Γιώργος Καραμίχος: «Όταν περνάω ακόμα και τώρα από εκείνο το νεκροταφείο, χαιρετάω»
Ο Γιώργος Καραμίχος για την ψυχοθεραπεία και την απώλεια που τον σημάδεψε
Μία συνέντευξη-εξομολόγηση παραχώρησε ο Γιώργος Καραμίχος στο περιοδικό Hello και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στην ψυχοθεραπεία που έχει ξεκινήσει εδώ και έναν χρόνο αλλά και τη μεγάλη απώλεια που τον σημάδεψε σε ηλικία 20 ετών.
Σε ποια συγκυρία της ζωής σου είπες «εγώ ψάχνω κάτι άλλο, θέλω να μπω ακόμα πιο βαθιά σε αυτό το συναίσθημα»;
Στα 20 μου, όταν είχα μια απώλεια. Ύστερα από ένα δυστύχημα, έφυγε η κοπέλα μου. Ήταν πολύ δυνατό ταρακούνημα για μένα, όχι απαραίτητα συνειδητό. Βίωσα όλα τα στάδια του πένθους: άρνηση, θυμό, φόβο. Τότε ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι δεν είναι σωστό να χάνουμε τον χρόνο μας σε πράγματα που δεν μας γεμίζουν.
Πέρασα στη φάση του να διαφημίζω τις απόψεις μου, τις ιδέες μου. Κι εκεί μπαίνει το εγώ – δεν είναι κακό το εγώ, αρκεί να του βάζουμε όρια.
Ύστερα από αυτή την απώλεια, πόσο εύκολο ήταν να ξαναμπείς σε μια σχέση;
Σε μένα λειτούργησε διαφορετικά. Έμπαινα συνεχώς σε σχέσεις, καθώς ήμουν σε άρνηση, και παράλληλα πήγαινα επί χρόνια στο Α’ Νεκροταφείο για να πω τα εσώψυχά μου σε έναν τάφο. Ακόμα και τώρα, όταν περνώ από το συγκεκριμένο νεκροταφείο, χαιρετώ.
Φαντάζομαι πως κάνεις ψυχοθεραπεία.
Κάνω ψυχανάλυση εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Έχω βιώσει πολλά στάδια ψυχοθεραπείας και πολλών άλλων ειδών θεραπείας.
Με ποια αφορμή ξεκίνησες την ψυχοθεραπεία;
Ξεκίνησα το 1998 για λίγο καθώς ήμουν σε μια δύσκολη σχέση με τον εαυτό μου. Μετά, το 2022, το 2004 λίγο πιο πολύ, το 2005 ακόμα περισσότερο, αλλά ουσιαστικά θεωρώ ότι άρχισα πέρσι. Άφησα τον εαυτό μου να είναι μόνος του, σχεδόν επιζητούσα να έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Παλαιότερα με έπιανε πανικός και μόνο στην ιδέα, ήθελα να είμαι συνεχώς με κόσμο.
Όταν άρχισα να απολαμβάνω τη μοναξιά μου, είπα «κάτι γίνεται εδώ». Ξεκίνησα από πέρσι διότι αισθανόμουν ότι ήμουν σε ένα στάδιο όπου μπορούσα να μπω πιο βαθιά. Όταν έχεις ένα πρόβλημα, αρχίζοντας την ψυχοθεραπεία, εστιάζεις σε αυτό, προσπαθείς να βρεις τι και ποιος φταίει. Όταν είσαι σε μια πιο ισορροπημένη φάση, μπορείς να εισχωρήσεις πιο βαθιά. Σου έρχονται οι προκλήσεις και συνειδητοποιείς ότι πρέπει να σε γνωρίσεις κι άλλο.