Η Αλεξάνδρα Κ που εξιστορεί την πραγματικότητα των «Ήρωίδων» της με έναν ιδανικό κόσμο από χρώματα και πλήρη ελευθερία, μιλάει στον Πάνο Γιαννακόπουλο και το περιοδικό «ΕΓΩ» για την κατάθλιψη.
Είσαι ανοιχτή με τους ανθρώπους;
Πολύ. Βέβαια κάποιες φορές κλείνομαι πολύ στον εαυτό μου.
Έχει καταστρέψει ο χαρακτήρας σου σχέσεις;
Όχι ουσιαστικές.
Την καριέρα σου;
Με έχει οδηγήσει σε πολύ καταστροφικές κινήσεις στο παρελθόν. Όταν με πιάνουν οι μαυρίλες μου, με πιάνουν για τα καλά. Είναι έντονες στιγμές. Κλείνομαι και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Περνάω καταθλίψεις.
Πώς είναι να έχεις κατάθλιψη;
Μου πήρε πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι αυτές οι κλεισούρες ήταν κατάθλιψη. Κάποια στιγμή φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι.
Τι σκέφτεσαι εκείνη την ώρα;
Νιώθεις ανήμπορος για τα πάντα.
Έχεις εντοπίσει την αιτία της κατάθλιψης;
Την ψάχνω. Συνήθως έχει σχέση με το παρελθόν σου, τα νιάτα ή την εφηβεία σου. Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται με αυτό.
Κάποιοι άλλοι αρέσκονται στο να αυτοβασανίζονται.
Η κατάθλιψη δεν είναι επιλογή. Είναι ασθένεια. Έρχεται. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις. Η κλινική κατάθλιψη, αυτή δηλαδή που για να την αντιμετωπίσεις χρειάζεται να πάρεις χάπια, είναι σοβαρή περίπτωση.
Έχεις φτάσει σε τέτοιο σημείο;
Ναι, μία φορά. Να είμαι στο κρεβάτι, να διψάω και να μην μπορώ να σηκωθώ να βάλω νερό.