Tα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα. Είναι διαφήμιση για μους μαλλιών
Όλοι υποκλίθηκαν στο μεγαλείο ψυχής του μικρού Χρήστου, που μας μάγεψε μέσα στα τρία λεπτά χρόνου που του έδωσαν. Και όταν, αυτό το εκπληκτικό παιδί, ζήτησε άλλο ένα λεπτό, ΔΕΝ του το έδωσαν! Δεν του το έδωσαν, γιατί έπρεπε να δούμε τη Ζέτα να χορεύει δυό φορές, έπρεπε να ακούσουμε 1.200 περιττές ευχαριστίες. Έπρεπε να ακούσουμε και να δούμε ένα σωρό χαζολογήματα, ψευτοαστεία και τη Βάνα Μπάρμπα να λέει τις κρυάδες της περί αρραβώνων της Ζέτας με τον Λάτσιο, αλλά ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!
Ντροπή και ξεφτίλα μαζί! Ένα σώου που -υποτίθεται ότι- γίνεται για φιλανθρωπικό σκοπό δεν έχει να δώσει ένα λεπτό ρε ; Ποιός τραγικός το αποφάσισε ; Ποιός είπε στο ακουστικό της Ζέτας «Κόφτον»! Με τι κριτήριο πήρε αυτήν την απόφαση ; Και η Ζέτα αντί να τον γράψει και να το πάρει πάνω της, υπάκουσε, όπως ορίζουν οι τηλεοπτικοί κανόνες. Αυτοί οι παπαροκανόνες της ντροπής.
Ναι, να δούμε τον χορηγό. Αλλά όχι εις βάρος του σκοπού ρε γελοίοι. Δεν καταλαβαίνετε την ξεφτίλα ; Την ψευτιά της τηλεόρασης ; Τι φιλανθρωπίες και μαλακίες μας τσαμπουνάτε ;
Ντροπή
ΥΓ: Κρίμα…Και ήταν τόσο μαγική η στιγμή με τους Ολυμπιονίκες…
