Νύχτα στην Αθήνα. Όταν τα ρολά κλείνουν και οι εμπορικοί δρόμοι της πόλης αδειάζουν, στα στενά, στις πλατείες και στις στοές, αρχίζουν να διακρίνονται πιο καθαρά οι «άλλοι» κάτοικοι της πόλης. Είναι οι άνθρωποι που προσπερνάμε. Οι εξαρτημένοι, οι άστεγοι, οι μετανάστες. Οι άνθρωποι που δεν έχουν φωνή μιλούν στις «360°» και την Σοφία Παπαϊωάννου, για τη ζωή τους στη σκοτεινή πλευρά της πόλης, την Πέμπτη 06 Φεβρουαρίου στις 24:00.
Ο Χρήστος και η Σαμίρα είναι από τους εκατοντάδες χρήστες ναρκωτικών που περιφέρονται καθημερινά στο κέντρο της Αθήνας, στα στενά και στις πλατείες. Τους συναντήσαμε κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά που, όπως όλα τα στέκια των εξαρτημένων, ελέγχεται από συγκεκριμένες συμμορίες. Από συμμορίες υποφέρει και η οδός Αχαρνών και τα γύρω τετράγωνα. Οι ληστείες σε περαστικούς, οι διαρρήξεις σπιτιών και αυτοκίνητων και οι επιθέσεις σε μαγαζιά είναι συχνές και γίνονται ακόμα και υπό το φως της ημέρας. Θύματα είναι όχι μόνο οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής, αλλά και οι πολλοί μετανάστες που ζουν πλέον στην περιοχή και έχουν στήσει τις δικές τους επιχειρήσεις. Ο Κώστας, με καταγωγή από την Αίγυπτο, δέχτηκε τρεις μαχαιριές πριν από λίγο καιρό, για να κλέψουν ένα κινητό.
Στην οδό Σταδίου, οι άστεγοι έχουν δημιουργήσει τη δική τους «γειτονιά». Η Εύα κοιμάται στο δρόμο, σε ένα χαρτόκουτο, εδώ 7 χρόνια. Είναι από τις λίγες γυναίκες αστέγους εκεί και κινδυνεύει καθημερινά από βιασμούς και άλλες επιθέσεις.
«Συνέχεια φοβάμαι, κοιμάμαι τα ξημερώματα γιατί το βράδυ δεν ξέρω τι μπορεί να μου συμβεί, (…) έχω γίνει αγρίμι… Έχω χτίσει ένα τείχος που το θηλυκό μέρος μου κάπως το κρύβω με κάποιον τρόπο, λόγω της κατάστασης που ζω, είμαι υποχρεωμένη. Και δεν επέλεξα εγώ να μένω στον δρόμο, ούτε φαντάζομαι το θέλει κανένας, άλλα δεν έχουμε άλλες επιλογές», λέει η Εύα στη Σοφία Παπαϊωάννου.