Η τηλεοπτική Eurovision πεθαίνει
Ας ξεκινήσω από κάτι απλό. Δεν με χαλάει η Eurovision. Περνάω ευχάριστα παρακολουθώντας την. Και μάλιστα, προτιμώ να μην την βλέπω με πολύ κόσμο που το καυλαντίζουν το θέμα, γιατί δεν ακούω τα τραγούδια και τσαντίζομαι. Η απόλαυσή μου είναι να μετράω πόσα κομμάτια είναι του γούστου μου, πόσα θα μπορούσαν να παιχτούν σε ένα ραδιόφωνο της προκοπής και πόσα είναι σκουπίδια και συμμετοχές της πλάκας.
Μία βραδιά που η ΝΕΤ κάνει 80% αποδεικνύει ότι ο κόσμος θέλει μια φορά το χρόνο να χαζεύει την Eurovision. Φανατιζόμαστε και λίγο περισσότερο κάποιες φορές, κυρίως όταν έρχεται η ώρα να επιλέξουμε τραγούδι, καλλιτέχνη και όλα τα συμπαραμαρτούντα, αφού ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Άσχετα πάνελ και εκπομπές, που ο καθένας έχει τις προτιμήσεις του (αλλά όχι γνώσεις και πείρα) πετάει τη μπαρούφα του και επηρεάζει κόσμο.
Ατάκες όπως «eurovisioνικό τραγούδι», «μουσική γέφυρα», «ενορχήστρωση», αποκτούν ξεχωριστή σημασία στις εν λόγω κουβέντες. Ας τους πει κάποιος, μια και καλή ότι δεν υπάρχει «eurovisioνικό τραγούδι». Όπως δεν υπάρχει «έντεχνο». Αυτά είναι μαλακίες άσχετων Ελλήνων δημοσιογράφων της πλάκας. Πολύ άσχετων όμως!
Η μουσική είναι μουσική. Καλή ή κακή. Αποδεκτή από πολλούς ή όχι. Το έχουν πει πολλές φορές σεβαστές φωνές της μουσικής. Αλλά η τηλεόραση που συνεχίζει να γεννά κακούς και αμόρφωτους «δημοσιογράφους», εκτός αυτού, δίνει και βήμα σε τέτοια…παλικάρια να εκφράζουν τις απόψεις τους. Δυστυχώς λυπάμαι, αλλά μερικές απόψεις δεν πρέπει να ακούγονται. Όχι επειδή δεν συμφωνώ μαζί τους, αλλά επειδή δίνουν λάθος ερεθίσματα στον κόσμο.
Εντάξει, είπαμε η τηλεόραση έχει σαβουροποιηθεί, αλλά αν μπορούμε να σώσουμε κάτι, γιατί να μην το κάνουμε ;
Γυρνάω, λοιπόν, πάλι στην Eurovision, χάριν της οποίας κάναμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή στο ZAPPIT την Τρίτη και άλλη μια το Σάββατο. Βλέπαμε ΝΕΤ και σχολιάζαμε παρέα με τον κόσμο. Ξέρετε τι ενδιαφέρον έχεινα είσαι σε μια παρέα 3.500 ανθρώπων που ακους διαφορετικές απόψεις για κάθε τραγούδι ; Ανταλλάσεις πληροφορίες, γελάς, χαλαρώνεις, ενημερώνεσαι, βλέπεις φωτογραφίες, βίντεο, τους βάζεις στο σπίτι σου, χωρίς να τους έχεις βάλει, όμως.
Δεν ήταν και οι 4 ώρες της μετάδοσης της ΝΕΤ ενδιαφέρουσες. Με το ζόρι, ήταν η μία. Και σε αυτό, προσθέτω ότι η περιγραφεύς, Μαρία Κοζάκου ήταν και φέτος άψογη. Εμείς βγάλαμε με SKYPE 8 ζωντανές συνδέσεις, την ώρα που το τηλεοπτικό πρόγραμμα έκανε «κοιλιά'. Κάναμε τη δική μας «σκηνοθεσία» στην βραδιά.
Διαβάζαμε και απαντούσαμε σε όσα προλαβαίναμε από τα χιλιάδες μηνύματα του κόσμου που έλεγε τα δικά του, πρότεινε και μοιραζόταν πως περνάει τη δική του Eurovision-βραδιά στο σαλόνι του.
Μία 4ωρη «μετάδοση» που ήταν πολύ καλύτερη από το στεγνό, τηλεοπτικό πρόγραμμα που παρακολουθούμε τόσα χρόνια. Και για την ψηφοφορία…ούτε λόγος. Κανένα ενδιαφέρον. ΜΗΔΕΝ! Από τη στιγμή που το ξεκάθαρο φαβορί έφυγε μπροστά την ώρα που έδινε τις ψήφους της η 15η χώρα (από τις 42), βαράγαμε μύγες.
Η Ρωσία ξέραμε τι θα ψηφίσει, το ίδιο και η Λευκορωσία, η Αρμενία (φέτος δεν συμμετείχε), η Λετονία και η Εσθονία. Η ΦΥΡΟΜ, η Σερβία, η Βοσνία και το Μαυροβούνιο. Η Ελλάδα και η Κύπρος, για να μην βρίζουμε μόνο τους άλλους ε ; Η Ρουμανία με τη Μολδαβία. Η Ιταλία με το Σαν Μαρίνο και την Αλβανία. Η Γερμανία με την Αυστρία και την Ελβετία. Η Ισπανία με την Πορτογαλία, το Αζερμπαίτζάν με την Τουρκία και φυσικά η Σουηδο-Νορβηγο-Φινλανδο-Ισλανδίες.
Πολύ βαρετό αδερφάκι μου….! Τόσο, που πλέον δεν έχει νόημα να το παρακολουθούμε. Υπάρχει τρόπος αυτό το τηλεοπτικό χάλι να επανακτήσει το ενδιαφέρον του ; Υπάρχει και η λύση είναι στο μέλλον, που αν η EBU ήθελε θα είχε ήδη εφαρμόσει.
Το διαδίκτυο είναι το επόμενο στάδιο της EUROVISION. Και μπορεί να είναι ο εν λόγω διαγωνισμός να είναι μόνο ένα μέρος από τις ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ διοργανώσεις των χωρών-μελών της EBU (και όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αλλά αν δεν γίνει κάτι σύντομα, τότε η Eurovision τα επόμενα 4-5 χρόνια θα τελειώνει κάθε χρόνο, πριν καν αρχίσει. Άλλωστε, τραγουδάκια σαν και αυτά που κερδίζουν κάθε χρόνο, τα ακούμε με το σορό…