Προφανώς δεν είναι στο απυρόβλητο η Ναταλία Γερμανού, αλλά…

Η πρόσφατη αντιπαράθεση μεταξύ του Δημήτρη Πανόπουλου και της Ναταλίας Γερμανού έφερε στο προσκήνιο ζητήματα που αφορούν τις επαγγελματικές σχέσεις και προκάλεσε μια αλυσιδωτή αντίδραση σχολίων στις εκπομπές, σχετικά με την ηθική των δημοσίων δηλώσεων και τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε να αναφερθούμε σε συνεργασίες του παρελθόντος.

Όταν ο Πανόπουλος, αναφερόμενος στη συνεργασία του με τη Γερμανού, δήλωσε ότι «στις καλές της μέρες έλεγες ότι μπορείς να δουλέψεις εκεί για πάντα, στις κακές της δεν άντεχες ούτε λεπτό», άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Το ερώτημα που περιπλανήθηκε στα τηλεοπτικά πάνελ τις επόμενες μέρες ήταν το αν τέτοιες αναφορές εξυπηρετούν την ουσία ενός ζητήματος ή απλώς χαρίζουν δημοσιότητα στον ίδιο τον ομιλητή.

Είναι αναμφισβήτητο ότι κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής και η Ναταλία Γερμανού δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι επίσης σαφές, ότι καμία κακή συμπεριφορά δεν είναι ανεκτή, από όποιον και αν προέρχεται. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, οι δηλώσεις του Δημήτρη Πανόπουλου, περισσότερο δημιούργησαν θόρυβο γύρω από το όνομά του, παρά αποτέλεσαν μια ουσιαστική αναφορά σε προβλήματα που φέρεται να αντιμετώπισε ως συνεργάτης της.

Δημιουργήθηκε ένα τηλεοπτικό «δράμα» αρκετών επεισοδίων που σκίασε την ουσία του θέματος. Και όλα αυτά, λίγο πριν ο ένας βρεθεί καλεσμένος στο πλατό του άλλου…

Η δημόσια διαχείριση τέτοιων ζητημάτων, ίσως θα έπρεπε να γίνεται με περισσότερη προσοχή. Όταν ένα προβεβλημένο πρόσωπο επιλέγει να μιλήσει για έναν πρώην συνεργάτη του, είναι σημαντικό να αναρωτηθεί: το κάνει για να φωτίσει μια αλήθεια ή για να τραβήξει τα φώτα επάνω του; Κάποιες φορές, η γραμμή ανάμεσα στα δύο μοιάζει θολή…