Από τα πρώτο τρέιλερ, πριν καν την προβολή του πρώτου επεισοδίου, κατάφεραν να στρέψουν το βλέμμα επάνω τους. Επειδή, ωστόσο, έχουμε δει πολλές φορές ωραία τρέιλερ να σκάνε σαν φούσκες όταν οι σειρές βγαίνουν στον αέρα, κράτησα τις επιφυλάξεις μου. Επιφυλάξεις που έγιναν πιο έντονες όταν έμαθα ότι ο προγραμματισμός ήθελε τις Άγριες Μέλισσες να «χτυπούν» σε καθημερινή βάση.
Πόσο προσεγμένη μπορεί να είναι μια ελληνική σειρά που έχει τέσσερα επεισόδια την εβδομάδα; Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει ένα σενάριο που θα απλώνεται καθημερινά για όλη τη σεζόν; Πόσο ευφάνταστη και απρόσμενη μπορεί να γίνει η πλοκή για να επιθυμείς να παρακολουθείς κάθε μέρα μια δραματική σειρά; Πώς θα μπορέσει να (συγ)κρατήσει ποιότητα και αισθητική που είχαμε συνηθίσει να διακρίνουμε μόνο σε κάποια (λίγα) εβδομαδιαία σίριαλ;
Οι απαντήσεις ήρθαν πολύ σύντομα για τις Άγριες Μέλισσες και ήταν σαφείς…
Προσεγμένη σειρά τόσο… ώστε κάθε επεισόδιο να είναι σαν μικρή ταινία. Ενδιαφέρον σενάριο τόσο… ώστε να μετράς τις ώρες για το επόμενο επεισόδιο. Ευφάνταστη και απρόσμενη πλοκή τόσο… ώστε να μένεις πολύ συχνά έκπληκτος από τις εξελίξεις. Αισθητική τόση… όση χρειαζόταν για να ανοίξουν οι Άγριες Μέλισσες τον δρόμο στην ελληνική μυθοπλασία ανάμεσα στα υψωμένα τείχη των reality shows και να εγκαινιάσουν τη νέα της εποχή.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε για ακόμα μια φορά στην κοινή διαπίστωση περί εξαιρετικών ερμηνειών, σκηνοθεσίας και σεναρίου, που χαρακτηρίζουν τις Άγριες Μέλισσες. Ούτε αξίζει να σταθούμε σε μικρά ή μεγαλύτερα λάθη που μπορεί να εντοπίσαμε στα δύο αυτά χρόνια.
Αρκεί που μπορούμε να ταξιδέψουμε κάποιες βραδιές σε μία τηλεοπτική όαση, απολαμβάνοντας τέχνη…