Λάκης Γαβαλάς: «Τους εξευτέλισα στη φυλακή μέχρι και σήμερα που μιλάμε»
"Μετά από τους πρώτους δυο τρεις μήνες στη φυλακή, αδικαιολόγητα -και το ξέρουν όλοι αυτό- σκέφτηκα ότι αυτό είναι ένα σκηνικό" ανέφερε ο Λάκης Γαβαλάς.
Για την περίοδο που πέρασε στη φυλακή και το πως το διαχειρίστηκε μίλησε ο Λάκης Γαβαλάς στο περιοδικό In Style και στην δημοσιογράφο Μάρθα Κουμπάνη.
Δεκαπέντε μήνες σε ένα κελί. Πώς το διαχειριστήκατε; Ποιο ήταν τελικά το μεγαλύτερο μάθημα από εκείνη την περίοδο;
Ξανακάνω τώρα τον φυλακισμένο σε ένα σίριαλ όπου συμμετέχω τώρα στην ΕΡΤ. Μετά από τους πρώτους δυο τρεις μήνες στη φυλακή, αδικαιολόγητα -και το ξέρουν όλοι αυτό- σκέφτηκα ότι αυτό είναι ένα σκηνικό. Έκανα τον φυλακισμένο σε μία ταινία 15 μηνών. Βέβαια, ένας ηθοποιός θα είχε πάρει χρήματα, ενώ εγώ έχασα τα πάντα. Δεν έχει σημασία αυτό. Χάνει κανείς τα πάντα όταν βρεθεί στην εντατική, όταν έχει μία ανίατη ασθένεια, όταν χάνει δικά του πρόσωπα πριν από την ώρα τους. Αυτό είναι θλίψη για εμένα, δεν είναι η φυλακή που έκανα. Μετά από τρεις μήνες έκανα τις γυμναστικές μου, κοιμόμουν όση ώρα ήθελα, διάβαζα τα βιβλία μου, έγραφα συγγράματα. Δεν τα παίρνω τόσο σοβαρά στη ζωή μου τα πράγματα.
Σήμερα το πρωί για παράδειγμα από τη βιασύνη μου έσπασα ένα βάζο 2.500 ευρώ, Αφού έφυγε η κακή ενέργεια δεν πειράζει. Από τη στιγμή που δεν είμαι ένας συνταξιούχος που κάθεται με τις ώρες σε ένα καφενείο να παίζει πρέφα ή τάβλι, γίνονται και ζημιές. Ζημιά ήταν και αυτή της φυλακής. Μικρό το κακό που λέμε. Για εμένα στη ζωή έχουν υπάρξει πράγματα πιο σκληρά από τη φυλακή. Έβλεπα ποια είναι η χώρα μου, ποιοι αυτοί που τη διοικούν, ποιοι είναι έξω, ποιοι θα έπρεπε να είναι μέσα. Τους εξευτέλισα βασικά με αυτήν τη φυλακή μέχρι και σήμερα που μιλάμε.
Το γεγονός ότι εκτίσατε την ποινή σας, ενώ οποιοδήποτε άλλο δημόσιο πρόσωπο ενδεχομένως να το είχε αποφύγει, ήταν σημαντικό.
Ποινές έχω εκτίσει πολλές στη ζωή μου. Όταν θέλεις να ζεις με πειθαρχία, αυτό από μόνο του είναι ποινή, δεν είναι αστείο. Όταν έχεις τριάντα ραντεβού τη μέρα, όταν πρέπει να κλείνεις συμφωνίες για να μπορείς να ταϊσεις 300 άτομα… ποινές είναι κι αυτά, ζόρια! Το ζόρι δεν έχει γένος ούτε ώρα. Είτε είναι φυλακή είτε δημιουργία, ζόρι είναι. Οι αρτηρίες δεν ξέρουν τη στιγμή που χτυπάνε αν είναι στη φυλακή ή στον παράδεισο, απλώς τα όργανά σου λειτουργούν με τρελή ένταση.
Πιστεύετε ότι γίνατε εξιλαστήριο θύμα;
Όλοι το πιστεύουν. Εμένα τώρα το μόνο που με νοιάζει είναι να μην παχύνουν δύο πόντοι οι γοφοί μου και η μέση μου. Για αυτό κάνω διατροφή και πολλούς κοιλιακούς. Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο.