Μαίρη Ραζή: «Αυτό που βιώσαμε, όταν φύγαμε από την Πόλη, ήταν σκληρό και άθλιο»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Μαίρη Ραζή στο περιοδικό Λοιπόν και την δημοσιογράφο Μαρία Σοφιανού με αφορμή την παράσταση «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού» στο θέατρο Πρόβα. Μέσα σε όλα, η δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε από καρδιάς στην μνήμες που έχει από τον ξεριζωμό της Σμύρνης.

Τώρα δυστυχώς έχουμε και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Σας ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις;

Ένας πόλεμος πάντα ξυπνάει άσχημες αναμνήσεις. Είναι τραγικό όλο αυτό που γίνεται, Σκοτώνεται άμαχος πληθυσμός. Δεν μπορώ ούτε να το παρακολουθώ, μαυρίζει η ψυχή μου.

Πώς είναι να ξεριζώνεσαι από τη χώρα σου, το σπίτι σου;

Δεν υπάρχει χειρότερο και ξέρεις πως το έχω βιώσει. Όταν έβλεπα αυτούς τους ανθρώπους που το περνάνε τώρα, σπάραζε το μέσα μου. Ξεριζωθήκανε. Σε αναγκάζουν να αφήσεις ένα μεγάλο κομμάτι της ύπαρξής σου. Όλοι αυτοί δεν ξέρουν καν αν θα γυρίσουν πίσω, αλλά κι αν γυρίσουν, αν θα βρουν κάτι. Άνθρωποι που έχασαν τα πάντα από τη μια μέρα στην άλλη. Εγώ ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει. Δεν είναι τα πράγματά σου, είναι που φεύγεις στο πουθενά επειδή σε διώχνουν. Δεν έχεις επιλογή. Αν μείνεις, θα σκοτωθείς. Όλο αυτό εμένα μου προξένησε τεράστια ανασφάλεια. Κάνω τεράστιο αγώνα σε όλη μου τη ζωή για να επιβιώνω εξαιτίας αυτού. Δηλαδή δεν μπόρεσα να ξανά δω την πιο αγαπημένη μου φίλη. Όταν πήγα στην Κωνσταντινούπολη μετά από πολλά χρόνια και είδα μια συμμαθήτριά μου, έκλαιγα με αναφιλητά. Δεν είναι τα πράγματα και τα σπίτια που αφήνεις πίσω. Είναι οι άνθρωποι. Έχω τόσο βαθύ τραύμα, που δεν θέλω να πηγαίνω στην Πόλη. Αυτό που βιώσαμε όταν φύγαμε από την Πόλη ήταν σκληρό και άθλιο. Όταν ήρθαμε εδώ, μείναμε δέκα άτομα μέσα σε ένα σπίτι. Οι Έλληνες μας κορόιδευαν για τον τρόπο που μιλάγαμε. Η τότε κυβέρνηση μας απαξίωσε.