Η Έρρικα Πρεζεράκου ανοίγει την καρδιά της στον Γιάννη Βίτσα και το περιοδικό ΕΓΩ και μιλάει για την κατάθλιψη….
«Το 2004 έσπασα το πόδι μου πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπεσα σε κατάθλιψη γιατί είχα κάνει μεγάλη προσπάθεια για πολλά χρόνια. Όλα γκρεμίστηκαν. Συνειδητοποίησα ότι ενώ η αθλητική μου καριέρα δεν σταματούσε εκεί, το σώμα μου ακολουθούσε το συναίσθημά μου. Ενώ με τη λογική μου συνέχιζα την προπόνηση, το συναίσθημά μου αντιδρούσε «Θέλω να είμαι σε κατάθλιψη, αισθάνομαι χάλια». Ήθελα να ξαπλώσω και να κοιτάζω το ταβάνι».
«Έφτασα στο σημείο μηδέν και αναγεννήθηκα. Τότε άρχισα να παρατηρώ την αλήθεια του σώματός μου. Όσο ένιωθα καλύτερα, το σώμα μου ακολουθούσε. Ασχολήθηκα με τις ενεργειακές θεραπείες και με εναλλακτικές μορφές ψυχοθεραπείας. Με τον τραυματισμό μου είχα περιέλθει σε κατάσταση σοκ. Όλοι με είχαν ξεγράψει. Θεωρούσαν ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει. Επανήλθα και κέρδισα στους Βαλκανικούς και τους Πανελλήνιους Αγώνες».