Σοφία Καζαντζιάν: «Είναι πολύ σκληρό να συνειδητοποιείς ότι συμβαίνει κάτι τόσο σοβαρό στον άνθρωπό σου»
"Ήταν τρομακτική εμπειρία, εννοείται ότι δεν έφυγα λεπτό από δίπλα του, του κρατούσα συνεχώς το χέρι. Τα περάσαμε όλα μαζί, τα περνάμε όλα μαζί" είπε η Σοφία Καζαντζιάν.
Για την περιπέτεια υγείας του συζύγου της, Μάριου Ιορδάνου, μίλησε η Σοφία Καζαντζιάν σε συνέντευξή της στο Λοιπόν και στην Μαρία Σοφιανού.
Μίλησέ μου για τον άντρα σου, τον Μάριο Ιορδάνου..
Ο Μάριος είναι τα πάντα μου. Δεν ξέρω αν περιορίζεται αυτό που αισθάνομαι για τον Μάριο στη λέξη έρωτας. Είναι ο άντρας μου, ο κολλητός μου, ο σύντροφός μου, ο συν δημιουργός μου, ο άνθρωπός μου. Χαίρομαι και μόνο που υπάρχει. Παρόλο που γράφω πολύ, αυτά που νιώθω για εκείνον, πραγματικά δεν μπορώ να στα βάλω σε λέξεις.
Πώς γνωριστήκατε;
Γνωριστήκαμε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τηλεοπτικής σειράς «Χωρίς όρια», όπου εγώ εκείνη την περίοδο περνούσα ένα πρόβλημα υγείας. Ο Μάριος είχε στη διαχείρισή του κάποια διαγνωστικά κέντρα και προθυμοποιήθηκε, καθώς έβλεπε την κατάστασή μου, να με βοηθήσει. Να φανταστείς ότι πήγαινα στα γυρίσματα και έκανα ενέσεις κορτιζόνης, για να μπορέσω να μιλήσω. Μια που συναντηθήκαμε γι’ αυτόν τον λόγο, μια που αρχίσαμε να μιλάμε για όλα και με έναν μαγικό τρόπο ξεκινήσαμε να μένουμε μαζί και δεν έφυγα ποτέ από αυτό το σπίτι.
Πες μου τι έχει μείνει στην ψυχή σου από τις τραγικές στιγμές που ζήσατε, όταν αντιμετώπισε σοβαρό πρόβλημα υγείας;
Είναι πολύ σκληρό να συνειδητοποιείς ότι συμβαίνει κάτι τόσο σοβαρό στον άνθρωπό σου, να βρίσκεσαι στη μέση του πουθενά, με ένα φορτηγό περιοδείας, ένα κλειδί που έχει σπάσει στη μίζα και να προσπαθείς να βρεις τρόπο να τον μεταφέρεις στο νοσοκομείο, με τους παλμούς του να έχουν πέσει πάρα πολύ και έχοντας χάσει τις αισθήσεις του. Φτάνοντας στο νοσοκομείο κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, οι γιατροί του φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, αλλά δεν λειτουργούσε ο μαγνητικός τομογράφος, με αποτέλεσμα μια θεραπεία που έπρεπε να την πάρει εντός είκοσι λεπτών, να την πάρει μετά από δύο εικοσιτετράωρα, αφού πήρα το ρίσκο και υπέγραψα για να μεταφερθεί στην Αθήνα. Ήταν τρομακτική εμπειρία, εννοείται ότι δεν έφυγα λεπτό από δίπλα του, του κρατούσα συνεχώς το χέρι. Τα περάσαμε όλα μαζί, τα περνάμε όλα μαζί.