«Η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν λίγο ανταγωνιστική»

Η Άννα (Αλεξάνδρα Λαδικού), στην ταινία «Τα Κόκκινα Φανάρια», κρατάει καλά φυλαγμένη την ύπαρξη ενός παιδιού, το οποίο εκείνη σπουδάζει κρυφά και αγαπά τον επί χρόνια πελάτη της, καπετάν Νικόλα (Μάνος Κατράκης). Η ηθοποιός, αποκάλυψε άγνωστες πλευρές για τους ομότεχνούς της, στην ταινία, που άφησε εποχή στον χρυσό ελληνικό κινηματογράφο, όπως την ιδιαίτερη σχέση που είχε με την Μαίρη Χαρονοπούλου.

Η Αλεξάνδρα Λαδικού υπήρξε καλλονή εσωτερικά και εξωτερικά. Σεμνή εργάτρια της υποκριτικής, θεωρεί τον εαυτό της περισσότερο ηθοποιό του θεάτρου και λιγότερο του κινηματογράφου. Στο περιοδικό «Λοιπόν» και στην Έπη Τρίμη δήλωσε πως ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο καθώς οι αμοιβές ήταν καλύτερες απ’ αυτές του θεάτρου, ενώ δεν δίστασε να αποκαλύψει πως πλέον δεν βλέπει τον εαυτό της στις ταινίες της εποχής εκείνης.

-Υπήρξε ανταγωνιστική η Τζένη Καρέζη, επίσης είχε επίγνωση της ομορφιάς της;

Ήταν ένα εκπληκτικό κορίτσι. Δεν είχαμε απολύτως κανέναν ανταγωνισμό στις σκηνές μας και ήταν συνεργάσιμη. Εγώ, εκτιμώ τη δουλειά της στο θέατρο και είναι ήταν μια πολύ ωραία γυναίκα. Ασφαλώς και πρέπει να είχε επίγνωση της ομορφιάς της. Είχε ωραία εκφραστικά μάτια. Ήταν προσηνής με τους συναδέλφους της και εγώ έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Πιστεύω ότι άφησε γενικά το στίγμα της και νομίζω πως ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ερωτική γυναίκα για τον άνδρα της (σ.σ. Κώστα Καζάκο). Έχω την εντύπωση πως δεν την έχει ακόμη ξεπεράσει.

-Ποια ήταν η σχέση σας με τη Μαίρη Χρονοπούλου;

Με τη Μαίρη είχα μια ιδιαίτερη σχέση. Ήταν λίγο ανταγωνιστική, αλλά μαζί της δεν είχα πρόβλημα, καθώς την ήξερα από το σχολείο (σ.σ. Δεύτερο Γυμνάσιο Θηλέων) και ήμασταν και φίλες. Η Μαίρη έχει υπέροχη φωνή, ήμασταν μαζί στη χορωδία και έκανε εκείνη πρώτη φωνή και εγώ δεύτερη έχοντας σωστή φωνή. Τη θαύμαζα γιατί έχει μια έντονη προσωπικότητα, είναι ένα ζωντανό άτομο από εκείνα τα χρόνια. Εγώ, ήμουν πιο κλειστό άτομο και πιο απρόσιτη και η Μαίρη με συμπλήρωνε.

-Τι θυμάστε από την Κατερίνα Χέλμη;

Με το Κατερινάκι είχα πολύ ωραία συνεργασία και είμαστε φίλες.

-Η Ελένη Ανουσάκη;

Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, κάναμε παρέα, αλλά στη συνέχεια εκείνη ασχολήθηκε με την πολιτική και εγώ δεν τα πάω καλά μαζί της (γέλια). Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τους πολιτικούς.

-Τι θυμάστε από τη Δέσπω Διαμαντίδου;

Η Δέσπω ήταν πάρα πολύ καλή ηθοποιός. Έπαιζε σπουδαίους ρόλους, που ξεδίπλωναν το ταλέντο της. Επίσης, γίναμε φίλες. Είχαμε μια ιδιαίτερα στενή σχέση. Πήγαινα τα Σάββατα σπίτι της, τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά. Είχαμε μια στενή και αγαπησιάρικη σχέση.

-Η συνεργασία σας με τον Αλέκο Γαλανό;

Συνεργάστηκα μαζί του το διάστημα 2009 -2012. Ήταν πολύ καλός ηθοποιός. Εμείς, δουλεύαμε χωρίς ο ένας να δυσκολεύει τον άλλο, τόσο στο σανίδι, όσο και στο παρασκήνιο. Υπήρχε μια αμοιβαία ευγένεια. Ο ένας ήξερε τα όρια του άλλου.

-Τι έχετε να πείτε για το «ιερό τέρας» Μάνο Κατράκη;

Υποδυόταν τον καπετάνιο στη ταινία. Ό,τι και να έπαιζε, ο Κατράκης σφράγιζε τον ρόλο του και μετά δεν μπορούσε να τον παίξει κανένας άλλος. Χάρη μας έκανε με την παρουσία του. Ήταν μεγάλος ηθοποιός και μεγάλος δάσκαλος. Δεν προσπαθούσε να προβληθεί αυτός. Παίζοντας δίπλα του, είχαμε ένα άγχος εμείς οι πιο νέοι και μια χροιά φοβίας. Ως μέλημά του είχε να μάς το εξαφανίσει με την πρώτη ατάκα. Εμένα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ και στις εξετάσεις, όταν πήγα να μπω στη σχολή. Μου δίδαξε, συγκεκριμένα, την Τρισεύγενη του Παλαμά. Ο δε Τράγκας, ο οποίος επίσης δίδαξε, ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Μου έμαθε αυτό που έλεγε η Λαμπέτη όταν ήμουν 14 ετών. Συγκεκριμένα η Έλλη έλεγε: «Κάθε λέξη είναι μια έκρηξη». Αυτό το πήρα εγώ, όχι με αυτόν τον χαρακτηρισμό που έδωσε η Λαμπέτη -τον βρήκα ακριβώς να απεικονίζει αυτό που μάς έμαθε και μάς δίδαξε ο Τράγκας. Κάθε λέξη είχε μια φόρτιση, έναν ηλεκτρισμό. Έπρεπε να τον βρεις. Στη συνέχεια, βρίσκεις τα δικά σου πατήματα και τον δικό σου δρόμο. Αυτά που θα βρεις εσύ πρέπει να τα ψάχνεις συνέχεια μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας σου. Αν επαναπαυθείς στις δάφνες σου και έχεις γίνει κάποιος, μπορεί να χάσεις τη σχέση με την τέχνη και να γίνεις ένας συμβατικός ηθοποιός. Υπάρχουν ηθοποιοί που στη συνέχεια έγιναν κουραστικοί.

-Ο Γιώργος Φούντας;

Είχε μια έμφυτη ευγένεια, που είχε και ο Κατράκης. Ο Φούντας ήταν τελειομανής. Εμφανισιακά, έπρεπε να είσαι τέλεια. Έκανε υποδείξεις με αγάπη και ενδιαφέρον, χωρίς να επιθυμεί να σε μειώσει. (Έλεγε έλα στο φως, μην κλείνεις τα μάτια σου, είσαι πολύ άσπρη κλπ). Αν κάποιος δεν γίνεται προκλητικός, δεν σου επιτίθεται, δεν έχεις κανένα λόγο να ενοχληθείς. Τυχόν προβληματάκια, σε όλη μου την καριέρα τα αντιμετώπισα με στωικότητα.