Γιώργος Ασημακόπουλος: «Ήταν τεράστιο το σοκ, θυμάμαι στιγμές πόνου και δυστυχίας»
"Είναι κάτι που με στενοχώρησε πάρα πολύ και συνεχίζει να με στενοχωρεί. Νομίζω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα το ξεπεράσω ποτέ" ανέφερε ο Γιώργος Ασημακόπουλος.
Ο Γιώργος Ασημακόπουλος κι η μητέρα του, Σάντυ Σάκκη, παραχώρησαν συνέντευξη στο ΟΚ! και στον Γιώργο Πράσινο και μίλησαν για την απώλεια του τρίτου γιου της οικογένειας από καρκίνο.
Μιλάς για τον θάνατο του αδελφού σου σε πολύ μικρή ηλικία;
Γιώργος: Ναι. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου. Είμαστε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια και ευχαριστώ τον Θεό για αυτή τη συνθήκη, για την οικογένεια μέσα στην οποία γεννήθηκα, μεγάλωσα και από την οποία έχω πάρει τα πάντα. Ήμασταν 4 αδέλφια, ο Γιάννης, ο μεγαλύτερος, που τώρα είναι 34, εγώ είμαι ο δεύτερος που είμαι 30, ο Αλέξανδρος που τον χάσαμε νωρίς και ο Χρήστος-Παναγιώτης, ο βενιαμίν της οικογένειας, που είναι 20.
Σάντυ: Όταν ο Γιώργος ήταν 8 ετών και ο Αλέξανδρος 2, διεγνώσθη με όγκο στον εγκέφαλο. Και το πάλεψε για δυόμισι ολόκληρα χρόνια. Ήμασταν στα νοσοκομεία, στο Παίδων, με χημειοθεραπείες και τα παιδιά το έζησαν όλο αυτό. Εγώ με τον σύζυγό μου τα είχαμε αφήσει όλα για να είμαστε δίπλα στον Αλέξανδρο. Όχι πως αφήσαμε τα άλλα παιδιά, αλλά έπρεπε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη ώστε να βοηθήσουμε τον Αλέξανδρο. Ο Γιώργος ήταν πάντα κοντά του, τον έκανε να γελάει, έπαιζαν πολύ μαζί και έκανε τα πάντα για να του απαλύνει για λίγο τον πόνο.
Γιώργος: Το σοκ ήταν τεράστιο για μας. Θυμάμαι στιγμές πόνου και δυστυχίας μέσα στο σπίτι μας. Θα θαυμάζω για πάντα τους γονείς μου που σε αυτή τη στιγμή στάθηκαν δυνατοί, αξιοπρεπείς και δεν μας έδειξαν στιγμή ότι λυγίζουν, κάνοντάς μας να πιστεύουμε επί της ουσίας ότι ο Αλέξανδρος θα το ξεπερνούσε. Εκείνος πάλεψε γενναία, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε κι αυτό από τότε παραμένει ένα τραύμα για μας.
Πώς διαχειριστήκατε την απώλεια του Αλέξανδρου;
Σάντυ: Δεν μπορούσα να πιστέψω πως θα τον χάναμε. Πίστευα ότι θα βγει νικητής και κάναμε και τα παιδιά να σκέφτονται έτσι. Με το που βλέπαμε ότι πήγαινε καλύτερα ή είχε όρεξη να φάει, παίρναμε τα πάνω μας. Ο θάνατός του είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται. Δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκεφτώ. Αν και δώσαμε τα περισσότερα παιχνίδια και ρούχα του, εκείνα που φορούσε περισσότερο ή τα παιχνίδια που αγαπούσε είναι όπως τα άφησε, δεν έχουμε πειράξει τίποτα. Μάλιστα, ο Γιώργος είχε πάρει ένα λούτρινο βατραχάκι στο Survivor, ένα από τα δύο πράγματα που του επιτρεπόταν να έχει μαζί του.
Γιώργος: Είναι κάτι που με στενοχώρησε πάρα πολύ και συνεχίζει να με στενοχωρεί. Νομίζω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Θα είναι πάντα εκεί, μέσα στη σκέψη μου. Οι αναμνήσεις είναι μεγάλο δώρο για τον άνθρωπο. Η ζωή είναι στιγμές και ευτυχώς ήμουν αρκετά μεγάλος ώστε να έχω αναμνήσεις από τον αδελφό μου και να μπορώ πλέον να επανέρχομαι σε αυτές. Η ξαφνική απώλειά του με έκανε να γίνω από τη μια ευαίσθητος και από την άλλη δυνατός. Από τη στιγμή που βλέπεις να φεύγει από τη ζωή ένα τόσο δικό σου άτομο, ένα αγγελούδι, τότε αρχίζεις να αντιμετωπίζεις τη ζωή με άλλη ματιά. Και διαπιστώνεις ότι τα χρήματα και το κοινωνικό status δεν έχουν καμία σημασία. Και όλο το χρυσάφι του κόσμου να μου έδιναν, πάλι την υγεία των δικών μου θα προτιμούσα, κι ας μην είχα τίποτα άλλο.