Αναφέρομαι σε εκείνα τα «δευτερεύοντα» – όσο «δευτερεύουσα» μπορεί να είναι, ας πούμε, η ζωή ενός ανθρώπου – τα οποία αφορούν στο ίδιο το σώμα του Μέσου. Εκείνα που σκιαγραφούν το θολό του παρόν και παραπέμπουν στο μετέωρο μέλλον του. Εκείνα τα «δευτερεύοντα», που προσπερνούν οι λειτουργοί του, αβρόχοις ποσίν. Πάει να πει ανώδυνα. Χωρίς να… βρέξουν τα πόδια τους, λες για να μην… ξυπνήσουν. Ή σαν την στρουθοκάμηλο. Εθελοτυφλώντας.
Ομοίως και οι… δορυφορικώς τυρβάζοντες περί την τηλοψία στα άλλα Μέσα. Όπως, λόγου χάριν, στις εφημερίδες.
Ιδού η τραγελαφική αντίφαση.
Από τη μία, συνεχίστηκε μέχρι εξαντλήσεως, ο παθολογικός – σχεδόν αυτοκαταστροφικός - καθ’ έξη αυτισμός ,με την ακατάσχετη αναπαραγωγή της αβάσταχτης ελαφρότητας πέριξ των «παραλειπομένων» του Dancing ή των παρακμιακών και ανεκδιήγητων «φο» Νοικοκυρών του Παραδείσου. Το ίδιο και η ναρκισσιστική έως μωροφιλόδοξη ενασχόληση των τηλεαστέρων περί εαυτών και αλλήλων τηλεμαϊντανών και τηλεταρτούφων .
Από την άλλη, πέρασε στο ντούκου ο θάνατος του 32χρονου τεχνικού Δάκη Κρεμμύδα. Σχεδόν ως μη γενόμενος. Τη στιγμή που η παραμικρή γνωστοποιημένη δυσλειτουργία ,ας πούμε, στο κώλον του κάθε ανθυπο-πανελίστα ή ανθυπο-υποψηφίου παίκτη σε ριάλιτι γίνεται διακαναλικό σήριαλ διαρκείας.
Αυλή θαυμάτων θύμιζε την περασμένη Δευτέρα ο τηλεοπτικός μας μικρόκοσμος. Η συγκυρία το έφερε μέσα στην ίδια μέρα να έχουμε τρία σημαίνοντα γεγονότα, διαφορετικής –βεβαίως- βαρύτητας, που τον αφορούν άμεσα.
Ο χαμός του Δάκη Κρεμμύδα εν ώρα καθήκοντος, η επαναλειτουργία του Alter και ανανέωση της συνεργασίας Mega-Αρναούτογλου.
Το ένα, εμπεριείχε την έννοια της τραγωδίας. Το άλλο, την ρωγμή της ελπίδας και το τρίτο, μια φενάκη για ένα αύριο βασισμένο σε σταθερές του παρελθόντος ,που όμως στην βαθύτερη σημειολογία του προϊδεάζει πως η οποιαδήποτε σχέση των επερχομένων με τα σημερινά, θα είναι απλώς… συμπτωματική.
Για μία ακόμη φορά η τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ , απεμπόλησαν την ευκαιρία, να θέσουν το δάχτυλο επί τον τύπο των δικών τους ήλων.
Να αναδείξουν το αληθινό τους πρόσωπο, πέρα από τη βιτρίνα. Με την ανεργία, την ανασφάλεια και τις πολλαπλά απαράδεκτες συνθήκες εργασίας. Να επανακτήσουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, η οποία έχει χαθεί ανάμεσα σε συνθήματα τύπου «αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» ή την ταύτιση με τους ολίγιστους προνομιούχους, τους πολλαπλώς προκαλούντες το κοινό αίσθημα.
Σε μια εποχή όπου η συναίνεση και η κοινωνική αλληλεγγύη είναι εκ των ων, ουκ άνευ. Περισσότερο από τις άχρηστες και επικίνδυνες ασκήσεις επαναστατικής ετοιμότητας. Όπως για παράδειγμα εξαγγελθείσα τετραήμερη απεργία.
Να μιλήσουν πείθοντας για το αυτονόητο. Ότι η καλή ή κακή τύχη των Μέσων Ενημέρωσης και η ποιότητα της λειτουργίας τους, έχει ευθέως και αναλόγως να κάνει με την ποιότητα της Δημοκρατίας και την απαραίτητη κοινωνική συνοχή.
Των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν…
Ας όψεται η αυτολογοκρισία μας και το δαιδαλώδες πλέγμα των συγκοινωνούντων ή παραλλήλων συμφερόντων. Δεν γράφω «διαπλεκόμενα», γιατί ο όρος έχει χάσει το νόημά του, από την πολύ χρήση. Την λαϊκίστικη και εν πολλοίς προσχηματική.
Δεν ενοχοποιώ κανέναν. Άλλωστε ο αναμάρτητος εξ ημών, πρώτος το λίθο βαλέτω.
Σωπαίνω ,όμως, γιατί διαμαρτύρομαι…
Υστερόγραφο: Να δηλώσω με την ευκαιρία την αμέριστη συμπαράστασή μου στους συναδέλφους του Alter και να ευχηθώ από καρδιάς η νέα τους αρχή να αποδειχθεί δυναμική, βιώσιμος και εργασιακά ειρηνική.
Υ.Γ. (2):Προς δημοφιλή τραγουδίστρια, την ενεχόμενη στην υπόθεση των νονών της νύχτας. Παρακαλώ σας να είστε φειδωλή. Διότι με δηλώσεις του στυλ «ήθελαν να μπλέξουν ένα μεγάλο όνομα, το δικό μου για να ξεχάσουμε την ραδιενέργεια… της Κίνας», παραβιάζετε αφ’ εαυτής τα… προσωπικά σας δεδομένα. (Βίντεο αφιερωμένο εξαιρετικά).
Υ.Γ. (3):Την περασμένη Δευτέρα είχαμε, επίσης και την αδόκητο συνάντηση Παπανδρέου – Σόρος με παρακείμενη ,πολύ φοβάμαι, την σορό του πατρίδας και του μέλλοντός μας. Προσδοκούμε Ανάσταση…
Αντώνης Πρέκας