Έτσι από Δευτέρα η πρωϊνή… προς μελέτη star παρουσιάστρια Ελεονώρα, επικεντρώθηκε ξανά στο προσφιλές της άθλημα. Αυτό της χαλαρής καλαμοκαβαλαρίας, στο πεδίο των θαυμαστών επιδόσεών της κατά την όψιμο ενασχόλησή της με την όρχησην. Την οποίαν εσχάτως θεραπεύει δημοσίως, καθ’ εκάστην Κυριακή.
Το εν λόγω άθλημα, συνίσταται σε μπαράζ αυτιστικών αφιερωμάτων, όπως λόγου χάριν το περί ερωτεύσιμου παρτενέρ. Αλλά και σε καταιγισμό αυθορμήτων επαίνων από ουδέτερους τρίτους ή ημετέρους πανελίστες με επωδό και δια ταύτα το: Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω 10 με τόνο κι όχι 7 όπως η Πρεζεράκου.
Παρένθεση: Η ανωτέρω κριτής έγινε ρεζίλι ανά το Starελλήνιον, επειδή έβαλε τον ίδιο βαθμό… just και στον (δες το βίντεο) παίκτη-ατραξιόν Tρύφωνα Σαμαρά, το…γένος Μπεκατώρου. Κλείνει η παρένθεση.
Η ίδια, πάντως, κατά την διάρκειά του ηκούσθη να αναφωνεί: Εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα καλά σχόλια, ούτε η καλή βαθμολογία… Αν και η μονίμως φιλάρεσκος διάθεσή της παρέπεμπε στο γνωστόν: Θέλει να κρυφτεί,αλλά η χαρά δεν την αφήνει.
Ώρες αργότερα, η περί ης, μετέφερε το νουμερολαγνικό ναρκισσισμό της στο ομοκάναλο Super Star. Εκεί επανελήφθη -για όσους δεν το έπιασαν κατά την πρωϊνή μελέτη- το…υπονοούμενο περί ερωτεύσιμου παρτενέρ, ώστε το ηθικοπλαστικό …φτύνω αίμα στο Dancing να συνδυαστεί με την υπολανθάνουσα, πλην γαργαλιστική, υποψία σπέρματος.
Υστερόγραφο: Θα πάρω τσατσάρα και σαν φυλακισμένος τηλεθεατής θα αρχίζω να την ξεδοντιάζω μέρα με τη μέρα… Μέχρι να λήξη η ποινή τηλεοπτική κάθειρξη στο διακαναλικό καταναγκασμό του Dancing.
Υ.Γ. (2): Άσχετο. Η οδός των αγωγών γύρω από τα αδικήματα Τύπου, δεν είναι μόνο η εύκολη λύση. Ούτε απλώς η επικοινωνιακά εντυπωσιακότερη. Είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική, εκφοβιστική και τυποκτόνος.
Ο όποιος δημοσιογράφος και το όποιο Μέσο Ενημέρωσης, δεν είναι, βεβαίως, υπεράνω των νόμων… Και όποιος αδικείται παρανόμως, οφείλει να προσφεύγει στη δικαιοσύνη. Γι’αυτό υπάρχουν τα ποινικά δικαστήρια…Τα αστικά δέον να ακολουθούν υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
Διότι τι είδους αίσθημα δικαίου και ηθικής αποκατάστασης εξυπηρετείται, αν ο αδικούμενος δεν ικανοποιείται από την κατά το νόμο τιμωρία του φταίχτη και επιδιώκει, ας πούμε, την οικονομική του εξόντωση…