Ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου εξομολογείται: «Για 4 χρόνια πάτησα παύση στη ζωή μου για να τον βοηθήσω»

Ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου, με αφορμή την εκδήλωση που διοργανώνει γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων σχετικά με τους άντρες ως φροντιστές, συντρόφους και αγαπημένα πρόσωπα των ασθενών με καρκίνο, εξομολογείται για τη σκληρή μάχη που έδωσε ο αδελφός του με την ασθένεια.

Ο γνωστός δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός μίλησε στο Marie Claire και τη Γεωργία Καρκάνη για τα 4 δύσκολα χρόνια που βίωσαν οικογενειακώς και την παύση που αναγκάστηκε να κάνει στη ζωή του, προκειμένου να στηρίξει τον αδελφό του, ο οποίος νόσησε σε ηλικία 31 ετών και πέθανε το 2003.

«Η περίπτωση του αδερφού μου ήταν πολύ δύσκολη.  Αλλά παρόλο που ξέραμε από την αρχή την πρόγνωση – και ο αδερφός μου ήξερε τα πάντα – μέχρι τελευταία στιγμή πίστευε ότι θα ζήσει. Ήταν και ένας φοβερά περήφανος άνθρωπος, δεν μιζέριασε ποτέ, δεν είπε ποτέ: γιατί σε εμένα;», περιγράφει ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου.

«Για 4 χρόνια πάτησα παύση στη ζωή μου. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο πέρα από τον αδερφό μου. Έγινε στόχος ζωής να τον βοηθήσω όσο μπορώ. Είναι κάποια χρόνια που δεν θυμάμαι ό,τι έχει να κάνει με εμένα, μόνο τον αδερφό μου και την προσπάθεια που έκανα για εκείνον. Όλο εκείνο το διάστημα ήμουν πάρα πολύ δυνατός, στην ουσία το είχα πάρει όλο πάνω μου. Βέβαια δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τη δύναμη να το αντιμετωπίσουν ως φροντιστές των ασθενών. Καταλαβαίνω κι εκείνους που γονατίζουν.

Μετά το πρώτο του χειρουργείο, στο λαιμό, που κράτησε 13 ώρες, αγοράσαμε ένα φουσκωτό σκάφος και πήγαμε στην Κύθνο, όπου τότε νοικιάζαμε ένα σπίτι όλο το χρόνο. Ακόμα και όταν ήξερα ότι πεθαίνει, όταν είχε πλέον πολύ λίγους μήνες, παρήγγειλα ένα τραπέζι από τη Γαλλία γιατί ήθελα να δει το δώρο που θα του έκανα στο γάμο του», συνεχίζει ο γνωστός δημοσιογράφος και συγκινεί.

«Λειτουργούσα σαν να μη σταματάει η ζωή για τον Νίκο. Ή όταν ο αδερφός μου έβγαζε εκνευρισμό από τα σχήματα θεραπειών που έκανε, ήμασταν πάρα πολύ διακριτικοί μαζί του. Τον αγκαλιάζαμε με κάθε τρόπο, αν και νομίζω ότι στην ουσία πάρα πολλοί δίνουν μόνοι τους αυτή τη μάχη, ακόμα κι αν έχουν δίπλα τους ανθρώπους που τους αγαπούν», σημειώνει ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου.

«Την επόμενη ημέρα μετά την κηδεία του πήγα στη δουλειά. Ευτυχώς, κάνω μια δουλειά που με βοήθησε πάρα πολύ, γιατί εμείς είμαστε και λίγο ηθοποιοί, δηλαδή όταν βγαίνω να κάνω εκπομπή πρέπει να είμαι χαρούμενος. Είχα και δύο πολύ δυνατούς γονείς: για παράδειγμα δεν είχα να αντιμετωπίσω μια μητέρα που κλείστηκε στο σπίτι, παρόλο που το φέρει μέσα της βαρέως όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Μετά από ένα τέτοιο γεγονός είναι εύκολο να νομίσεις ότι η ζωή σού χρωστάει και να φερθείς κάπως αλαζονικά. Εγώ το πέρασα αυτό το στάδιο. Αλλά βρίσκεις τα πατήματά σου. Το καλοκαίρι του 2003 πήρα την άδειά μου και έφυγα για διακοπές με τους φίλους μου. Όταν έχεις ζήσει μια τέτοια κατάσταση, ιεραρχείς κάποια πράγματα. Λες: αξίζει να ζω την κάθε στιγμή. Κακά τα ψέματα, αυτό το ξεχνάμε κάποιες φορές», καταλήγει ο Δημήτρης Γιαγτζόγλου.