Η Βίλλυ Ραζή μίλησε στο περιοδικό YES! και στον Ανδρέα Θεοδώρου για την αλλαγή ζωής που έκανε και αντί για τον στρατό βρέθηκε στις πίστες…
Ήταν απόφαση ζωής να γίνεις τραγουδίστρια;
Δεν το είχα σαν στόχο. Παρότι μου έλεγαν πως έχω καλή φωνή – γιατί ο πατέρας μου ήταν κιθαρίστας, η μαμά και ο παππούς μου τραγουδιστές – δεν το είχα σκεφτεί. Και αυτό γιατί είναι ένα επάγγελμα με πολλές δυσκολίες.
Με τι σκεφτόσουν να ασχοληθείς;
Είχα όνειρο να μπω στο στρατό, όπως και ήθελε ο πατέρας μου, μιας που δεν είχε αποκτήσει αγόρι. Με μεγάλωσε ως αγοροκόριτσο, μου έδινε όλα τα αγορίστικα παιχνίδια, ενώ η μαμά μου προσπαθούσε με τον τρόπο της να μου δώσει τα κοριτσίστικα.
Φανταζόσουν τον εαυτό σου μες στον στρατό;
Ναι και μάλιστα είχα κινήσει τις αρχικές διαδικασίες. Θα ήμουν μάλιστα αυστηρή με τους φαντάρους όπως είμαι και με τον εαυτό μου. Τελικά όμως με κέρδισε το τραγούδι.
Πώς αντέδρασε ο μπαμπάς σου;
Έπαθε σοκ και δεν έχει έρθει εδώ και έξι χρόνια που τραγουδάω να με δει. Ήταν πάντα πάρα πολύ αυστηρός, οπότε το περίμενα. Έχει τα cd βέβαια και ακούει τα τραγούδια μου στο σπίτι και καμαρώνει.
Λόγω των εμφανίσεων στην πίστα δεν έρχεται να σε δει;
Δεν θέλει να με βλέπει με αυτά, αλλά δεν είμαι έτσι και αλλιώς η τραγουδίστρια που θα φορέσει προκλητικά ρούχα. Αυτό που κάνω, το κάνω με σεβασμό και δεν έχω ανάγκη να δείξω το σώμα, αλλά τη φωνή μου.
Σ’ ενοχλεί που δεν έχει έρθει;
Ναι, αλλά πιστεύω μετά από 8-9 χρόνια θα έρθει (γέλια). Έχω τη μαμά μου που με ακολουθεί παντού και είναι το δεξί μου χέρι.