Συνέντευξη στο περιοδικό HELLO και τον Άρη Καβατζίκη παραχώρησε ο Χρήστος Ζαμπούνης, ο οποίος μίλησε μεταξύ άλλων για την διετή εξάρτησή του από την κοκαϊνη.
Μετά τις προσωπικές αποκαλύψεις που κάνατε στις «Ιστορίες ενός Παιδήλικα» πριν από δύο χρόνια, μετανιώσατε για κάτι απ’ όσα γράψατε;
Ήταν μια διαδικασία ενδοσκόπησης και ψυχοθεραπείας. Όταν μας συμβαίνει ένα κακό -σ” εμένα έτυχαν πολλά μαζεμένα- υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισης: κατάθλιψη, εξάρτηση από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, αυτοκτονία. Επειδή έχω προϋπηρεσία στις δυσκολίες, μπόρεσα να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη γράφοντας. Αντίθετα, την προηγούμενη φορά, όταν είχα ένα δύσκολο χωρισμό με τη μητέρα της κόρης μου στη Γαλλία, κι εκείνη εξαφανίστηκε με το παιδί την Αμερική, έπεσα στα ναρκωτικά. Τα έκοψα όταν ξαναβρέθηκε το παιδί. Ήταν μεγάλο μάθημα.
Πόσο κράτησε η εξάρτησή σας από την κοκαΐνη;
Δυο χρόνια, μέχρι να βρεθεί το παιδί. Είναι μεγάλη χώρα η Αμερική. Τώρα, πλέον αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις μας.
Γιατί εξαφανίστηκε τότε η σύντροφο σας;
Είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνετε στην ίδια.
Υπάρχουν πράγματι χειρόγραφα του «Παιδήλικα» σε θυρίδα, που δεν συμπεριλήφθηκαν στο βιβλίο και ίσως δημοσιεύσετε μια μέρα;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάνουν τον έξυπνο αποκαλύπτοντας τα μυστικά άλλων. Είναι πολλά κεφάλαια που δεν συμπεριέλαβα, επειδή η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να τα αποδεχτεί. Δίστασα να γράψω για τα ναρκωτικά, θα μπορούσα να μην το κάνω, καθώς ζούσα στη Γαλλία και δεν γνώριζε κανείς ότι έκανα χρήση κοκαϊνης, πλην των οικείων μου. Το έβαλα, τελικά, γιατί έστω κι ένας από τους χιλιάδες αναγνώστες να έλεγε «πώς τα σταμάτησε αυτός, ας το κάνω κι εγώ», θα είχα πετύχει το στόχο μου.