Συγκλονίζει ο Νίκος Φλωρινιώτης για την μάχη με τον καρκίνο: «Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ, είχα φριχτούς πόνους»

Ο Νίκος Φλωρινιώτης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου με αφορμή την καλλιτεχνική του επάνοδο. Ο τραγουδιστής μίλησε από καρδιάς για την μάχη που δίνει με τον καρκίνο και τη στιγμή που ενημερώθηκε από τους γιατρούς για πρώτη φορά.

Πώς είναι για έναν άνθρωπο να ακούει από τους γιατρούς πως πάσχει από καρκίνο;

Η πρώτη μου σκέψη στο μυαλό ήταν ότι θα πεθάνω. Όταν ρώτησα τους γιατρούς, μου είπαν δεν ξέρουμε. Είναι ένα πολύ περίεργο συναίσθημα, που εύχομαι να μην το νιώσει κανείς. Ο καρκίνος είναι πολύ άσχημο πράγμα. Αν δεν είχα την οικογένειά μου, τη μητέρα και την αδερφή μου, δεν ξέρω τι θα έκανα. Με βοήθησαν πολύ. Στον πατέρα μου, λόγω του προβλήματός του, δεν του τα λέγαμε όλα. Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ.

Είχες πόνους;

Είχα φριχτούς πόνους. Προς το παρόν κάνω ανοσοθεραπεία, μετά χημειοθεραπείες, μετά ακτινοβολίες, αλλά μπορεί να μην χρειαστούν. Μου είπε ο γιατρός μου ότι μπορεί να τη γλιτώσω. Το είχα πέντε χρόνια και δεν το ήξερα. Μου είπαν οι γιατροί πως μες στην ατυχία μου ήμουν τυχερός γιατί αυτό προχωρούσε πάρα πολύ αργά και εκδηλώθηκε πριν 1,5 χρόνο. Νόμιζα ότι ήταν λίπωμα, το αφαίρεσα και πάλι δεν έδωσα σημασία.

Πώς τελικά κατάλαβες ότι σου συμβαίνει κάτι;

Είχα κολλήσει κόβιντ, με χτύπησε πολύ άσχημα, είχα χάσει και κάποια κιλά. Μετά έπεσε το ανοσοποιητικό μου, παθαίνω βρογχίτιδα, λαβύρινθο, ήμουν χάλια. Νόμιζα ότι από όλα αυτά είχε εξασθενήσει ο οργανισμός μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είχα καρκίνο. Είχα φοβερή κόπωση, άρχισα και έχανα κιλά και έφτασα σε σημείο που δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Δεν είχα όρεξη για φαγητό. Έχασα 12 κιλά.

Η ανοσοθεραπεία δεν σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα;

Πάντα έχει παρενέργειες, έχω αραίωση στα μαλλιά, στα φρύδια μου. Μπορεί να πετάξω αλλεργικά, όμως δεν έχει τις επιπτώσεις της χημειοθεραπείας.

Όταν είδες τα μαλλιά σου να αραιώνουν, τι σκέφτηκες;

Μπροστά στη ζωή, δεν θα κοιτάξω τα μαλλιά. Είχα ρωτήσει τους γιατρούς τα πάντα, για να ετοιμαστώ ψυχολογικά. Από εκεί και πέρα, τα μαλλιά είναι τρίχες και θα ξαναβγούν. Έχουν σταματήσει οι πόνοι, άρχισα να παίρνω κιλά, ξεκίνησα και τη δουλειά σε χαλαρούς ρυθμούς.