν 9 χρονών στα 10, είχα μνήμη την οποία κάλυπταν είτε με την ανάδοχη οικογένεια στην οποία ήμουν πριν και πριν από αυτό ήταν και το ίδρυμα το οποίο δεν θυμόμουν, γιατί ήμουν πολύ μικρός. Υπήρχε τρόπος να το καλύψουν οι θετοί γονείς, λέγοντας ότι αυτοί με έδωσαν στην ανάδοχη οικογένεια και όχι το ίδρυμα. Παίχτηκε άγρια δωροδοκία και να είχα απορίες δεν τις διατύπωνα, οπότε λίγο πολύ ξεκαθάριζε το τοπίο. Το ανακάλυψα βρίσκοντας κάποια γραπτά. Βρήκα την βιολογική μου μητέρα. Οι άνθρωποι σε αντίθεση με την τηλεόραση που συναντιόνται και κλαίνε στη σωστή κάμερα, δεν συμπεριφέρονται έτσι στην πραγματικότητα. Στην πραγματική ζωή δίνουν μόνο πληροφορίες. Δεν αρκεί μια πληροφορία για να ανοίξουν τα συναισθήματα του ανθρώπου. Τα πράγματα που μοιράζεσαι, τα μοιράζεσαι με τους θετούς σου γονείς. Χρωστώ ευγνωμοσύνη στη βιολογική μου μητέρα που με γέννησε και δεν με έριξε.