«Όταν τέλειωσε η συνεργασία μου με τον ΑΝΤ1 έμεινα για επτά οκτώ μήνες άνεργος»

Οι τρεις παρουσιαστές της ζωντανής πρωινής εκπομπής «Απευθείας», Μάριον Μιχελιδάκη – Κώστας Λασκαράτος – Νίκος Μερτζάνης, που βλέπουμε από τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ1, εξηγούν στο TV Page και τον Γιάννη Πουλόπουλο, γιατί ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη στην ενημέρωση.

Είστε τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, τρεις διαφορετικές προσωπικότητες. Πόσο εύκολη είναι η τηλεοπτική σας συνύπαρξη;

Μ.Μ.: Η ερώτηση αυτή απαντάται καθημερινά στις οθόνες σας, 10 με 12 το πρωί, που η εκπομπή είναι στον αέρα. Δεν γνωριζόμασταν, ο καθένας από εμάς είχε διαφορετική επαγγελματική αφετηρία, αλλά είμαστε επαγγελματίες. Εχουμε διαφωνίες, πολλές φορές και on camera, αλλά βρίσκουμε τις ισορροπίες μας, ώστε η εκπομπή να κυλάει ευχάριστα.

Κ.Λ.: Είμαστε περισσότεροι από τρεις. Οι αρχισυντάκτες του «Απευθείας», Χρήστος Κιούπης και Αννίτα Πασχαλινού, η παραγωγός μας, Βάσω Φούρλα, ο σκηνοθέτης, Γιώργος Σταμούλης, η δημοσιογραφική ομάδα και οι ρεπόρτερ της εκπομπής, Λουίζα Αλούπη, Δήμητρα Κουτσού, Αντζελα Ζούγρα, Ηλίας Κούκος, Γιώργος Καρυωτάκης. Αρκετά περισσότερες προσωπικότητες συνεπώς που οφείλουν να συνεργαστούν για να παράξουν ένα καλό δημοσιογραφικό αποτέλεσμα. Ως τώρα αυτή η συνεργασία είναι, ευτυχώς, εύκολη και αρμονική. Με τις γόνιμες εντάσεις κάθε σχέσης…

Ν.Μ.: Ούτε εύκολη ούτε δύσκολη είναι. Ο καθένας έχει την άποψή του και την εκφράζει. Αλλά έχουμε καλή χημεία και νομίζω ότι αυτό βγαίνει.

Σε μια ζώνη που ο περισσότερος κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει ζώδια και συνταγές μαγειρικής, εσείς μας ενημερώνετε για τα γεγονότα της ημέρας. Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας της εκπομπής σας;

Μ.Μ.: Εμείς αυτό που θέλαμε ήταν να κάνουμε μια σπιντάτη εκπομπή, με γρήγορες εναλλαγές θεμάτων και να είμαστε χρηστικοί για την καθημερινότητα του πολίτη. Αυτό είναι το στοίχημά μας και μακάρι να το καταφέρνουμε.

Κ.Λ.: Η «επιτυχία» είναι βαριά λέξη. Την «επιτυχία» τη δίνει ο χρόνος. Όμως είμαστε όλοι ικανοποιημένοι από την πορεία της εκπομπής. Ζώδια και μαγειρική μπορεί να μην έχουμε, έχουμε όμως ένα «παράθυρο ανοικτό» σε ολόκληρη την Ελλάδα και τον κόσμο. Οι δημοσιογράφοι και οι ανταποκριτές της ΕΡΤ δίνουν σιγουριά στον τηλεθεατή πως ό,τι κι αν συμβεί θα το μάθει αμέσως. Κι όσα κι αν προσάπτουν πολλοί στην ΕΡΤ, όλοι γνωρίζουμε ότι η δημόσια τηλεόραση έχει αντανακλαστικά, καλύπτει τα γεγονότα με σφαιρικότητα, χωρίς υπερβολές, χωρίς «κιτρινισμούς» ή «κραυγές». Και η ψυχραιμία στις μέρες μας είναι αναγκαία. Από εκεί και πέρα, προσωπικά αισθάνομαι ότι αν η εκπομπή απέκτησε από την πρώτη στιγμή ρυθμό, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν προσπάθησε ποτέ κανένας από τους τρεις μας να «καπελώσει» τον άλλο. Ειλικρινά, δεν με πειράζει αν πω μια δυο κουβέντες λιγότερες από τη Μάριον ή αν υποβάλω δυο τρεις ερωτήσεις λιγότερες από τον Νίκο. Το ίδιο ισχύει και για τους τρεις. Δεν μας απασχόλησε ποτέ πώς θα «μοιράσουμε» τον «αέρα» της εκπομπής.

Ν.Μ.: Το μυστικό είναι αυτό που λέει και ο τίτλος της εκπομπής. Είμαστε παντού «Απευθείας». Κι είμαστε παντού και με ενημερωτική αλλά και με παρεΐστικη διάθεση. Μιλάμε στους τηλεθεατές με λόγια απλά και κατανοητά, χωρίς πολλές φανφάρες, όπως θα κάναμε κι αν ήμασταν στο σπίτι μας.

Παρόλο που οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν, οι ενημερωτικές εκπομπές έχουν μικρότερη τηλεθέαση απ’ ό,τι στο παρελθόν. Πιστεύετε ότι ο κόσμος έχει κουραστεί με τις πολιτικές συζητήσεις και τις μακροσκελείς αναλύσεις;

Μ.Μ.: Ο κόσμος είναι πια δύσπιστος απέναντι στην ενημέρωση και έχει δίκιο, γιατί όσα διαβάζει, ακούει και μαθαίνει πολλές φορές περνάνε μέσα από ένα καθοδηγούμενο φίλτρο, με αποτέλεσμα να χάνεται η αντικειμενικότητα. Με στενοχωρεί και με προβληματίζει αυτή η απαξίωση, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει την ήρα απ’ το στάρι, κι έτσι μας παίρνει όλους η μπάλα.

Ν.Μ.: Εμείς οι δημοσιογράφοι κουράσαμε τον κόσμο με συζητήσεις που δεν ολοκληρώνονταν ποτέ, με τα ατέλειωτα παράθυρα και τα κείμενα-σεντόνια που γράφαμε στις εφημερίδες! Εχουμε πραγματικά πολύ μεγάλη ευθύνη που ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη στις ενημερωτικές εκπομπές και επιλέγει να μάθει τι συμβαίνει μέσα από τα social media, όπου η πληροφορία πολλές φορές είναι λανθασμένη. Κάναμε μεγάλη ζημιά στον ίδιο μας τον κλάδο, όταν φιλοξενούσαμε στις εκπομπές μας πολιτικούς που το μόνο που έκαναν ήταν να λέει ο καθένας «το μακρύ και το κοντό του» και να πλακώνονται μεταξύ τους, λέγοντας πράγματα που δεν είχαν καμία σχέση με το θέμα της συζήτησης. Αυτά που θα έπρεπε να συζητιούνται στη Βουλή μεταφέρθηκαν στα κανάλια, με αποτέλεσμα να γίνονται ατέρμονες συζητήσεις που δεν οδηγούσαν πουθενά.

Κ.Λ.: Ολοι έχουμε κουραστεί. Γι’ αυτό στο «Απευθείας» ποντάρουμε στην ταχύτητα και τη γρήγορη εναλλαγή θεμάτων. Αποφεύγουμε, εμμονικά τολμώ να πω, τα πολιτικά πάνελ με τις λεκτικές αντιπαραθέσεις, που σπανίως οδηγούν σ’ ένα καθαρό συμπέρασμα. Επιχειρούμε να απαντάμε καθημερινά στα ερωτήματα και στις αγωνίες των τηλεθεατών της δημόσιας τηλεόρασης, οι οποίοι πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι -και καλά κάνουν- αρκετά απαιτητικοί και αυστηροί.

Τι σας αρέσει να παρακολουθείτε στην τηλεόραση;

Κ.Λ.: Ταινίες και ντοκιμαντέρ δεν απαντούν όλοι;

Ν.Μ.: Αθλητικά, ντοκιμαντέρ και ξένες σειρές. Μου αρέσουν πολύ το «House of Cards» και το «The Wire».

M.M.: Βλέπω ειδήσεις σχεδόν σε όλα τα κανάλια. Διαβάσω sites, αλλά επειδή μεγάλωσα με την τηλεόραση, θα δω τα δελτία όλων των συναδέλφων. Βέβαια, αν πετύχω μια καλή ταινία, που το πιθανότερο είναι να την έχω δει, θα την ξαναδώ, γιατί με χαλαρώνει και με ξεκουράζει. Σίριαλ δεν προλαβαίνω να δω.

Μάριον, είσαι πολλά χρόνια στη δημόσια τηλεόραση. Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου στην ιδιωτική;

Μου έχουν γίνει προτάσεις, έχω κάνει συζητήσεις, αλλά δεν έτυχε να ξαναγυρίσω στην ιδιωτική τηλεόραση, γιατί ξεκίνησα από τον ΣΚΑΪ. Εντάξει, μου έγιναν και προτάσεις που δεν μπορούσα να με φανταστώ μέσα σ’ αυτές, όπως το να παρουσιάσω ριάλιτι σόου, παρόλο που ήταν από ένα πολύ σοβαρό κανάλι που μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες παραγωγές. Αλλά κι όταν έτυχε να συζητήσω κάποια πράγματα που με ενδιέφεραν, παράλληλα μου έγινε πρόταση από τη δημόσια τηλεόραση που μου ταίριαζε περισσότερο και θεωρούσα ότι μπορούσε να με πάει παρακάτω. Και δεν το λέω αυτό επειδή σνομπάρω την ψυχαγωγία. Εχω ζηλέψει τηλεπαιχνίδια γνώσεων, όπως ο «Εκατομμυριούχος» και ο «Αδύναμος κρίκος».

Ο χώρος της δημοσιογραφίας είναι γεμάτος διαζύγια. Εσύ, Νίκο, πώς καταφέρνεις να διατηρείς τον γάμο σου ζωντανό;

Εντάξει, δεν είμαι ο μόνος! (γελάει. Η σύζυγός μου ασχολείται με τα οικονομικά και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που ο γάμος κρατάει 21 χρόνια τώρα. Με τη σύζυγό μου είμαστε παντρεμένοι από το 1997, αλλά ουσιαστικά γνωριζόμαστε από παιδιά. Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, γιατί πραγματικά γνωριζόμαστε από τότε που πηγαίναμε στο νηπιαγωγείο και ήμασταν συμμαθητές και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Μάλιστα, έχουμε φωτογραφίες από την παρέλαση που είμαστε δίπλα δίπλα. Βέβαια, ζευγάρι γίναμε στα 24 μας. Ηταν για να γίνει… Και από τον γάμο μας αποκτήσαμε τον γιο μας, ο οποίος τώρα είναι φοιτητής στο Πολυτεχνείο, και την κόρη μας, που πηγαίνει στη Γ’ Γυμνασίου.

Κώστα, είσαι ο μόνος από τους τρεις που δεν έχεις αποκτήσει ακόμα οικογένεια και παιδιά. Είναι μέσα στους άμεσους στόχους σου;

Έχεις να μου συστήσεις καμιά καλή νύφη;

Μάριον, θα ήθελες να ξαναπαντρευτείς;

Για να είμαι ειλικρινής, τον γάμο δεν το σκεφτόμουν ποτέ. Έτυχε και παντρεύτηκα και για το μέλλον δεν σκέφτομαι ούτε να παντρευτώ ούτε να μην παντρευτώ. Πιο πολύ με νοιάζει να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου, να πορεύομαι μαζί του, να υπάρχει σεβασμός και συντροφικότητα και να περνάμε όμορφα μαζί, παρά το κομμάτι του γάμου ως κοινωνικό συμβόλαιο. Αν τύχει εκείνη τη στιγμή και νιώθουμε με τον σύντροφό μου τέτοια μεγάλη ευτυχία, μπορεί και να το αποφασίσουμε. Αλλά δεν το θεωρώ απαραίτητο.

Νίκο και Μάριον, μιλάτε στα παιδιά σας για την κρίση;

Ν.Μ.: Δεν έκρυψα ποτέ τίποτα από τα παιδιά μου. Και να ήθελα να το κάνω, δεν θα μπορούσα, γιατί όταν τέλειωσε η συνεργασία μου με τον ΑΝΤ1 έμεινα για επτά οκτώ μήνες άνεργος, οπότε εκεί που στο σπίτι μας έμπαιναν δύο μισθοί ξαφνικά έμπαινε ένας. Την κρίση, λοιπόν, τη νιώσαμε οικογενειακώς στην τσέπη μας και έπρεπε να τους μιλήσουμε -και η μητέρα τους και εγώ- για να καταλάβουν ότι θα ζούσαμε με συγκεκριμένο budget. Βέβαια, αυτό ισχύει και τώρα που εργαζόμαστε και οι δύο, γιατί οι αμοιβές που παίρνουμε όλοι μας δεν έχουν σχέση με το παρελθόν. Γνωρίζουν καλά, λοιπόν, ότι τα οικονομικά μας είναι περιορισμένα. Ειδικά το μεγάλο το παιδί ήξερε ότι θα είχαμε τρομακτική δυσκολία αν περνούσε σε σχολή εκτός Αθηνών.

Μ.Μ.: Η κόρη μου είναι 16 ετών τώρα, οπότε δεν θυμάται πώς ήταν η ζωή μας όταν είχαμε μεγαλύτερη οικονομική άνεση. Θέλοντας και μη, επειδή ο δημοσιογράφος κάνει γραφείο και το σπίτι του, ακούει όλες τις ειδήσεις που αφορούν στην κρίση. Ελπίζω μεγαλώνοντας να είναι καλύτερα τα πράγματα, να έχει περισσότερες ευκαιρίες και να μπορεί να κάνει όνειρα, όπως έκανα εγώ όταν ήμουν στην ηλικία της.