Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξομολόγηση του Σταύρου Ζβήγκου στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα. Ο ηθοποιός που έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από τη συμμετοχή του στο δημοφιλές Κάτω Παρτάλι μιλάει για όλα με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Βρέθηκες πολλές φορές στο περιθώριο;
Πολλές φορές, τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά. Υπήρξαν περίοδοι στη ζωή μου που δεν είχα καθόλου έσοδα. Ευτυχώς δούλευα ως μπάρμαν και μπορούσα να βγάλω κάπως την εβδομάδα μου, ενώ με το ταμείο ανεργίας βόλευα λογαριασμούς και ενοίκιο. Ήταν αρκετά δύσκολο. Μέχρι στιγμήςζω μόνος μου και θεωρώ ότι είμαι τυχερός που εργάζομαι και μπορώ και συντηρούμαι.
Σε πολιτικό επίπεδο με ποια έννοια ήσουν στο περιθώριο;
Ανήκω στην άκρα αριστερά. Είναι δύσκολο για την κοινωνία να μετακινηθεί πολιτικά προς τα εκεί. Μπορεί βέβαια να το κάνει σταδιακά, διακρίνοντας πως σε ένα σύστημα αλληλεγγύης ίσως ζούμε καλύτερα.
Κατεβαίνεις σε πορείες;
Ναι. Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι είναι τελείως κόντρα από τη μία να δουλεύω σε ένα μεγάλο κανάλι που εξυπηρετεί και επιχειρηματικά συμφέροντα και από την άλλη να κατεβαίνω σε πορείες, αλλά ο καθένας κάνει ότι μπορεί.
Έχεις δοκιμάσει ναρκωτικά;
Ναι. Τα ναρκωτικά για εμένα είναι μια τεράστια επιχείρηση κέρδους, στην οποία συμμετέχει και το κράτος και το παρακράτος. Γιατί δεν θεωρούμε ναρκωτικό και το αλκοόλ; Η απάντηση είναι «επειδή είναι νόμιμο», παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη από αυτήν που προκαλούν κάποια ναρκωτικά. Καταστρέφει επίσης εγκεφαλικά κύτταρα, το συκώτι, το στομάχι, ενώ αλλοιώνει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του χρήστη, κάνοντάς τον πολύ επιθετικό ή πολύ παθητικό.
Έφτασες στα όρια;
Ναι. Σε μια περίδο που δυσκολευόμουν να διαχειριστώ τα πράγματα γύρω μου, τα πρώτα χρόνια που άρχισα να εργάζομαι και να καταλαβαίνω τι θα πει η κοινωνία των μεγάλων, που είδα ότι είναι τελείως διαφορετική από το σπίτι και την οικογένεια. Πέρασα από αυτή τη φάση όπως όλοι.
Έπιασες πάτο;
Αισθανόμουν ότι είμαι στον πάτο, αλλά νομίζω ότι δεν τον έπιασα ουσιαστικά.
Πώς ήταν εκείνη η περίοδος;
Ήταν όλα μαύρα. Δεν μου άρεσε τίποτα. Δεν έβρισκα ενδιαφέρον πουθενά. Το μόνο που ήθελα είναι να βρίσκομαι σπίτι και να μη μου μιλάει κανείς.
Διαβάστε ακόμα:
«Δεν έχω πρόβλημα με τις ουσίες, κανένα»