Μία μικρή δυσπιστία την είχα στην αρχή, να την πω την αμαρτία μου. Ήμουν πολύ κουρασμένος από την προηγούμενη ημέρα και θα πήγαινα να παρακολουθήσω έναν -σχεδόν- 90λεπτο μονόλογο, για ένα «βαρύ» θέμα από μια ηθοποιό που συμπαθώ πολύ, αλλά πίστευα ότι ήταν -απλά- καλή.
Στο τέλος χειροκροτούσα 10 λεπτά. Η κούραση μου είχε φύγει και εδώ και δύο ημέρες, όποιον συναντώ του λέω «Ρε, η Ζέτα πόσο φοβερή ηθοποιός είναι, απίστευτη»! Συγγνώμη, γλυκιά μου Ζέτα, που δεν το έκανα από πριν, αλλά με αυτόν το μονόλογο σε καθιέρωσα στις κορυφαίες. Στο πάνω πάνω ράφι της υποκριτικής στις γυναίκες της γενιάς σου. Ίσως άργησα λίγο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ !
Δεν ξεχνώ τη σπαρακτική κραυγή σου, τις δυνατές εκφράσεις σου, το κλάμα και το γέλιο σου, τους εναλασσόμενους ρόλους που έπαιζες την ώρα του «δικαστηρίου».
Πληθωρική, δυνατή, άκρως συγκινητική, έκανε το μισό θέατρο να κλαίει, πότε μιλώντας ως μάνα, πότε μιλώντας ως το αγόρι που είχε στην κοιλιά της.
Δεν θα πω περισσότερα, απλά να πάτε να το δείτε. Ειδικά όσοι, θεωρείτε ότι η Ζέτα Δούκα είναι μια…»απλά καλή ηθοποιός».
Λίγα λόγια για το έργο
Σε όλο τον κοσμο από την Ευρώπη στις Ηνωμένες Πολιτείες, από την Μέση Ανατολή στην Λατινική Αμερική, από την Κίνα στην Ιαπωνία, από την Ινδία στο Ιράν και το Μπαγκλαντές, όπου κι αν ταξίδεψε αυτό το μυθιστόρημα συγκλόνισε και αναγνωρίσθηκε ως αριστούργημα. Ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που συγκλονίζει με τον ωμό ρεαλισμό του τις συνειδήσεις ανδρών και γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μια γυναικεία φωνή ακούγεται — μια ανύπαντρη γυναίκα που έχει στα σπλάχνα της ένα παιδί. Η γυναίκα αυτή δεν έχει όνομα, ούτε αποκαλύπτει την κοινωνική της θέση. Άλλωστε δεν έχει νόημα. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε γυναίκα. Πως αντιμετωπίζεται από τον περίγυρο της. Από τον πατέρα του παιδιού, τους γονείς της, τον εργοδότη της. Πως μπορεί να νιώσει μια γυναίκα όταν θέλει να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και κανείς άλλος δεν το θέλει. Ακόμα και το ίδιο το παιδί..
Αν το μωρό αυτό που βρίσκεται ακόμα μέσα στην κοιλιά και καταλάβαινε όλο αυτό που συμβαίνει, μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε;
Θα επέλεγε αυτό να γεννηθεί;
Ωστόσο αυτό που απομένει δεν είναι μια θέση, θετική ή αρνητική απέναντι στην άμβλωση αλλά μια εκ νέου αυτοσυνείδηση, μέσα από την οποία διαχέεται η αναζήτηση για το πραγματικό νόημα της ζωής και της ύπαρξης.
Ο μονόλογος γίνεται σχεδόν μια εξομολόγηση. Ο πατέρας του παιδιού, η φίλη, ο γιατρός, η μοντέρνα γιατρός, το αφεντικό της δουλειάς και οι γονείς. Όλοι μάρτυρες μιας συμβολικής δίκης στην οποία αποφασίζεται η καταδίκη, που επιβεβαιώνει ότι η γυναίκα είναι πάντα ένοχη. Είναι…;
Μετά την επίσημη πρεμιέρα, η Ζέτα Δούκα χαλάρωσε με καλούς της φίλους σε μαγαζί στον Κεραμεικό
Παναγιώτης Πετράκης, Μάκης Δελαπόρτας και Ματθίλδη Μαγγίρα
Με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Μάνο Πετούση
Ο Μιχάλης Μαρίνος και ο Παναγιώτης Πετράκης μαζί με την πρωταγωνίστρια
Ρέα Τουτουντζή, Στέφανος Δάνδολος, Κάλλι Τσιλίδου
Η πανταχού παρούσα, Στέλλα Καραγιαννίδου εκ Θεσσαλονίκης, ακολούθησε τη Ζέτα Δούκα και στην πρεμιέρα της στην Αθήνα
Το τρέιλερ της παράστασης που παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο «ΚΑΠΠΑ» στην Κυψέλη