Συνέντευξη στο περιοδικό “Λοιπόν” και τη Ρενέ Σαραντινού παραχώρησε ο Νίκος Αρβανίτης, ο οποίος μίλησε για το πτυχίο που πήρε από το Πολυτεχνείο πριν τρία χρόνια, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, όταν «έχασε» αδερφό και πατέρα μέσα σε 1,5 χρόνο.
Έχετε μια δημιουργική πορεία 27 χρόνων.
Ήρθα στην Αθήνα ως φοιτητής του Πολυτεχνείου, μεταλλειολόγος, το εγκατέλειψα γιατί μπλέχτηκα με κάτι θεατρικές ομάδες, κι έπειτα είπα ότι θέλω να τη σπουδάσω αυτή τη δουλειά. Από το 1989 που βγήκα δεν σταμάτησα να δουλεύω. Το 2010 πήγα ξανά στο Πολυτεχνείο και το 2013, μετά από 23 χρόνια, πήρα το πτυχίο μου.
Για ποιο λόγο αποφασίσατε να πάρετε το πτυχίο σας 23 χρόνια μετά;
Το έκανα γιατί ήθελα κάτι να αλλάξω, να κλείσω τους λογαριασμούς μου με το παρελθόν, το οποίο μου το θύμιζε και η περιοχή που μένω, γιατί αλλιώς δεν θα πήγαινα. Τώρα το πτυχίο μου είναι σ’ ένα φάκελο, μέσα σε ένα συρτάρι του σπιτιού μου.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε ποια ήταν;
Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν όταν «έχασα» τον αδελφό μου, 54 χρονών, και τον πατέρα μου, με 3 μήνες διαφορά, πριν από 1,5 χρόνο. Ο αδελφός μου «έφυγε» από καρδιά και ο πατέρας μου ακολούθησε μοιραία.