Η Ελισάβετ Σπανού μιλάει στο περιοδικό ΕΓΩ και τον Γιάννη Βίτσα για τη μεγαλύτερη δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στη ζωή της.
«Μια επέμβαση στις φωνητικές μου χορδές. ήταν επώδυνο χειρουργείο. Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να μιλήσω, να τραγουδήσω. Δεν ήξερα αν θα ήμουν σε θέση να δουλέψω ξανά. Μια άλλη μεγάλη δυσκολία που πέρασα ήταν όταν ένα πρόσωπο της οικογένειάς μου προσβλήθηκε από μία πολύ σοβαρή ασθένεια, από τη νόσο του κεντρικού κινητικού νευρώνα. Ήταν πολύ σκληρό. Αυτή η ασθένεια σε παραλύει. Ο εγκέφαλός σου δουλεύει, αλλά δεν κινείσαι σωματικά. Παραλύεις ολοκληρωτικά».
«Πόνεσα πάρα πολύ. Έβλεπα έναν άνθρωπο γεμάτο ζωή , δημιουργικό, που είχε απόλυτη συνείδηση της κατάστασής του και δεν μπορούσε να βοηθήσει τον εαυτό του. […] Θυμάμαι είχα φτιάξει μια καρτέλα με γράμματα. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του. Δείχνοντάς μου με αυτόν τον τρόπο τα γράμματα, μου είπε «σ' αγαπώ»!».