Η Ελένη Ράντου μιλάει στην Κάλλια Αναγνωστάκη για την εφημερίδα Real…
Έχεις υπάρξει θύμα κοινωνικού ρατσισμού;
Ναι, όπως και όλες οι γυναίκες τα τελευταία χρόνια. Πολλές φορές έχω πει πως κουράστηκα πια να αποδεικνύω αν είμαι ικανή, ότι έχω πατήσει στα πόδια μου μόνη μου, ότι έχω μυαλό, ταλέντο, ότι υπάρχω, βρε παιδί μου. Και αυτό θέλει μεγάλο αγώνα. Διαφορετικά ο άλλος θα σε διαγράψει. Εγώ από μικρή επιστράτευα την ανδρική μου πλευρά για να επιβιώσω. Τη θηλυκή μάλλον την έκρυβα… Το αίσθημα της υποτίμησης το ένιωσα, αν θες, ακόμα και όταν παντρεύτηκα τον Βασίλη. Λόγω της ισχυρής του προσωπικότητας, υπήρχε η αίσθηση πως ακουμπούσα σε ξένες πλάτες. Το να βγάλω αυτή τη ρετσινιά από πάνω μου, να εδραιώσω προς τα έξω μια σχέση ισοτιμίας, να φτιάξω τη μικρή, δική μου ιστορία ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Η δική σου σχέση με τη συνθήκη του γάμου…
Εγώ είχα την τύχη να φτιάξω μια συνθήκη γάμου που δεν είθισται στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που ακόμη και σήμερα είναι γεμάτη προκαταλήψεις και αισθήματα ρατσισμού, που θεωρεί προβληματική μια ζωντοχήρα, μια ανύπαντρη μητέρα, μια γυναίκα ή έναν άντρα ανύπαντρο μετά τα 35 του. Μια κοινωνία που νιώθει λαγνεία με τον πόνο του άλλου και για να σε αποδεχτεί πρέπει εσύ να «σταυρωθείς». Όχι μόνον να παν τρευτείς, αλλά να κάνεις αμέσως ένα και δύο και τρία παιδιά για να δικαιωθείς κοινωνικά. Εάν είσαι άνθρωπος που θέλεις να παραμείνεις ανέμελος, σε βαφτίζει ανώριμο, αν δεν θες να μπεις στη σύμβαση, σε θεωρεί ξένο… Αν με ρωτάς προσωπικά, θα σου πω ότι, έπειτα από 25 χρόνια γάμου, το θέμα είναι πώς δύο άνθρωποι θα καταφέρουν να συνεννοηθούν. Τα διαζύγια πια είναι εύκολα. Για να μην έχουμε κάνει χρήση αυτής της επιλογής, θα πει πως ή άλλη ήταν καλύτερη. Κανείς από τους δυο μας δεν θέλει να βασανίζεται.