Θέατρο: Σεργιάνι στην Πόλη όπου ο Καπετάν Μιχάλης κρατούσε ημερολόγιο

Εκλεκτές και για κάθε διάθεση είναι οι προτάσεις για το θέατρο που σας φέρνουμε αυτή την φορά, μέσα από το zappIT, για να προσφέρουν στην έξοδο σας. Παραστάσεις που για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία αξίζει να συμπεριλάβετε στην ατζέντα της θέασης σας.

Το ημερολόγιο ενός τρελού, του Νικολάι Γκόγκολ
Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Επί Κολωνώ

Θέατρο υπέροχο, ουσίας και καλοκουρδισμένων λεπτομερειών αποφασίζουν να μας παρουσιάσουν ο Κωνσταντίνος Πασσάς και ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης οι οποίοι καταπιάνονται με ένα γνωστό έργο και μας δείχνουν γιατί έχει λόγο να ανέβει, ξανά, σε Αθηναϊκή σκηνή τον φετινό Μάιο. Ο λόγος για το έργο του Γκόγκολ, «Το ημερολόγιο ενός τρελού» όπου ο δημόσιος υπάλληλος Αξέντι Ιβάνοβιτς Προπίτσιν διηγείται στιγμές από τη ζωή του μέσα από ένα ιδιόρρυθμο ημερολόγιο. H εργασία, o έρωτας και η ανάγκη για κοινωνική ανέλιξη τον οδηγούν σε αδιέξοδα, συγκρούσεις, ματαιώσεις σε σημείο που χάνει τον έλεγχο, συγχέει την πραγματικότητα με την ψυχική του παραφορά και ανακηρύσσει τον εαυτό του βασιλιά.

Σε ένα εξαιρετικά λειτουργικό σκηνικό που φέρει την υπογραφή του Κώστα Αβραμιώτη, σε ιδέα της Σοφίας Καραγιάννης, ο Κωνσταντίνος Πασσάς σκηνοθετεί με μεράκι τον «τρελό του» φωτίζοντας όλες τις πτυχές του περίφημου έργου με την, έντονη, κίνηση σε πρώτο πλάνο. Στη σκηνή του Επί Κολωνώ, δε, ο αγαπητός Ιωσήφ Ιωσηφίδης χρωματίζει όλο το φάσμα ενός ψυχωτικού ατόμου μέσα από την περιπετειώδη αναβίωση του ημερολογίου σε μια ερμηνευτική στιγμή – σταθμό στην θεατρική του διαδρομή.

«Τι σημαίνει τρέλα; Μήπως είναι ένας μηχανισμός διαφυγής από μια αβάσταχτη πραγματικότητα; Πόσο ευδιάκριτα είναι τα όρια ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό;» αναρωτιέται ο Κωνσταντίνος Πασσάς στο σκηνοθετικό του σημείωμα. «Πόσα κοινά στοιχεία έχουμε εμείς με τον Αξέντι; Τουλάχιστον ως προς την αφετηρία μιας ψύχωσης. Πόσοι έχουμε βιώσει κοινωνικό αδιέξοδο, αποκλεισμό, έναν έρωτα χωρίς ανταπόκριση; Και τελικά πώς στεκόμαστε απέναντι σε ένα ψυχικά άρρωστο άτομο; Του δίνουμε μια αγκαλιά ή του γυρνάμε με ευκολία την πλάτη στιγματίζοντάς το;».

Η πόλη, της Λούλας Αναγνωστάκη
Πέμπτη με Κυριακή στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Με το εμβληματικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη επιλέγει να καταπιαστεί με εντιμότητα ο Ένκε Φεζολλάρι στο νέο του καλλιτεχνικό εγχείρημα και τα κατορθώνει περίφημα στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης και πρωταγωνίστρια την Βάνα Πεφάνη σε μια έξοχη ερμηνευτική της στιγμή.

«Πώς να νικήσεις την μοναξιά σου, το υπαρξιακό κενό; Πως να αφήσεις την κραυγή σου σε έναν κόσμο αποστειρωμένο, σε έναν κόσμο που ο «Θεός» λείπει;» αναρωτιέται, στο σκηνοθετικό του σημείωμα, ο Ένκε Φεζολλάρι για να έρθει να δώσει απαντήσεις επί σκηνής και να φωτίσει λεπτομέρειες του έργου της Αναγνωστάκη που δείχνει να έχει αισθανθεί και να έχει αγκαλιάσει με θέρμη σε βάθος ο ίδιος.

Το ζευγάρι στο διαμέρισμα αντανακλά όλους εμάς, που βρισκόμαστε σε μια θέση άμυνας, όταν η πόλη ολόκληρη έξω φλέγεται από κάποιους άλλους που μας επιτίθενται. Η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε ένα διαμέρισμα αυτής της πόλης, στην οποία η ηρωίδα ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε, ενώ αρέσκονται κάθε βράδυ να καλούν έναν επισκέπτη.

Ένας διάχυτος φόβος, όμως, κατακλύζει το διαμέρισμα τόσο τις στιγμές που το ζευγάρι συμβιώνει μόνο όσο και κατά τις επισκέψεις που δέχεται.

Σε μια πραγματικά όμορφη ερμηνευτική της στιγμή, η Βάνα Πεφάνη ποτίζει την ηρωίδα της με τα απαραίτητα χρώματα μέσα στις ρωγμές που προστάζει η γραφή της Λούλας Αναγνωστάκη. Στο πλάι της βρίσκεται ο Βασίλης Αφεντούλης, στον ρόλο του Κίμωνα, ο οποίος ακολουθεί τίμια φωνητικά και σωματικά τις απαιτήσεις του έργου καθώς και ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ο Ένκε Φεζολλάρι που μοιάζει να απολαμβάνει και αυτό το κομμάτι. Κάτι που αντιλαμβάνεται με ευκολία και ακολουθεί ο θεατής στον φωτογράφο – επισκέπτη του.

Μια παράσταση που θα όφειλε, δίχως άλλο, κάθε θεατρόφιλος να συμπεριλάβει στην ατζέντα της θέασης του και δη άμεσα! Σφιχτός ρυθμός, μικρή σε διάρκεια δουλειά μα πλούσια στην ουσία, παράσταση να την… πιεις κυριολεκτικά στο ποτήρι!

Καπετάν Μιχάλης, του Νίκου Καζαντζάκη
Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Αλκμήνη

«Ξέρεις πια πως εσύ, όχι η τύχη, όχι η μοίρα, μήτε οι ανθρώποι γύρα σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι κι αν κάμεις, ό,τι κι αν γίνεις, ακέραιη την ευθύνη.»

Η παράσταση που σκηνοθετεί ο Μανώλης Ιωνάς στο φιλόξενο χώρο του θεάτρου Αλκμήνη στοχεύει στο να φέρει τον θεατή σε επαφή με ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και με σεβασμό στο ύφος, τη γλώσσα και το στοχασμό του συγγραφέα, να οδηγήσει τα  βαθιά υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου στο φως. Εστιάζοντας σε μία χρονική περίοδο, σε πρόσωπα και γεγονότα πραγματικά, ζωντανεύει επί σκηνής μία ταραγμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας και αναδεικνύει όχι μόνο την έχθρα μα και τις σχέσεις αδελφοσύνης δύο λαών που χρειάστηκε να συνυπάρξουν για αιώνες. Κυρίως, όμως, η παράσταση επιθυμεί να μιλήσει για το παρόν.

Για όσα σήμερα ο άνθρωπος καλείται να αντιμετωπίσει παλεύοντας με τα σύγχρονα «θεριά» και τους «δαίμονες» του παρόντος. Να δώσει το μήνυμα πως η ψυχή του ανθρώπου είναι αδέσμευτη και πολυδύναμη. Πως ο καθένας από εμάς οφείλει να αγωνίζεται για να ζει τη ζωή του καταπώς ο ίδιος την αισθάνεται. Ειδικά σε έναν κόσμο αβέβαιο, έναν κόσμο που ταλανίζεται από κρίσεις οικονομικές, από την πανδημία αλλά και με έναν πόλεμο που κλονίζει όσα θεωρούσαμε δεδομένα είναι σημαντικό να θυμηθούμε πως ο αγώνας είναι διαρκής, είναι επίπονος, αλλά όχι χαμένος.

Η ιστορία του Καπετάν Μιχάλη διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Κρήτη αγωνιζόταν για μία ακόμη φορά για την ελευθερία της στην επανάσταση του 1889. Το έργο, όμως, αν και συνδεδεμένο με την ιδιαίτερη πατρίδα του συγγραφέα καθώς διαποτίζεται από το πνεύμα της ελευθερίας που ορίζει την ανθρώπινη φύση, φέρνει σε πρώτο πλάνο τη δύναμη της ψυχής, την ανάγκη του ανθρώπου να ορίζει τον εαυτό του. Ελευθερία και Ανθρωπιά είναι το δίπολο στο οποίο κινείται ο κόσμος του συγγραφέα και η παράσταση. Στη σκηνή συναντάμε έναν πολύ καλοκουρδισμένο θίασο ηθοποιών που απαρτίζεται από τους Τάσο Γιαννόπουλο, Δημήτρη Κανέλλο, Περικλή Λιανό, Κωσταντίνο Μουταφτσή, Ειρήνη Παπαδημάτου, Ορέστη Τρίκα και Ελένη Φίλιππα.