Ο Ευθύμης Φούντας είναι ο μεγαλύτερος γιος του Γιώργου Φούντα, από τον πρώτο του γάμο. Μέσα σε μια εξομολόγηση καρδιάς στην εφημερίδα Espresso, εκφράζει τα παράπονα του, για την εξέλιξη των σχέσεων με τον πατέρα του, μετά τον χωρισμό των γονιών του.
Ο ίδιος και η αδελφή του, η Αγγελική, δεν πρόλαβαν να δουν τον πατέρα τους όσο βρισκόταν στη ζωή. Τον αποχαιρέτησαν μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο στο Α’ Νεκροταφείο την ημέρα που ο μεγάλος πρωταγωνιστής ταξίδεψε για τη γειτονιά των αγγέλων.
Ο Ευθύμης Φούντας, δημοτικός υπάλληλος, σε μια εξομολόγηση καρδιάς μιλάει για τον πατέρα του. Για τον «ασυμβίβαστο και περήφανο άνθρωπο», έτσι όπως τον θυμάται από τα παιδικά του χρόνια και έτσι όπως τον έζησε στη συνέχεια. Και καταγγέλλει ότι η δεύτερη σύζυγός του, με την οποία ο ηθοποιός έζησε πενήντα ολόκληρα χρόνια, «τον κρατούσε μακριά από τα παιδιά του».
Οι εικόνες της χαράς κοντά στον πατέρα μύθο του θεάτρου έχουν φωλιάσει στην καρδιά του και εκεί καλά κρυμμένες θα μείνουν για πάντα. «Τότε δεν υπήρχε η τηλεόραση και οι ηθοποιοί ήταν οι σταρ της εποχής. Ο κόσμος τούς αγαπούσε πολύ. Εισπράτταμε κι εμείς, θυμάμαι, κάτι από την αίγλη τους. Στο σχολείο, στη γειτονιά όπου παίζαμε, στον δρόμο ακούγαμε που μας έλεγαν “είσαι το παιδί του Φούντα”. Καμαρώναμε».
Ξεκινώντας από τα παιδικά χρόνια… »Οταν χώρισαν οι γονείς μας, εγώ ήμουν δέκα χρόνων και η αδελφή μου στα δώδεκα. Η μητέρα μας ήταν μοδίστρα και τράβηξε πολλά για να μας αναστήσει. Και μάλιστα χωρίς να μας λείψει τίποτα. Με τα καλά μας τα σχολεία, το πιάνο για την αδελφή μου, και εκείνη την εποχή! Εάν δεν είχαμε την κυρά-Λένη δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε. Γι’ αυτό κι εμείς όλοι την προσέχουμε σαν κόρη οφθαλμού και την αγαπάμε. Και ο πατέρας μας ενδιαφερόταν για εμάς. Είχαμε πολύ καλή επικοινωνία, ήμασταν αγαπημένοι».
Ο κ. Φούντας δεν μπορεί να εξηγήσει τι μεσολάβησε και η καινούργια οικογένεια που δημιούργησε ο πατέρας του τους κράτησε μακριά του, όπως λέει. »Δεν μπορώ να καταλάβω πώς άλλαξε τη συμπεριφορά της απέναντί μας η κυρία Ζώκα! Αυτή η γυναίκα με την οποία παίζαμε τάβλι μαζί, ξαφνικά να με θεωρεί σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της. Να μας απαγορεύει να βλέπουμε τον άνθρωπο που μας γέννησε», τόνισε.
Και συνεχίζει: »Θυμάμαι στον γάμο του μικρού αδελφού μου, του Πάνου, του γιου της, στεκόμασταν όλοι μαζί και όταν μας πήρε είδηση, μας είπε »σταθείτε να σας φωτογραφίσω. Και να είστε πάντα έτσι ενωμένοι, σε όλη σας τη ζωή». Τι έγινε μετά και δεν μου επέτρεπε να δω τον πατέρα μου; Δεν είχα μιλήσει μαζί του, κατ’ ιδίαν, από το 2005. Πέρυσι η αδελφή μου δεν άντεξε και πήγε ανήμερα της γιορτής του να του ευχηθεί χρόνια πολλά. Δεν της επέτρεψε όμως η κυρία Ζώκα. Η αδελφή μου τον λάτρευε τον πατέρα μου και αυτές τις ημέρες είναι μαυρισμένη η ψυχή της».
Αυτό που πλήγωσε περισσότερο από όλα τον άγνωστο γιο του Γιώργου Φούντα είναι ότι ο πατέρας του δεν πρόλαβε να δει τα εγγόνια του και τα δισέγγονα του. »Ο εγγονός μου ο Πλάτων, που είναι πεντέμισι χρόνων, όταν είδε στην τηλεόραση την κηδεία του πατέρα μου, με ρώτησε »εγώ γιατί δεν πρόλαβα να δω τον παππού;», με λάβωσε. Τι πιο μεγάλη μαχαιριά από αυτή! εξομολογείται στην »Espresso της Κυριακής» o Ευθύμης Φούντας και συμπληρώνει: »Είχε τρία δισέγγονα. Τον Πλάτωνα και τον Θύμιο, τα εγγόνια μου, και την αβάπτιστη μικρούλα, που είναι η εγγονή της αδελφής μου. Ο πατέρας μου δεν τα είδε ποτέ αυτά τα παιδιά».
Ο γιος του πρωταγωνιστή ερευνά και αναζητεί την αλήθεια. »Πήγα στο «Μεντιτερανέο» και ζήτησα τον φάκελο του πατέρα μου. Να δω τι ακριβώς είχε, γιατί, όταν έχει ένας άνθρωπος »βαριάς μορφής Αλτσχάιμερ», όπως είπε η σύζυγός του, έπρεπε να βρίσκεται και να υπάρχει μέσα στον κόσμο και όχι να ζει στην απομόνωση, όπως ζούσε ο πατέρας μου. Δεν μας είπαν καν ότι τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Ενα τέταρτο μετά που ξεψύχησε ο πατέρας μου με πήρε ο αδελφός μου και μου είπε »αδελφούλη μου, έφυγε». Τον είδα και τον φίλησα στο νεκροταφείο. Δυστυχώς. Ισως να φοβούνται ότι εμείς θέλαμε κάτι. Μας γνωρίζουν όλοι στον Πειραιά, δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι».
Τι είναι εκείνο που θαύμαζε στον ηθοποιό; »Το ότι έσπασε τοίχους και τους γκρέμιζε. Φτερούγιζε η καρδούλα του. Ηταν αγρίμι ο πατέρας μου. Και τα αγρίμια είναι ευαίσθητα, γυρνούν πάντα για να δουν τι έχουν αφήσει πίσω τους, τι έχουν δημιουργήσει. Ο πατέρας μου ήταν ασυμβίβαστος άνθρωπος, δεν ήθελε δεσμεύσεις»
