Γιάννης Βασιλώττος: «Ήμουν στα Εξάρχεια και μου φώναζαν… το ‘φαγες το Ασημινάκι, ας την ήσυχη»

Ο Γιάννης Βασιλώττος παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «Τηλέραμα» και τον Βασίλη Ανδριτσάνο. Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε για τις Άγριες Μέλισσες, τους συναδέλφους του στη σειρά, ενώ αποκάλυψε κι ένα περιστατικό που του συνέβη στα Εξάρχεια.

Το πιο αγαπημένο σας άτομο στις «Μέλισσες»;

Ποιος άλλος; Ο τηλεοπτικός μου πατέρας, ο Κυριάκος, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής! Τον αγαπώ, τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Σίγουρα θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε για καφέδες και μετά το τέλος. Ιδανικά, θα ήθελα να φωνάξω όλους τους ηθοποιούς της σειράς να μείνουμε όλοι μαζί στο σπίτι μου (γελάει).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πάντως, η εμπιστοσύνη σας στο σύμπαν έχει δικαιωθεί…

Κατά κάποιον τρόπο ναι, αν και δεν το περίμενα τόσο ξαφνικά! Όταν όμως μπήκα στη σχολή, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως ίσως κάποια στιγμή να περπατάω στον δρόμο και να με φωνάζουν. Μπορεί να ακούγεται λίγο ψωνίστικο και εγωκεντρικό, όμως είναι η αλήθεια. Διατηρούσα όντως αυτή τη μικρή πιθανότητα στη σκέψη μου. Κάθε υποψήφιος ηθοποιός την έχει νομίζω. Ότι κάποτε θα περπατά στον δρόμο και θα τον αναγνωρίζουν.

Και πότε συνέβη πρώτη φορά;

Ήμουν στη λαϊκή στα Εξάρχεια. Βλέπετε, στην καραντίνα η… λαϊκή ήταν η έξοδός μου. Έβγαλα λοιπόν τη μάσκα για να πιω καφέ και ακούω από μακριά μια φωνή να λέει: “Το ‘φαγες το Ασημινάκι… Άσ’ την ήσυχη». Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Απλά χαμογέλασα. Έκτοτε όλο και κάποιος με σταματά να μου πει κάτι.

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, «φλερτάρατε» ποτέ με το… καλάμι;

Δεν νομίζω πως το έχω πάρει πάνω μου. Η οικογένειά μου και το ήθος με το οποίο με μεγάλωσαν δεν μου επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Ήταν πάντοτε άνθρωποι προσγειωμένοι και ταπεινοί, οπότε έχω διδαχτεί καλά από το σπίτι μου. Σήμερα είσαι και σε χαιρετούν στον δρόμο, εάν όμως έπειτα από δύο χρόνια δεν δουλεύεις, δεν είσαι τίποτα. Οπότε τι νόημα έχει τώρα να κάνεις τον… καμπόσο;