Η τηλεόραση ζει το… δράμα της

Πληθώρα αξιόλογων σειρών έχουν εντάξει οι σταθμοί στο μενού της φετινής σεζόν, αλλά πώς ανταποκρίνεται ο τηλεθεατής στη μεγάλη προσφορά όταν υπάρχει μικρή ζήτηση;

Σκιαγραφώντας φέτος το τηλεοπτικό τοπίο παρατηρείται το εξής το φαινόμενο: τεράστιο ποσοστό της μυθοπλασίας αποτελείται από δραματικές σειρές ή από σειρές εποχής, οι οποίες αναδεικνύουν ένα πλαίσιο παρελθοντικών περιόδων που δίνει λιγότερη έμφαση σε ιστορικά γεγονότα και βασίζεται περισσότερο σε στοιχεία σαπουνόπερας με ίντριγκες, πάθη κ.ά. Μπορεί στην πλειοψηφία τους οι παραγωγές να έχουν ένα άρτιο επίπεδο, αλλά αρκετές φορές νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο ίδιο έργο θεατής δίχως καμία διαφοροποίηση. Η συντριπτική επιτυχία των Άγριων Μελισσών έστρεψε τους σταθμούς τη φετινή χρονιά προς αυτήν την κατεύθυνση, μόνο που η ίδια επιτυχία δεν επαναλαμβάνεται.

Ο τηλεθεατής όχι μόνο έχει αποπροσανατολιστεί και δεν ξέρει που να εστιάσει το ενδιαφέρον του, αλλά και η απήχηση των ίδιων των σειρών έχει μοιραστεί τόσο πολύ που οι διαφορές τους στην τηλεθέαση είναι από ελάχιστες μονάδες έως και δεκαδικά ψηφία. Τη στιγμή που τη μία ημέρα ο ένας σταθμός μπορεί να πανηγυρίζει για την επικράτησή του στην prime time, έρχεται η επόμενη που όλα τίθενται ξανά από την αρχή σε νέα βάση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός πως την τρέχουσα περίοδο οι σειρές που θεωρούνται επιτυχημένες φτάνουν μετά βίας το 20% με τα περιθώρια να είναι πολύ στενά για κάτι υψηλότερο.

Καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση του τηλεοπτικού κοινού παίζει φυσικά και το γεγονός ότι αρκετές από αυτές τις παραγωγές προβάλλονται είτε καθημερινά είτε 3-4 φορές την εβδομάδα. Όσοι βρίσκονται το βράδυ στο σπίτι τους, αδυνατούν αρκετές φορές να συντονιστούν επί καθημερινή βάση -έχοντας στη διάθεσή τους τόσες παρόμοιες επιλογές- και προτιμάνε να μην ξεκινήσουν να βλέπουν κάτι, αφού γνωρίζουν ότι με δυσκολία θα μπορέσουν να το ολοκληρώσουν. Η αργή ροή σε συνδυασμό με τα επεισόδια διάρκειας σχεδόν δύο ωρών λειτουργούν κατά κύριο λόγο αποτρεπτικά. Το αποτέλεσμα είναι να χάνεται ο πυρήνας της σειράς και κατ’ επέκταση το ενδιαφέρον για να την εξερευνήσεις.

Απεναντίας τα προγράμματα που κατάφεραν να ξεφύγουν από την πεπατημένη και να προσφέρουν στον κόσμο κάτι φρέσκο και αναζωογονητικό, φαίνεται πως κερδίζουν τις εντυπώσεις. Το κοινό έκλεισε το μάτι όχι μόνο στις κωμωδίες αλλά γενικότερα στα project που έχουν γρήγορη πλοκή, δυνατές στιγμές και έντονο παλμό. Που τελικά έχουν κάτι να πούνε και να αφήσουν τροφή για σκέψη. Μεγάλος νικητής της σεζόν αναδεικνύεται όχι αυτός που ακολουθεί την τάση, αλλά αυτός που κάνει τη διαφορά και προσφέρει μία ποικιλία στον προγραμματισμό του.