Στο περιοδικό ΕΓΩ! και την Μαρία Κολλιάτσα εξομολογείται η Μαρία Ηλιάκη…
«Ήταν μια δύσκολη περίοδος, πάντα θα μου λείπει η μαμά μου, αυτό δεν νομίζω να το ξεπεράσω ποτέ. Αισθάνομαι ότι μέσα σε αυτό το χρόνο έχω μεγαλώσει δέκα χρόνια. Γιατί ξαφνικά λες τώρα είμαι μόνη μου. Χωρίς να θέλω να μειώσω το ρόλο του πατέρα, όταν φύγει η μάνα λες: “τώρα τι κάνω;”. Ωριμάζεις, μεγαλώνεις. Εγώ πέρασα και πολύ χρόνο στα νοσοκομεία και πραγματικά κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να έχει κάποιος την υγεία του. Γιατί παλαιότερα ήμουν πολύ στον κόσμο μου, θεωρούσα ότι όλα είναι πολύ… δεδομένα. Και ικανοποιούμαι πια και με λιγότερα πράγματα, είχα αυτό το ανικανοποίητο, δεν ήμουν ευχαριστημένη με τίποτα».
«Πέρυσι ζούσα μια παράνοια. Το πρωί έπρεπε να γελάω, το απόγευμα το ίδιο και το βράδυ έμενα στο νοσοκομείο μέχρι τις 12 τη νύχτα. Ζούσα δύο πολύ διαφορετικές πραγματικότητες, οπότε κάποια στιγμή μπλόκαρα. Μετά έχασα τη μαμά μου, ήρθε ο Ιούνιος, σταμάτησα να δουλεύω και κοίταζα τον τοίχο. Πήγα διακοπές, όμως δεν πέρασα πολύ καλά, όπως και όσοι ήταν μαζί μου δεν πέρασαν καλά, γιατί είχα τρομερές μεταπτώσεις στη διάθεσή μου, ήθελα μια να κλαίω, μια να γελάω».
«Πάντα θα θυμάμαι τη μαμά μου. Μέσα σε αυτό το χρόνο ενηλικιώθηκα. Πρώτη φορά πατάω στα πόδια μου τόσο γερά, τα έχω πάρα πολύ καλά με τον εαυτό μου και παράλληλα, ζω το πένθος μου, αφήνω τον εαυτό μου να κλάψει, δεν τα καταπιέζω αυτά».
Διαβάστε ακόμα:
Τι έγραψε η Πόπη Τσαπανίδου στο twitter της Μαρίας Ηλιάκη;
Η Μαρία Ηλιάκη μιλάει πρώτη φορά για το θάνατο της μητέρας της
Σε ποιον ηθοποιό είπε η Πόπη Τσαπανίδου «Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις»;