Θέατρο: Σεργιάνι με 12 ενόρκους που φωνάζουν «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» σε μια γίδα

Για μία ακόμα φορά, λίγο πριν η νέα εβδομάδα κάνει την είσοδο της, μέσα από το zappIT ερχόμαστε να σας παρουσιάσουμε προτάσεις για το θέατρο που αξίζει να συμπεριλάβετε στην ατζέντα της θέασης σας. Παραστάσεις που σίγουρα θα προσφέρουν στην έξοδο σας.

Δεν πληρώνω δεν πληρώνω, του Ντάριο Φο
Τετάρτη έως Κυριακή στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

Μία κωμωδία πραγματικά να… την πιεις στο ποτήρι παρουσιάζεται στη σκηνή δια χειρός Δημήτρη Μυλωνά! Αν και η θέαση ήρθε στην δεύτερη μόλις παράσταση της, μοιάζει να ήταν έτοιμη και καλοκουρδισμένη στην εντέλεια από καιρό. Από το διακριτικά αυστηρό καλωσόρισμα του αγαπητού Θοδωρή Ρωμανίδη μέχρι το παθιασμένα επαναστατικό Bella Ciao στο φινάλε από την Μπέσσυ Μάλφα, απολαμβάνεις θεατρικό παιχνίδι και δεν σταματούν τα γέλια να ηχούν στην αίθουσα.

Ένας θίασος εξαιρετικών πρωταγωνιστών έρχεται να μας προσφέρει ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου με μια φρέσκια ματιά, κέφι και άφθονο γέλιο. Οι συνεχείς ανατροπές, τα έντονα φαρσικά στοιχεία και ο καυστικός προβληματισμός για την οικονομική ανισότητα, την ανέχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, το δικαίωμα του σύγχρονου ανθρώπου στην αξιοπρέπεια ορίζουν ίσως το έργο του Ντάριο Φο το πλέον επίκαιρο.

Όλα αρχίζουν μια συνηθισμένη ημέρα, σε μια συνηθισμένη γειτονιά και σε ένα συνηθισμένο σούπερ μάρκετ όπου συνηθισμένες νοικοκυρές εκφράζουν έντονα τη δυσαρέσκειά τους για την υπερβολική αύξηση των τιμών. Ένας καβγάς με τον διευθυντή τις οδηγεί στο να αδειάσουν τα ράφια και να πληρώσουν κατά βούληση ή… να μην πληρώσουν τίποτα. Με το σύνθημα «Δεν πληρώνω – Δεν πληρώνω», οι δρόμοι γεμίζουν «εγκυμονούσες» οι οποίες κρύβουν κάτω από τα ρούχα τους τις γεμάτες με προϊόντα σακούλες που κουβαλάνε από το σούπερ μάρκετ. Ανάμεσα στο τσούρμο των γυναικών και η Αντώνια η οποία επιστρέφοντας σπίτι της, φορτωμένη ψώνια, οδηγείται σε μια σειρά από κωμικές καταστάσεις προκειμένου να ξεγελάσει ως μια σύγχρονη Λυσιστράτη την Αστυνομία αλλά και τον νομοταγή σύζυγό.

Στη σκηνή απολαμβάνουμε την Μπέσσυ Μάλφα, τον Γιώργο Σουξέ, τον Βασίλη Ρίσβα, την Κατερίνα Τσάβαλου,  τον Τόνυ Δημητρίου και τον  Θοδωρής Ρωμανίδης ενώ συμμετέχουν οι Ανδρέας Βατζώλης, Επαμεινώνδας Μουντζουρέας και Πάνος Παναγιωτόπουλος. Το σκηνικό υπογράφει η Άρτεμις Φλέσσα και την ενδιαφέρουσα κινησιολογία η Ειρήνη Κυρμιζάκη.

12 Ένορκοι, του Reginald Rose
Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Άνεσις

Και μόνο το γεγονός πως για έξι και φέτος επτά σεζόν πρέπει να προγραμματίσεις καιρό πριν τη θέαση της παράστασης, την κάνει ακόμα θελκτικότερη για να την προσθέσει κάποιος θεατρόφιλος στον προγραμματισμό του. Αυτή τη χρονιά, μάλιστα, η αίθουσα δικαστηρίου με 12 έξοχους ερμηνευτές υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη μετακόμισε στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις.

Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για φόνο. Η τύχη του είναι στα χέρια 12 ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι ένοχο. Σ’ αυτή την περίπτωση η θανατική ποινή είναι υποχρεωτική. Οι 12 άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε ταυτίζονται κι άλλοτε συγκρούονται. Πρέπει να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός ανθρώπου αντιμετωπίζοντας, ο καθένας από αυτούς, τη συνείδησή του αλλά και τις συνειδήσεις των υπολοίπων.

Οι 12 ένορκοι αντικατοπτρίζουν τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα από πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται βίαια μπροστά στα μάτια του θεατή. Έχοντας προηγηθεί πολλές αλλαγές και ανανεώσεις στο πρωταγωνιστικό καστ, κάθε μια προσφέροντας τα δικά της χρώματα, θα ομολογήσω πως η φετινή διανομή είναι ισχυρή και ομοιογενής από τις πρώτες κιόλας παραστάσεις. Με τον Παντελή Παπαδόπουλο και τον Μάνο Ζαχαράκο να προσφέρουν κύρος και στιβαρότητα ως πλέον οι παλαιότεροι της εν λόγω δουλειάς.

Από τις νέες προσθήκες ο Κώστας Καζανάς ντύνεται τον ένορκο 10 με σκηνικό εκτόπισμα και ερμηνευτική αυτοπεποίθηση , ο Αλέξανδρος Καλπακίδης παρουσιάζει μια εξαίσιων ισορροπιών ερμηνεία, ο Μιχάλης Μαρκάτης προσφέρει ζηλευτό μέτρο στον ένορκο 12 και ο Βασίλης Φακανάς κατορθώνει να ξεχωρίσει με την λεπτοδουλειά που έχει κάνει στο ρόλο του. Ειδική μνεία στον Αλμπέρτο Εσκενάζυ που επωμίζεται με μεράκι το βάρος του ρόλου που είχαν ερμηνεύσει προηγουμένως ο Θανάσης Κουρλαμπάς και ο αείμνηστος Κώστας Τριανταφυλλόπουλος.

Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια, του Έντουαρντ Άλμπυ
Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Αθηνών

Ύστερα από συνεχόμενες sold out παραστάσεις και πολλές διακρίσεις για τις σπουδαίες ερμηνείες, η παράσταση σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη αλλάζει στέγη και παρουσιάζεται στο θέατρο Αθηνών.

Ο Μάρτιν, ένας επαγγελματικά άκρως επιτυχημένος οικογενειάρχης, χωρίς να πάψει να αγαπάει την γυναίκα του, ερωτεύεται την Σύλβια. Η οποία Σύλβια «τυχαίνει», όπως τονίζει ο ίδιος, να είναι… γίδα! Ο δημοσιογράφος και καλύτερός του φίλος Ρος το «καρφώνει» στην σύζυγο και στον γιο του. Αποτέλεσμα; Η μία ακραία αντίδραση να φέρνει την άλλη ακόμα πιο ακραία μέχρι το συναρπαστικό φινάλε.

Το 2000 ο βραβευμένος με τρία Πούλιτζερ Αμερικάνος συγγραφέας Έντουαρντ Άλμπι έγραψε το συγκεκριμένο έργο, το οποίο και θεωρείται δικαίως ως ένα από τα κορυφαία και πιο τολμηρά του μαζί με το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;». Κείμενο με έντονο χιούμορ, εκρηκτικούς χαρακτήρες, πανέξυπνους διαλόγους, σκληρότητα αλλά ταυτόχρονα μεγάλη τρυφερότητα, υποδεικνύει όχι μόνο το μέλλον των έως τώρα παραδοσιακών δομών της κοινωνίας αλλά και τα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.

Στη σκηνή συναντάμε στην ωραιότερη τους στιγμή τον Νίκο Κουρή, τη Λουκία Μιχαλοπούλου, τον Γιάννη Δρακόπουλο και τον Μιχαήλ Ταμπακάκη στο ευφυές και λειτουργικό σκηνικό της Αρετής Μουστάκα, η οποία υπογράφει επίσης τα κουστούμια.