Κόκλας: Η κωμωδία χρειάζεται timing, εσωτερική φλόγα που θα σου δίνει ρυθμό, χιούμορ

Διαβάστε τη συνέντευξή του στο περιοδικό «Λοιπόν»: 

Είσαι επί σειρά ετών στην πρώτη γραμμή. Πόσο εύκολο είναι αυτό;
«Δεν το επιλέγεις, σε επιλέγουν να το κάνεις. Συνηθίζεις. Έχει μια πίεση βέβαια, γιατί πρέπει να ανταποκρίνεσαι στις υποχρεώσεις σου και σε αυτά που οι άλλοι προσδοκούν από σένα. Όσο και να επιλέξεις να είσαι στην πρώτη γραμμή, αν δεν σου δώσουν οι άλλοι την ευκαιρία και δεν σε εμπιστευτούν… Νιώθω πιο σίγουρος με αυτά που κάνω λόγω της εμπειρίας που έχω, αλλά εξακολουθώ να έχω αγωνία για τη δουλειά μου».

– Πώς ορίζεις τη δόξα και την επιτυχία;
«Με την εκπλήρωση προσωπικών στόχων, προσωπική πληρότητα, ηρεμία και ισορροπία στο χώρο της δουλειάς. Ανάμεσα στη δουλειά και στην οικογένεια να κρατάς μιας ισορροπία».

– Τα θεατρικά έργα στα οποία πρωταγωνιστείς παίζονται δύο και τρεις χρονιές με την ίδια επιτυχία.
«Το μυστικό είναι να στηρίζεις τη δουλειά σου. Δεν πηγαίνουν όλες οι δουλειές καλά από την αρχή. Αν τη στηρίζεις, θα έχει ανταπόκριση. Έχει να κάνει και με τους συνεργάτες. Αποτυχία και επιτυχία τα διαχειρίζεσαι δύσκολα όταν συμβαίνουν».

– Ποιο από τα δύο διαχειρίζεσαι καλύτερα;
«Είμαι ψύχραιμος και στις δύο περιπτώσεις. Προσδοκώ και χαίρομαι όταν έχω να διαχειριστώ μια επιτυχία, γιατί είναι όλα καλά, οι συνάδελφοί μου πληρώνονται και είναι ευχαριστημένοι. Νιώθω τυχερός που κρατάνε τα έργα που παίζω και που έχουν ανταπόκριση στον κόσμο».

– Θα ήθελες ένα θέατρο με το όνομά σου;
«Όχι, καθόλου. Δεν ξέρω αν θα κάνω καν θέατρο, όχι με το όνομά μου… Ευελπιστώ να υπάρχουν “τρελοί” παραγωγοί που να δίνουν τα λεφτά τους να κάνουν θέατρο κι εγώ να πηγαίνω να παίζω στις παραστάσεις τους. (Γέλια.) Δεν πιστεύω ότι έχω το δικό μου κοινό. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με συμπαθούν και τους αρέσει να με βλέπουν να παίζω. Δεν έχω κοινό με την άποψη ότι όπου κι αν πηγαίνω με ακολουθεί, δεν νομίζω. Ακολουθεί τη δουλειά που κάνω και αν είναι καλή, θα έρθει να τη δει, αν όχι… Αυτό είναι το δύσκολο του επαγγέλματός μας. Κάθε χρόνο ξεκινάς από την αρχή».

– Ο κόσμος κρίνει πιο «ελαφρά» τους κωμικούς ηθοποιούς;
«Ναι, ένα είδος που είναι πιο ανεκτικό είναι η κωμωδία. Όταν λένε “καλή παράσταση” εννοούν ένα δράμα. Η κωμωδία είναι πιο δύσκολη από το δράμα, γιατί έχει περισσότερες ανοχές. Το δράμα είναι πιο εύκολα προσεγγίσιμο, καθώς απαιτεί μια εσωτερικότητα και έναν εγκεφαλικό τρόπο παιξίματος. Η κωμωδία χρειάζεται timing, εσωτερική φλόγα που θα σου δίνει ρυθμό, χιούμορ».

– Ελεύθερος χρόνος υπάρχει;
«Ευτυχώς, φέτος έχω. Τα πρωινά τα περνάω με το γιο μου, τον Δημήτρη, τον πηγαίνω στον παιδικό σταθμό, τον γυρίζω στο σπίτι όταν μπορώ. Προσπαθώ να αφιερώσω και λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Ξεκλέβω καμιά ωρίτσα για να διαβάσω».

– Πώς είναι η σχέση πατέρα με γιο;
«Είναι 3 χρονών. Μου έφερε τύχη και ευλογία. Με ηρέμησε πάρα πολύ. Λένε ότι η γέννηση ενός παιδιού φέρνει καλά πράγματα. Εμένα μου τα έχει φέρει. Να είναι καλά αυτός, κι εγώ γερός για να τον στηρίζω και να είμαι κοντά του».
– Τώρα ετοιμάζεσαι για την κόρη;
«Πρώτα ο Θεός!».

– Ποιες μικρές «πολυτέλειες» χαίρεσαι και απολαμβάνεις;
«Όχι πάντα με τον όρο της πολυτέλειας του ακριβού πράγματος, αλλά αυτού που έχει σημασία για μένα. Τις εκτιμώ και τις προσδοκώ. Μια εκδρομή, ένα ταξίδι… Μου αρέσουν τα ταξίδια. Θα ήθελα από τη δουλειά μου να έχω το χρόνο να κάνω ταξίδια, να προσφέρω πράγματα στο παιδί μου».

– Χρειάζεται προσωπικός χρόνος μέσα στο γάμο;
«Ο γάμος είναι μια σύμβαση. Το ανδρόγυνο ξέρει ότι γίνονται θυσίες. Ξέρει η Κατερίνα ότι πρέπει να λείπω αρκετές ώρες από το σπίτι – εκείνη δεν εργάζεται τώρα. Χρειάζεται μια κατανόηση και πρέπει να ξεκλέβουμε λίγο χρόνο για τον άλλο».

– Σε τι δεν μπορείς να αντισταθείς;
«Στις τηγανητές πατάτες και στις προτάσεις για αποδράσεις με τους φίλους μου. Μπαίνει ο πειρασμός. Τώρα πια το κάνουμε οικογενειακώς. Να φανταστείς πήγα στο γήπεδο με την Κατερίνα πριν από λίγο καιρό».

– Έχεις παίξει στην Επίδαυρο;
«Μετά την αποφοίτησή μου από το Εθνικό, αλλά δεν έχω ξανασυμμετάσχει σε παράσταση. Η ζωή με πήγε σε άλλους δρόμους, ήταν διαφορετικές οι επιλογές μου και δεν βρέθηκα στην Επίδαυρο. Έχω εμπειρίες σαν μαθητής του Εθνικού Θεάτρου».

– Τον τελευταίο καιρό υπάρχει πληθώρα ονομάτων που πηγαίνουν να παίξουν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Ηθοποιοί με μεγάλη ή μικρή εμπειρία στο χώρο της υποκριτικής… Έχουν μπερδευτεί λίγο τα πράγματα;
«Καλό είναι να πηγαίνουμε στην Επίδαυρο, και πρέπει να πηγαίνουμε ως θεατές. Εγώ πηγαίνω. Η Επίδαυρος πρέπει να μείνει ανοιχτή. Αυτόν το σκοπό είχε και έχει εδώ και χρόνια αυτός ο χώρος. Να δοκιμάζεται κόσμος, δεν έχω κανένα απωθημένο. Υπάρχουν καλοί συνάδελφοι που δουλεύουν στο αρχαίο δράμα και κάνουν ωραίες παραστάσεις, αλλά υπάρχουν και ατυχείς παραστάσεις, όπως και συνάδελφοι που καλά θα έκαναν να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Το κοινό κρίνει. Πρέπει να διαφυλάξουμε την Επίδαυρο όσο γίνεται, όπως και την κληρονομιά που έχουμε από την αρχαία τραγωδία και κωμωδία. Ξέρεις τι αξία έχει η Επίδαυρος; Παίρνεις το Σαββατοκύριακο τα παιδιά σου και βλέπεις αυτά που διαβάζουν στο σχολείο. Όταν πηγαίνεις και βλέπεις την άποψη του καθένα για το πώς νομίζει ότι είναι ο Αριστοφάνης, δεν έχει τόσο ενδιαφέρον. Αυτά τα πράγματα ξέρουμε πώς είναι εδώ και αιώνες. Ο Ορέστης είναι αυτός που είναι, το ίδιο και η Ηλέκτρα. Είναι δοκιμασμένα εδώ και χίλια χρόνια και δεν μπορεί να βγάζουμε τον Ορέστη τη μια φορά τρελό και την άλλη ομοφυλόφιλο! Είναι ένας. Ο κινέζικος μύθος με το δράκο είναι αναλλοίωτος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δεν βλέπεις τη μια φορά το δράκο να είναι τρελός, την άλλη φορά να είναι καταθλιπτικός. Ο δράκος είναι ο δράκος. Αυτόν το σκοπό νομίζω ότι πρέπει να έχει η Επίδαυρος».

– Παλιότερα ακούγοντας «Επίδαυρος» την είχαμε συνδέσει μόνο με σπουδαίους ηθοποιούς και παραστάσεις.
«Αυτό χάθηκε με τον καιρό, γιατί τρελάθηκε ο… δράκος! Άρχισε να καπνίζει, να φοράει στρινγκ, να φιλιέται με τον άλλο «δράκο»! Εκεί χάθηκε η μπάλα!».

– Σε ποια εποχή ζούμε;
«Σε εκείνη που ο “δράκος” έχει χάσει τον έλεγχο εντελώς. Δεν ξέρει πού να πετάξει φωτιά και απελπισμένα καίγεται ο ίδιος. Έχουμε μπερδευτεί πολύ, μας έχει μπερδέψει η τηλεόραση, η ευκολία. Το χαρακτηριστικό της δεκαετίας πλέον θα είναι η εσωστρέφεια και δεν θα είμαστε τόσο καταναλωτικοί και τόσο σκόρπιοι».
– Είσαι άνθρωπος του σήμερα;
«Πιστεύω ότι ζω σ’ αυτή την εποχή, αλλά δεν κόβω και το κεφάλι μου! (Γέλια.) Υπάρχει και η άποψη ότι είμαστε αλλού».

– Πώς κατάφερες να κρατήσεις τη ζωή σου μακριά από σκάνδαλα, διαμάχες με συναδέλφους; Ήταν πάντα όλα καλά, χωρίς προβλήματα;
«Και βέβαια είχα προβλήματα. Είμαι σε αυτή τη δουλειά, συναναστρέφομαι ανθρώπους, έχω αντιρρήσεις σε συμπεριφορές. Αυτό όμως μένει πάνω στη δουλειά και δίνεται εκεί. Δεν με αφορά και πιο πέρα. Στη δουλειά δεν βοηθάει η κόντρα, αλλά η συγκατάβαση και η συναίνεση. Στις συναδέλφους, επειδή από τη φύση μου αγαπάω τις γυναίκες, δίνω χώρο, τις βάζω μπροστά από μένα. Με τους άντρες δεν έχει τύχει να έχω προβλήματα, τα βρίσκω».

– Παράπονα έχεις;
«Χιλιάδες, όπως όλος ο κόσμος. Οι τεράστιοι λογαριασμοί που πληρώνω, τα τέλη κυκλοφορίας, που έχουν φτάσει στα ύψη, τεράστιο μποτιλιάρισμα στους δρόμους. Τόσα χρόνια δεν έχει κάνει κανείς τίποτα. Ένα δρόμο φτιάξαμε, την Αττική Οδό, και φαλιρίσαμε. Δεν γκρινιάζω γιατί δεν αλλάζει και τίποτα».
– Μ’ εσένα πώς τα πας;
«Καλά τα πάω. Είμαι Δίδυμος με ωροσκόπο Δίδυμο. Τέσσερις μαζί! Έχω μεταπτώσεις, πολλές εσωστρέφειες, εξωστρέφειες, δεν με βρίσκεις εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, καταφέρνω και ισορροπώ τα πράγματα μέχρι τώρα. Αυτό λένε οι φίλοι μου. Αλλιώς θα μου έλεγαν: “Κώστα, πρόσεχε λίγο, πήγαινε σε κάποιο γιατρό, αγόρι μου. Πάρε αυτό το χαπάκι, θα σου κάνει καλό” (Γέλια.)».